Chapter 4
1300 คำ
เมื่อมาถึงที่โรงพยาบาลเขาก็ส่งแตงกวาไปยังห้องตรวจและสั่งหมอให้ตรวจร่างกายเธออย่างละเอียด หญิงสาวเริ่มหน้าซีดเมื่อเห็นอุปกรณ์การตรวจร่ายกายตรงหน้า เธอเขย่าแขนชายหนุ่มก่อนจะขอร้องอ้อนวอนสุดๆ
"แตงกวาไม่อยากตรวจร่างกายค่ะ คุณณภัทรแตงกวาไม่ตรวจได้มั้ย นะๆ"
เขามองคนข้างๆที่มีท่าทางกลัวจริงจังมากก็อดขำไม่ได้ ก็แค่ตรวจร่างกายเองทำไมต้องทำเป็นเรื่องใหญ่ด้วย
"ก็แค่ตรวจร่างกายเอง"
"แตงกวายังไม่พร้อมนี่นา ไม่ตรวจนะตรวจแค่ข้อมือก็พอแล้วแตงกวาแข็งแรงสบายมากเลยค่ะ"
"จะดื้อกับฉันอยู่มั้ย"
เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ หญิงสาวส่ายหน้าทันทีตอนนี้ยอมทุกอย่างขอแค่ไม่ต้องไปยุ่งกับอุปกรณ์ทางการแพทย์พวกนี้ เธอยังทำใจไม่ได้แค่เห็นก็ขนลุกแล้ว
"ไม่ค่ะแตงกวาไม่ดื้อแล้ว ไม่ดื้อกับคุณณภัทรแล้วค่ะ"
"อย่าทำแบบครั้งนี้อีกถือว่าเตือนแล้วนะ"
เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะหันไปคุยกับคุณหมอตรงหน้า
"ตรวจแค่แผลก็พอครับ"
"ได้ครับ งั้นหมอขอดูข้อมือหน่อย"
หญิงสาวยิ้มออกมาทันทีก่อนจะรีบยื่นมือให้คุณหมอ เดี๋ยวเกิดเขาเปลี่ยนใจขึ้นมาเธอได้เป็นลมก่อนจะได้ตรวจร่ายกาย สักพักคุณหมอก็พาไปเอกซเรย์ก่อนจะตรวจให้ละเอียดแล้วสั่งจ่ายยาตัวใหม่ที่แรงกว่าและดีกว่า
"หมอให้ยาตัวใหม่นะครับ จะแรงกว่าตัวเดิมมียาทาเพิ่มให้ด้วยถ้าปวดมากก็ทาได้เลย"
"ขอบคุณค่ะคุณหมอ"
แตงกวายิ้มแก้มปริที่ไม่ต้องได้ตรวจร่างกายก่อนจะกอดแขนชายหนุ่มแล้วพากันเดินออกไปรับยาจากนั้นก็ไปขึ้นรถที่หน้าประตูทางออก เธอเปิดถุงยาอ่านสลากไปพลางๆโดยมีณภัทรนั่งข้างๆมองเธออยู่
"แล้วได้กินยาตามที่หมอสั่งบ้างมั้ย"
"กินค่ะ แต่ว่าแตงกวาหิวข้าว เมื่อกี้คุณณภัทรมารับตอนที่กำลังจะกินข้าวพอดี"
"อยากกินอะไรล่ะ"
เขาเอ่ยถามพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มากดอ่านเมล หญิงสาวทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยเสียงสดใส
"ก๋วยเตี๋ยวข้างทางค่ะ"
"ห๊ะ... กินอะไรนะ"
"ร้านตรงนั้นเลยค่ะ"
แตงกวาชี้นิ้วไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทางเจ้าเก่าเจ้าเดิมที่เปิดมานานกว่ายี่สิบปี เขามองอย่างแปลกใจแต่ก็ไม่ว่าอะไรลงไปกินเป็นเพื่อนหญิงสาวเพราะเขาก็ยังไม่ได้ทานข้าวเหมือนกัน
"เส้นเล็กลูกชิ้นหมูล้วนค่ะ เอาพิเศษลูกชิ้นเยอะๆเลยค่ะ แล้วก็ของพี่ผู้ชายเอาหมี่เหลืองเนื้อสดค่ะ"
แตงกวาสั่งให้ตัวเองและชายหนุ่มคนละจาน เธอรู้ว่าเขาชอบอะไรไม่ชอบอะไรไปที่ไหนก็จะเป็นหน้าที่เธอสั่งเผื่อเขาตลอด ส่วนลูกน้องของเขาก็นั่งทานด้วยกินด้วยกันหลายคนอร่อยจะตาย
"น้ำครับนาย คุณแตงกวา"
"ขอบคุณค่ะ"
หญิงสาวยกมือไหว้ดรีมก่อนจะหันไปหยิบตะเกียบใส่จานให้ชายหนุ่ม ไม่นานก๋วยเตี๋ยวก็มาเสิร์ฟตรงหน้าหญิงสาวใช้ช้อนตักกินอย่างยากลำบากเพราะข้อมืออีกข้างของเธอถูกพันไว้อยู่ ณภัทรตักกินได้ไม่กี่คำก็เหลือบสายตาไปเห็นหญิงสาวกำลังพยายามใช้ช้อนตักก๋วยเตี๋ยวกินอย่างทุลักทุเล เขายิ้มขำออกมาก่อนจะใช้ตะเกียบคีบเส้นใส่ช้อนให้เธอ
"สงสาร สมเพช กินสิ"
"ป้อนด้วยได้มั้ยคะ"
แตงกวายิ้มอ้อนก่อนจะอ้าปากค้างรอให้เขาป้อนเธอตามที่ขอ ลูกน้องของเขาอมยิ้มก่อนจะก้มหน้าทานทำเหมือนไม่เห็นไม่อย่างนั้นเขาจะเขินแล้วจะร้ายใส่คุณแตงกวาอีก
"เรื่องมากจังเธอเนี่ย"
"ก็คุณณภัทรทำให้แตงกวาเจ็บตัวนี่"
เธอทำหน้างอง้ำก่อนจะอ้าปากให้เขาป้อน ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะทำตามคำขอของเธอ ทั้งชามจนหมดเขาเป็นคนป้อนเธอเองกับมือ
"ฮ้าอิ่มจัง"
หญิงสาวลูบท้องตัวเองป้อยๆก่อนจะนั่งเท้าคางมองคุณณภัทรนั่งทานของตัวเองต่อ ข้อดีของเขาคือเป็นคนลุยๆง่ายๆอะไรก็ได้ ซึ่งต่างจากคนรวยคนอื่นที่ต้องกินของแพงแบรนด์เนมเท่านั้น แต่ผู้ชายตรงหน้าเธอเป็นคนสบายๆ ถ้าไม่รวมว่าเขาชอบผีเข้าผีออกคือเป็นผู้ชายที่ดีมากคนหนึ่งเลยแหละ เธอรู้ว่าเขาไม่ได้มีความรักต่อเธอที่วนเวียนอยู่ใกล้ทุกวันนี้คงเพราะเห็นเธอเป็นของเล่นชิ้นหนึ่งเท่านั้น ไม่รู้ว่าเขาจะปล่อยเธอไปตอนไหนแต่เธออยู่ตรงนี้ก็มีความสุขดีอยู่แล้วในช่วงเวลานี้
"อร่อยมั้ยคะ"
"ก็อร่อยดี เห็นทุกวันเลยร้านนี้เวลาขับรถผ่านแต่ว่าไม่เคยมาลองกิน"
"เปิดมาเป็นยี่สิบปีแล้วค่ะอร่อยมากเลยด้วย"
หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะส่งแก้วน้ำเย็นไปตรงหน้าเขา ไม่นานทั้งสี่คนก็เดินทางกลับไปที่บ้าน ณภัทรพาหญิงสาวขึ้นไปชั้นบนเจอคุณแม่ของเธอเดินออกมาจากห้องนอนก็รีบดึงมือเธอมาไว้ใกล้ตัวทันที
"ยังอุตส่าห์ตามกลับมาจนได้นะคะคุณณภัทร"
"ผมบอกแล้วไงว่าจะตามกลับมา"
เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะดึงเธอไปอีกฝั่งแล้วรีบเดินไปทันที เสียงคุณแม่ของเธอดังขึ้นทำให้ลูกสาวชะงักไป
"นอนกับแม่มั้ยแตงกวา"
"ไปนอนกับฉัน"
เขาเอ่ยออกมาเสียงดุ แตงกวามองทั้งสองคนสลับกันอย่างลำบากใจที่ต้องเลือกว่าจะไปนอนกับใคร เธอดึงมือตัวเองออกจากชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยเสียงเบา
"แตงกวาไปนอนกับแม่นะคะ"
"ไม่ให้ไป"
เขาจับมือเธอไว้แน่นมองหญิงสาวด้วยความดุดัน เขาจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนี้สมหวังเด็ดขาด เธอต้องเรียนรู้ความผิดหวังที่ถูกแย่งความรักไปบ้าง
"แต่ว่า..."
"แตงกวามาหาแม่"
"คุณณภัทรคะแตงกวาไปนอนกับแม่นะ แล้วพรุ่งนี้...อ๊ะ"
เธออึกอักไม่กล้าพูดอะไรรุนแรงเพราะกลัวว่าทั้งสองคนจะมีปากเสียงกัน ณภัทรดึงแตงกวาให้ตามไปก่อนจะเข้าไปในห้องแล้วล็อคประตูอย่างแน่นหนาไม่ให้สามารถเปิดเข้ามาได้
"คุณณภัทร..."
"ไปอาบน้ำสิ"
เขาหันไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้หญิงสาวก่อนจะดันตัวเธอให้ไปอาบน้ำ แตงกวาถอนหายใจออกมาอย่างอึดอัดไม่ชอบเวลาที่แม่กับคุณณภัทรทะเลาะกันเลย ไม่ว่าจะกับใครเธอก็ไม่ชอบทั้งนั้น เธอวางผ้าเช็ดตัวลงก่อนจะค่อยๆถอดชุดตัวเองออกอย่างยากลำบาก การที่มือใช้การไม่ได้ข้างหนึ่งนี่มันน่าหงุดหงิดจริงๆ เฮ้อ
เธอค่อยปลดกระดุมของตัวเองออกทีละอันแต่มือข้างเดียวค่อนข้างจะลำบาก ตอนอยู่กับฟ้าใสเธอยังพอช่วยแต่งตัวให้ได้แต่นี่ตัวคนเดียวมันต้องใช้เวลานิดหนึ่ง
"อ๊ะ... คุณณภัทร"
เธอรู้สึกว่ามีคนโอบเธอจากทางด้านหลังก่อนจะช่วยปลดกระดุมให้จนครบทุกอัน เขาช่วยเธอถอดเสื้อผ้าจนหมดก่อนจะพาไปนอนเล่นบนอ่างอาบน้ำ
"เดี๋ยวอาบให้"
แตงกวามองชายตรงหน้าอย่างแปลกใจแต่ก็ไม่กล้าทักเพราะเดี๋ยวเกิดอารมณ์โมโหขึ้นมาอีกเธอจะเหนื่อยรับมือกับเขา
'วันนี้เขาหลายอารมณ์มาก แต่ถือว่าดีกว่าร้ายล่ะนะ'
- ผู้เขียน
