bc

บุพเพรักชายาตัวร้าย

book_age18+
1.5K
ติดตาม
4.9K
อ่าน
จบสุข
เดินทางข้ามเวลา
กล้าหาญ
องค์ชาย
ดราม่า
ชายจีบหญิง
มัธยมปลาย
ความลับ
friends with benefits
polygamy
like
intro-logo
คำนิยม

อย่ายึดติด อย่าคาดหวัง และอย่าให้ใจกับบุรุษใด ความแน่นอนคือความไม่แน่นอนถึงแม้นว่าวันนี้ บุรุษผู้นั้นจะแสดงออกว่ารักมากเพียงใด ไม่แน่ว่าเมื่อถึงวันหนึ่งเขาอาจจะเปลี่ยนใจไปจากเราก็เป็นได้

หากแท้ที่จริงแล้วเขายังไม่รู้ใจตนเอง เพราะหากวันหนึ่งเมื่อบุรุษผู้นั้นรู้ใจของตนเองแล้ว มันอาจจะเป็นวันที่เราเจ็บปวดแสนสาหัสก็เป็นได้

เมื่อความรักครั้งเก่าที่เขาไม่สามารถสลัดมันทิ้งไปได้จากหัวใจหวนกลับมาอีกครั้ง สตรีที่คิดว่าได้ตายจากไปแล้ว นางได้ปรากฏตัวขึ้นมาในวันที่เขามีสตรีเคียงข้างคนใหม่

สตรี 2 นางที่เป็นทั้งรักเก่าและรักครั้งใหม่ของเขา สุดท้ายแล้วหนทางของความรักทั้ง 3 คนจะจบลงเช่นไร…

ภาพเบื้องหน้าที่เหลียนลี่หรูเห็นอยู่ในตอนนี้ ถึงกับทำให้นางรู้สึกไร้เรี่ยวแรงจะก้าวเดิน ความรู้สึกเจ็บปวดที่กรีดลึกเข้าสู่หัวใจ

"มันเป็นเช่นนี้เองสินะ ข้ามิคิดว่าจะต้องได้รู้จักกับมันเลยแม้แต่น้อย"

"นี่สินะคือเหตุผลทั้งหมด ที่พระองค์ทรงเปลี่ยนไป คิดจะปิดหม่อมฉันไปอีกนานเพียงใดกัน"

น้ำเสียงอันสั่นเทา ที่นางกล่าวออกไปเมื่อสักครู่นี้ ถึงกับทำให้บุรุษและสตรีทั้งสองคนที่กำลังกอดกันอยู่ รีบจ้องมองมาที่นางเป็นตาเดียวกันและรีบผละออกจากกันอย่างรู้สึกผิด

"ลี่หรู…"

"ใช่ หม่อมฉันเอง ทำไมถึงทรงทำเช่นนี้ได้ลงคอ ทั้งๆ ที่เราสัญญากันไว้แล้วไม่ใช่หรือ หรือคำสัญญาที่พระองค์เคยให้ไว้กับหม่อมฉัน มันเป็นเพียงแค่ลมปากที่หาความแน่นอนอันใดมิได้เช่นนั้นหรือ"

เหลียนลี่หรูกล่าวออกไปทั้งน้ำตา น้ำเสียงสั่นเทาที่นางกล่าวออกไปแต่ละคำนั้น ช่างยากเย็น อย่างที่นางไม่คาดคิดว่าตนเองจะเป็นเช่นนี้ได้ สตรีที่มีความมั่นใจในทุกการกระทำ ตัดสินใจเฉียบขาดในทุกๆ เรื่อง เมื่อต้องมาเผชิญกับ เรื่องราวเช่นนี้ นางกลับคิดหาทางออกให้ตนเองไม่ได้

ในสมองที่ว่างเปล่าและหัวใจที่เจ็บปวด ทำให้นางไม่อยากคิดเรื่องอันใดอีกแล้ว นางเพียงต้องการที่จะเดินออกไปจากตรงนี้ แต่ขา 2 ข้างที่ไร้เรี่ยวแรง ไม่มีแม้แต่แรงที่จะก้าวเดินต่อไป มันช่างทรมานเหลือเกิน

"พระองค์จะเลือกนางหรือเลือกหม่อมฉัน? "

เหลียนลี่หรูถามออกไปอย่างเจ็บปวด นางหวังเป็นอย่างยิ่งว่าบุรุษคนรักจะกล่าวว่าเลือกนาง แต่มันกลับมีเพียงความเงียบแทนคำตอบ

