บทนำ
1408 คำ
ผลั๊วะ! อั๊ก!
เสียงร้องของชายชุดดำสองคนโหยหวนอยู่ในโกดังร้างแห่งหนึ่ง พวกเขาถูกคนจ้างให้มาตามผู้หญิงคนหนึ่ง เพราะคิดว่าอาจจะเป็นจุดอ่อนของณภัทรเจ้าของโชว์รูมรถหรูที่มีสาขามากมายในประเทศไทย พวกเขาไม่สามารถทำอะไรณภัทรได้เพราะนั่นหมายถึงชีวิตที่เหลืออยู่จะไม่มีความสุข แต่อย่างน้อยถ้าทำให้เขาเจ็บปวดบ้างก็ถือว่าได้เอาคืนแล้ว
"ใครส่งพวกแกมา"
เขาใช้เท้าสะกิดสองคนที่นอนงอตัวใบหน้าซีดเซียวมีแต่รอยช้ำเต็มตัว เขาจะไม่ทำใครก่อนถ้าสองคนนี้ไม่มายุ่งวุ่นวายกับเขาและคนรอบข้าง ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ของเล่นก็ห้ามยุ่งถ้าเขายังไม่เบื่อ
"อย่าทำพวกเราเลย พวกเรามีครอบครัวที่ต้องดูแล พวกมันขู่ว่าถ้าไม่ทำจะทำร้ายครอบครัวเราสองคน"
"ปล่อยพวกเราไปเถอะแล้วจะไม่มาให้เห็นอีก"
เขาหันไปมองผู้ช่วยที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาหยิบโทรศัพท์มากดโทรออกสักพักก็วางสายแล้วหันมาคุยกับเขา
"สองคนนี้มีครอบครัวครับตอนนี้อยู่ต่างจังหวัด"
"งั้นเหรอ... อยากให้ฉันช่วยมั้ยล่ะ"
เขายิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินไปนั่งยองๆตรงหน้าสองคน เขายื่นมือไปบีบคางทั้งสองคนก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ
"บอกมาว่าใครส่งพวกแกมา แล้วฉันจะช่วย"
หลังจากที่เคลียร์ทุกอย่างจบณภัทรก็เดินทางออกมาจากโกดังในเวลาต่อมา เขาและผู้ช่วยนั่งคุยกันว่าสิ่งที่สองคนนั้นพูดน่าเชื่อถือมากขนาดไหน
"ผมว่ามันแปลกๆ นายว่ามั้ยครับ"
"ก็แปลกอยู่ พวกนายคิดว่ายังไงล่ะ"
สองคนหันมามองหน้ากันอย่างคิดหนัก จากที่ฟังสองคนนั้นบอกว่าตามคุณแตงกวาเพราะคิดว่าเป็นจุดอ่อนของคุณณภัทร แต่เขาไม่เคยทำดีด้วยกับหญิงสาวเลยแถมยังรังแกไม่หยุดอีก
"ผมว่าน่าจะแอบชอบคุณแตงกวามากกว่ามั่งครับ นายก็รู้ว่าเสี่ยกรเจ้าชู้ขนาดไหน คุณแตงกวาก็สวยมากด้วย น่าจะตามดูความเคลื่อนไหวมากกว่า"
"นั่นสิครับ เอาอะไรมาคิดว่าคุณแตงกวาคือจุดอ่อนของนาย ทุกวันนี้นายทำดีกับคุณแตงกวาที่ไหน แทบจะฆะ... เอ่อ"
ผู้ช่วยของเขาที่ชื่อดรีมก้มหน้าลงทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรที่ไม่เข้าหูนายเข้า ณภัทรเหลือบสายตามองผู้ช่วยเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ
"กลับโชว์รูม"
"ครับนาย"
แตงกวาที่ตอนนี้กำลังฝึกงานอยู่ที่โชว์รูมรถของตระกูลดำรงค์เกียรติ เธอใกล้จะเรียนจบแล้วเหลือแค่ฝึกงานอีกสองเดือน เธออยากย้ายออกไปจากบ้านของคุณลุงณรงค์มากแต่แม่บอกว่าอดทนให้เรียนจบก่อนแล้วท่านจะพาเธอไปอยู่ที่อื่น เหตุผลที่ไม่อยากอยู่นะเหรอก็เพราะลูกชายของบ้านยังไงล่ะ
"แตงกวาเจ้านายเรียกที่ห้อง"
"ค่ะ"
แตงกวาถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากตรงนั้นทันที เธอเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของเขาก็เคาะประตูก่อนจะเดินเข้าไปทันที
"ขออนุญาตค่ะ"
เธอค่อยๆเปิดเข้าไปมองไปในห้องที่มีคุณณภัทรและผู้ช่วยอีกสองคนยืนอยู่ เธอเดินเข้าไปก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงสั่นกลัว
"คุณณภัทรเรียกแตงกวาเหรอคะ"
เขาจ้องหน้าเธอไม่พูดอะไรเล่นเอาเธอเกร็งไปหมด เขากวักมือเรียกให้เธอเดินเข้าไปหา เธอเดินไปยืนตรงหน้าชายหนุ่มก่อนจะตาโตเมื่อที่แก้มของเขามีรอยแผลเหมือนโดนของมีคมบาด
"แก้มไปโดนอะไรมาคะ ทำไมถึงเลือดออกแบบนั้น"
แตงกวายื่นมือไปจับแก้มเขาไว้ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยความเป็นห่วง เธอวิ่งออกไปข้างนอกอยู่สักพักก่อนจะวิ่งกลับมาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลในมือ
"แตงกวาทำแผลให้นะคะ"
เธอขออนุญาตเขาก่อนเพราะถ้าเผลอทำเกินตามที่สั่งเขาจะดุเอาได้ ยิ่งอารมณ์ขึ้นๆลงๆอยู่ด้วย
"ไม่ต้องยุ่ง"
"แต่ว่าถ้ามันติดเชื้อจะแย่เอานะคะ อย่างน้อยถ้าไม่ให้แตงกวาทำงั้นไปโรงพยาบาลดีมั้ย คุณดรีมคุณดราฟพาคุณณภัทรไปโรงพยาบาลสิคะ"
สองคนสะดุ้งทันทีก่อนจะเบือนหน้ามองไปทางอื่นทำเหมือนไม่ได้ยิน ไม่อยากยุ่งเรื่องผัวเมียดีกันขึ้นมาไม่พ้นเป็นหมา
"เอ่อ..."
