My mafia พ่ายรักมาเฟียจอมโหด

ผลั๊วะ! อั๊ก! เสียงร้องของชายชุดดำสองคนโหยหวนอยู่ในโกดังร้างแห่งหนึ่ง พวกเขาถูกคนจ้างให้มาตามผู้หญิงคนหนึ่ง เพราะคิดว่าอาจจะเป็นจุดอ่อนของณภัทรเจ้าของโชว์รูมรถหรูที่มีสาขามากมายในประเทศไทย พวกเขาไม่สามารถทำอะไรณภัทรได้เพราะนั่นหมายถึงชีวิตที่เหลืออยู่จะไม่มีความสุข แต่อย่างน้อยถ้าทำให้เขาเจ็บปวดบ้างก็ถือว่าได้เอาคืนแล้ว "ใครส่งพวกแกมา" เขาใช้เท้าสะกิดสองคนที่นอนงอตัวใบหน้าซีดเซียวมีแต่รอยช้ำเต็มตัว เขาจะไม่ทำใครก่อนถ้าสองคนนี้ไม่มายุ่งวุ่นวายกับเขาและคนรอบข้าง ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ของเล่นก็ห้ามยุ่งถ้าเขายังไม่เบื่อ "อย่าทำพวกเราเลย พวกเรามีครอบครัวที่ต้องดูแล พวกมันขู่ว่าถ้าไม่ทำจะทำร้ายครอบครัวเราสองคน" "ปล่อยพวกเราไปเถอะแล้วจะไม่มาให้เห็นอีก" เขาหันไปมองผู้ช่วยที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาหยิบโทรศัพท์มากดโทรออกสักพักก็วางสายแล้วหันมาคุยกับเขา "สองคนนี้มีครอบครัวครับตอนนี้อยู่ต่างจังหวัด" "งั้นเหรอ... อยากให้ฉันช่วยมั้ยล่ะ" เขายิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินไปนั่งยองๆตรงหน้าสองคน เขายื่นมือไปบีบคางทั้งสองคนก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ "บอกมาว่าใครส่งพวกแกมา แล้วฉันจะช่วย" หลังจากที่เคลียร์ทุกอย่างจบณภัทรก็เดินทางออกมาจากโกดังในเวลาต่อมา เขาและผู้ช่วยนั่งคุยกันว่าสิ่งที่สองคนนั้นพูดน่าเชื่อถือมากขนาดไหน "ผมว่ามันแปลกๆ นายว่ามั้ยครับ" "ก็แปลกอยู่ พวกนายคิดว่ายังไงล่ะ" สองคนหันมามองหน้ากันอย่างคิดหนัก จากที่ฟังสองคนนั้นบอกว่าตามคุณแตงกวาเพราะคิดว่าเป็นจุดอ่อนของคุณณภัทร แต่เขาไม่เคยทำดีด้วยกับหญิงสาวเลยแถมยังรังแกไม่หยุดอีก "ผมว่าน่าจะแอบชอบคุณแตงกวามากกว่ามั่งครับ นายก็รู้ว่าเสี่ยกรเจ้าชู้ขนาดไหน คุณแตงกวาก็สวยมากด้วย น่าจะตามดูความเคลื่อนไหวมากกว่า" "นั่นสิครับ เอาอะไรมาคิดว่าคุณแตงกวาคือจุดอ่อนของนาย ทุกวันนี้นายทำดีกับคุณแตงกวาที่ไหน แทบจะฆะ... เอ่อ" ผู้ช่วยของเขาที่ชื่อดรีมก้มหน้าลงทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรที่ไม่เข้าหูนายเข้า ณภัทรเหลือบสายตามองผู้ช่วยเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ "กลับโชว์รูม" "ครับนาย" แตงกวาที่ตอนนี้กำลังฝึกงานอยู่ที่โชว์รูมรถของตระกูลดำรงค์เกียรติ เธอใกล้จะเรียนจบแล้วเหลือแค่ฝึกงานอีกสองเดือน เธออยากย้ายออกไปจากบ้านของคุณลุงณรงค์มากแต่แม่บอกว่าอดทนให้เรียนจบก่อนแล้วท่านจะพาเธอไปอยู่ที่อื่น เหตุผลที่ไม่อยากอยู่นะเหรอก็เพราะลูกชายของบ้านยังไงล่ะ "แตงกวาเจ้านายเรียกที่ห้อง" "ค่ะ" แตงกวาถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากตรงนั้นทันที เธอเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของเขาก็เคาะประตูก่อนจะเดินเข้าไปทันที "ขออนุญาตค่ะ" เธอค่อยๆเปิดเข้าไปมองไปในห้องที่มีคุณณภัทรและผู้ช่วยอีกสองคนยืนอยู่ เธอเดินเข้าไปก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงสั่นกลัว "คุณณภัทรเรียกแตงกวาเหรอคะ" เขาจ้องหน้าเธอไม่พูดอะไรเล่นเอาเธอเกร็งไปหมด เขากวักมือเรียกให้เธอเดินเข้าไปหา เธอเดินไปยืนตรงหน้าชายหนุ่มก่อนจะตาโตเมื่อที่แก้มของเขามีรอยแผลเหมือนโดนของมีคมบาด "แก้มไปโดนอะไรมาคะ ทำไมถึงเลือดออกแบบนั้น" แตงกวายื่นมือไปจับแก้มเขาไว้ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยความเป็นห่วง เธอวิ่งออกไปข้างนอกอยู่สักพักก่อนจะวิ่งกลับมาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลในมือ "แตงกวาทำแผลให้นะคะ" เธอขออนุญาตเขาก่อนเพราะถ้าเผลอทำเกินตามที่สั่งเขาจะดุเอาได้ ยิ่งอารมณ์ขึ้นๆลงๆอยู่ด้วย "ไม่ต้องยุ่ง" "แต่ว่าถ้ามันติดเชื้อจะแย่เอานะคะ อย่างน้อยถ้าไม่ให้แตงกวาทำงั้นไปโรงพยาบาลดีมั้ย คุณดรีมคุณดราฟพาคุณณภัทรไปโรงพยาบาลสิคะ" สองคนสะดุ้งทันทีก่อนจะเบือนหน้ามองไปทางอื่นทำเหมือนไม่ได้ยิน ไม่อยากยุ่งเรื่องผัวเมียดีกันขึ้นมาไม่พ้นเป็นหมา "เอ่อ..." "พวกนายออกไปก่อน" สองคนโค้งตัวเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินออกไปทันที เขามองหน้าหญิงสาวก่อนจะเรียกให้เธอมาทำแผลให้ "ทำสิรอไรล่ะ" แตงกวายิ้มออกมาก่อนจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้วเปิดกล่องปฐมพยาบาลหยิบแอลกอฮอล์มาล้างแผลให้ชายหนุ่ม เขาดึงเธอมานั่งลงบนตักหญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยมองสบตากับเขาก่อนจะก้มหน้าลงแล้วหันไปทำแผลให้เขาอย่างเบามือ ณภัทรมองหน้าหญิงสาวไม่พูดอะไร เธอผิดที่เกิดมาเป็นลูกเมียน้อยของพ่อจึงต้องรับสภาพของตัวเองไป เธอใส่ยาทำแผลให้เขาจนเสร็จก่อนจะปิดกล่องแล้วพยายามจะลุกขึ้นแต่เขาดึงเธอไว้ "จะไปไหน" "จะเอากล่องปฐมพยาบาลไปเก็บค่ะ คุณณภัทรนอนพักผ่อนเถอะค่ะท่าทางดูเหนื่อยๆ" "ฉันเรียกเธอมาไม่ได้ให้มาออกคำสั่ง" แตงกวาเงียบไปไม่กล้าเถียงอะไรกับเขาเพราะไม่งั้นได้ทะเลาะกันใหญ่โตอีก ทำอะไรขัดใจเขามากไม่ได้นิสัยอย่างกับไบโพล่าร์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนเธอตามอารมณ์ไม่ทัน "แล้วจะให้แตงกวาทำอะไรคะ" "ทำไม..นั่งอยู่เฉยๆไม่ได้เหรอ จะต้องทำอะไรตลอดเลยเหรอ ได้นะฉันก็อยากอยู่พอดี" แตงกวามองเขาตาแป๋วด้วยความสงสัย ความหมายของเขาคืออะไรเหรออย่าบอกนะว่า... หญิงสาวตาโตเมื่อถูกเขาโน้มลำคอไปใกล้แล้วจูบริมฝีปากอย่างดูดดื่ม "อื้อ" แตงกวาร้องครางออกมาก่อนจะโอบรอบคอชายหนุ่มแน่นขยับร่างกายแนบชิดกันและกันโดยชายหนุ่มเป็นคนเริ่มเล้าโลมก่อน มือหนาซุกซนลูบไล้ตามตัวบีบเต้านมเล่นอย่างสนุก เขาชอบอยู่ใกล้เธอไม่รู้ทำไมเหมือนกันอาจจะเพราะว่าเธอมีความอดทนต่ออารมณ์ของเขาสูงมากและเป็นคนเดียวที่ยอมเขาทุกอย่าง หลังจากที่รังแกหญิงสาวเสร็จเขาก็คุยโทรศัพท์อยู่กับลูกค้าโดยมีหญิงสาวนั่งอยู่บนตักมือเล็กกำลังนวดมือให้เขาอยู่ "ได้ครับ แล้วผมจะติดต่อไป" เขากดวางสายก่อนจะวางโทรศัพท์ลงแล้วหันไปมองหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตัก เธอเงยหน้ามองชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงใส "แตงกวายังทำงานไม่เสร็จเลยค่ะ ขออนุญาตไปทำงานได้มั้ยคะ" "วันนี้ฉันจะไปค้างคอนโด" แตงกวาพยักหน้ารับทราบก่อนจะลุกขึ้นออกจากบนตัวของเขาแล้วจะเดินออกไปทำงานต่อ เขากอดอกมองตามเธอก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงดุ "จะไปไหน" หญิงสาวหันมามองชายหนุ่มอย่างงุนงง ก็เขาจะไปค้างคอนโดเธอก็รับทราบแล้วไง จะได้ไปบอกที่บ้านว่าเขาไม่กลับก็แค่นั้นไม่ใช่เหรอ "ไปทำงานค่ะ" "เธอต้องไปค้างกับฉัน" เขาพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารตรงหน้ามาอ่านต่อไม่สนใจเธออีก "ไม่ไปไม่ได้เหรอคะ" เธอเอ่ยออกมาเสียงเบา เขาเงยหน้ามองเธออย่างกดดันก่อนจะก้มลงไปอ่านเอกสารตรงหน้าต่อ แตงกวาเห็นแบบนั้นก็ทำได้เพียงแค่ตอบรับก่อนจะเดินคอตกออกไปทันที "ไปก็ได้ค่ะ" พอเดินออกมาจากห้องทำงานของชายหนุ่มเธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างปลงๆ 'เธอต้องรองรับอารมณ์เขาแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่กันนะ เฮ้อ'