"พวกนายออกไปก่อน"
สองคนโค้งตัวเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินออกไปทันที เขามองหน้าหญิงสาวก่อนจะเรียกให้เธอมาทำแผลให้
"ทำสิรอไรล่ะ"
แตงกวายิ้มออกมาก่อนจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้วเปิดกล่องปฐมพยาบาลหยิบแอลกอฮอล์มาล้างแผลให้ชายหนุ่ม เขาดึงเธอมานั่งลงบนตักหญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยมองสบตากับเขาก่อนจะก้มหน้าลงแล้วหันไปทำแผลให้เขาอย่างเบามือ ณภัทรมองหน้าหญิงสาวไม่พูดอะไร เธอผิดที่เกิดมาเป็นลูกเมียน้อยของพ่อจึงต้องรับสภาพของตัวเองไป เธอใส่ยาทำแผลให้เขาจนเสร็จก่อนจะปิดกล่องแล้วพยายามจะลุกขึ้นแต่เขาดึงเธอไว้
"จะไปไหน"
"จะเอากล่องปฐมพยาบาลไปเก็บค่ะ คุณณภัทรนอนพักผ่อนเถอะค่ะท่าทางดูเหนื่อยๆ"
"ฉันเรียกเธอมาไม่ได้ให้มาออกคำสั่ง"
แตงกวาเงียบไปไม่กล้าเถียงอะไรกับเขาเพราะไม่งั้นได้ทะเลาะกันใหญ่โตอีก ทำอะไรขัดใจเขามากไม่ได้นิสัยอย่างกับไบโพล่าร์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนเธอตามอารมณ์ไม่ทัน
"แล้วจะให้แตงกวาทำอะไรคะ"
"ทำไม..นั่งอยู่เฉยๆไม่ได้เหรอ จะต้องทำอะไรตลอดเลยเหรอ ได้นะฉันก็อยากอยู่พอดี"
แตงกวามองเขาตาแป๋วด้วยความสงสัย ความหมายของเขาคืออะไรเหรออย่าบอกนะว่า... หญิงสาวตาโตเมื่อถูกเขาโน้มลำคอไปใกล้แล้วจูบริมฝีปากอย่างดูดดื่ม
"อื้อ"
แตงกวาร้องครางออกมาก่อนจะโอบรอบคอชายหนุ่มแน่นขยับร่างกายแนบชิดกันและกันโดยชายหนุ่มเป็นคนเริ่มเล้าโลมก่อน มือหนาซุกซนลูบไล้ตามตัวบีบเต้านมเล่นอย่างสนุก เขาชอบอยู่ใกล้เธอไม่รู้ทำไมเหมือนกันอาจจะเพราะว่าเธอมีความอดทนต่ออารมณ์ของเขาสูงมากและเป็นคนเดียวที่ยอมเขาทุกอย่าง
หลังจากที่รังแกหญิงสาวเสร็จเขาก็คุยโทรศัพท์อยู่กับลูกค้าโดยมีหญิงสาวนั่งอยู่บนตักมือเล็กกำลังนวดมือให้เขาอยู่
"ได้ครับ แล้วผมจะติดต่อไป"
เขากดวางสายก่อนจะวางโทรศัพท์ลงแล้วหันไปมองหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตัก เธอเงยหน้ามองชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงใส
"แตงกวายังทำงานไม่เสร็จเลยค่ะ ขออนุญาตไปทำงานได้มั้ยคะ"
"วันนี้ฉันจะไปค้างคอนโด"
แตงกวาพยักหน้ารับทราบก่อนจะลุกขึ้นออกจากบนตัวของเขาแล้วจะเดินออกไปทำงานต่อ เขากอดอกมองตามเธอก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงดุ
"จะไปไหน"
หญิงสาวหันมามองชายหนุ่มอย่างงุนงง ก็เขาจะไปค้างคอนโดเธอก็รับทราบแล้วไง จะได้ไปบอกที่บ้านว่าเขาไม่กลับก็แค่นั้นไม่ใช่เหรอ
"ไปทำงานค่ะ"
"เธอต้องไปค้างกับฉัน"
เขาพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารตรงหน้ามาอ่านต่อไม่สนใจเธออีก
"ไม่ไปไม่ได้เหรอคะ"
เธอเอ่ยออกมาเสียงเบา เขาเงยหน้ามองเธออย่างกดดันก่อนจะก้มลงไปอ่านเอกสารตรงหน้าต่อ แตงกวาเห็นแบบนั้นก็ทำได้เพียงแค่ตอบรับก่อนจะเดินคอตกออกไปทันที
"ไปก็ได้ค่ะ"
พอเดินออกมาจากห้องทำงานของชายหนุ่มเธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างปลงๆ
'เธอต้องรองรับอารมณ์เขาแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่กันนะ เฮ้อ'
- ผู้เขียน