มีคนเคยกล่าวเอาไว้ว่า อย่าได้ให้โอกาสบุรุษเป็นฝ่ายเลือก เมื่อจับได้ว่าบุรุษผู้นั้นกำลังนอกใจ เพราะหากให้เขาเลือก คำตอบคือ ไม่มีทางเลือกเรา ถ้าหากเขารักเราจริงตั้งแต่แรก เขาจะไม่มีทางนอกใจ และทำให้เราเสียใจโดยเด็ดขาด

"หึ! หึ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า…"

นางหัวเราะออกมาราวกับคนเสียสติ มือที่กุมกันไว้แน่นของทั้งสอง ในยามที่อยู่เบื้องหน้าของนางโดยไม่มีท่าทีว่าเขา จะยอมปล่อยมือออกจากมือของสตรีผู้นั้น ถึงแม้นว่านางจะยังอยู่ตรงนี้ เพียงเท่านี้นางก็รู้แล้วว่าเขาเลือกใคร

"ขอบพระทัยเพคะ"

chap-preview
อ่านตัวอย่างฟรี
ตอนที่ 1 พระองค์จะทรงกุมมือหม่อมฉันไปนานแค่ไหน
เหลียนลี่หรู จ้องมองไปที่ใบหน้าของบุรุษคนรัก ที่กำลังนอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับนางอย่างรักใคร่ มือหนากอบกุมมือบางของนางเอาไว้ตลอดเวลา บ่งบอกว่าเขานั้นหวงแหนมือน้อยๆ คู่นี้ของนางมากเพียงใด "พระองค์จะทรงกุมมือหม่อมฉันไปนานแค่ไหนกันเพคะ" "ตลอดชีวิตของเปิ่นหวาง" คำตอบสั้นๆ แต่ความหมายช่างสลักลึกลงไปในจิตใจของหญิงสาว จนเกิดความอบอุ่นแผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจ ซึ่งมันได้สลักลึกเข้าไปในจิตใจดวงน้อยๆ ของนาง ว่าครั้งหนึ่งบุรุษผู้นี้ได้กล่าววาจาหวานหูกับนางเช่นนี้ จะมีผู้ใดเชื่อกันเล่า ว่าเทพสงครามอย่างชินอ๋องเหวินเฟยหลง จะกล่าววาจาเกี้ยวสตรีได้หวานหูเช่นนี้ได้ บุรุษผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ทัพทมิฬ ที่มิเคยยิ้มให้กับสตรีใด ในตอนนี้เขากำลังนอนส่งยิ้มละลายใจให้กับนางอยู่ ชินอ๋องเหวินเฟยหลงจะแอบเข้ามาในช่วงกลางดึกของทุกคืนเพื่อที่จะส่งนางเข้านอน เหตุการณ์ยังคงดำเนินต่อไปเช่นนี้ ซึ่งมันทำให้หญิงสาวมีความสุขที่ได้รับความรักจากบุรุษที่นางมิคิดจะรัก เหตุใดจึงกล่าวว่านางไม่คิดจะรักบุรุษผู้นี้เช่นนั้นน่ะหรือ เพราะนางไม่ต้องการที่จะมีคนรักเป็นชายชาติทหาร หรือคนในราชวงศ์ที่ต้องมีหญิงงามรายล้อมอยู่ตลอดเวลา บุรุษในราชวงศ์จะต้องแต่งงานเพื่อสะสมอำนาจของเหล่าขุนนางในราชสำนัก ให้ฝักใฝ่และมีความจงรักภักดีต่อตนเอง และนางก็ไม่ชอบบุรุษที่เป็นทหาร เพราะว่าจะต้องใช้ชีวิตห่างไกลกัน โดยมิรู้ว่าเมื่อไหร่จะได้พบเจอกันและมิรู้ว่าบุรุษผู้นั้น จะได้กลับมาหานางหรือไม่ ดังนั้นนางจึงได้ปฏิญาณกับตนเองแล้ว ว่าจะไม่ขอมีคนรักที่เป็นคนในราชวงศ์และเป็นชายชาติทหาร แต่สวรรค์มักจะไม่เห็นใจในคำขอของนาง เมื่อเกลียดสิ่งใดก็ย่อมได้สิ่งนั้น บุรุษผู้ที่นางมิคิดว่าจะรักผู้นี้ กลับกลายมาเป็นบุรุษที่ครอบครองหัวใจของนางทั้งดวงใจ "สัญญาแล้วนะเพคะ และอย่าได้ทรงคิดจะไปกุมมือของสตรีใดอีก เพราะหากหม่อมฉันรู้เข้า หม่อมฉันจะลงมือตัดมือของสตรีผู้นั้นด้วยมือหม่อมฉันเอง" "หึ! เหตุใดเจ้าถึงเลือกตัดมือของสตรีอื่น มากกว่ามือของเปิ่นหวาง" "เพราะหม่อมฉันไม่สามารถตัดใจทำร้ายพระองค์ได้ลงคอเช่นไรเล่า จึงเลือกที่จะตัดมือของสตรีที่คิดจะมาแย่งพระองค์ไปจากหม่อมฉันเสียดีกว่า" ด้วยความหมั่นเขี้ยวในคำกล่าวนั้นของนาง ชินอ๋องเหวินเฟยหลง จึงอดไม่ได้ ยื่นมือออกไปบีบปลายจมูกเชิดรั้นของนางอย่างเอ็นดู "มันจะไม่มีวันนั้น เปิ่นหวางจะ ไม่ยอมปล่อยมือจากมือน้อยๆ ของเจ้าเป็นแน่ ทั้งชีวิตของเจ้าจะมีแค่เพียงเปิ่นหวางที่สามารถอยู่เคียงข้างได้เพียงผู้เดียวเท่านั้น" คำพูดหวานหู ที่คงจะมีเพียงนางเท่านั้นที่ได้ยินคำกล่าวนี้ มันออกมาจากปากของบุรุษที่ได้ขึ้นชื่อว่า 'ชินอ๋องเหวินเฟยหลง' เขาโอบกอดนางไว้ในอ้อมกอดอย่างหวงแหนจนนางหลับไปด้วยใจที่เป็นสุข เมื่อเขาเห็นว่าสตรีในอ้อมกอด ได้หลับลงไปแล้ว เขาก็ได้จากไปอย่างเช่นทุกคืนที่เคยทำ ก่อนจะไป เขายังไม่ลืมที่จะจุมพิตไปที่หน้าผากมนของนางอย่างรักใคร่ บุรุษเช่นเขา มิคาดคิดเลยว่าจะสามารถรักผู้ใดได้อีก จนได้มาเจอกับสตรีผู้นี้ ที่เขาคิดว่า นางช่างไม่มีความเหมาะสมใดกับเขาเลยแม้แต่น้อย เหตุใดสตรีที่ดูแล้วมีแต่ความหยาบกระด้างเช่นนาง ถึงสามารถสั่นคลอนหัวใจที่ปิดสนิทของเขาให้เปิดออกมาได้ จนถึงวันนี้เขาก็ไม่สามารถหาคำตอบนั้นได้เช่นกัน "ลี่เอ๋อร์ เปิ่นหวางรักเจ้ายิ่งนัก" เมื่อชินอ๋องกลับมาถึงยังตำหนักของตนก็รู้ถึงความผิดปกติบางอย่างขึ้นภายในห้อง สัญญาณอันตรายกำลังบอกกับเขาให้ได้ทราบ ว่าในตอนนี้เขาไม่ได้อยู่เพียงลำพัง "ออกมา" สิ้นเสียงคำสั่งของเขา ก็ได้มีเงาร่างหนึ่งค่อยๆ ปรากฏขึ้น ซึ่งเมื่อชินอ๋อง ได้เห็นเงาร่างนั้นอย่างชัดเจน ก็ถึงกับทำให้เขา หัวใจกระตุกวูบ แขนขาชาอย่างที่บุรุษเช่นเขาไม่เคยคิดว่า จะพบเจอกับอาการเช่นนี้ นี่เขากำลังฝันไปใช่หรือไม่? ขาของเขาค่อยๆ ก้าวไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอย มืออันสั่นเทาค่อยๆ ยกขึ้นไปสัมผัสกับใบหน้าของสตรีตรงหน้า อย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง "ซูเอ๋อร์ เป็นเจ้าจริงๆ เช่นนั้นหรือ หรือว่าในตอนนี้เปิ่นหวางกำลังฝันไป" "เพคะ เป็นหม่อมฉันเองขอโทษนะที่ทำให้พระองค์ทรงรอนานขนาดนี้" เมื่อสิ้นสุดคำกล่าวนั้นของหญิงสาวตรงหน้า ชินอ๋องก็ไม่รอช้าดึงร่างบางของนางเข้ามาไว้ในอ้อมกอดอย่างรวดเร็ว เนื้อตัวของเขาสั่นเทาไปด้วยความดีใจ นานเท่าไหร่แล้วที่เขาโหยหาต้องการจะโอบกอดนางเช่นนี้ "อย่าจากเปิ่นหวางไปไหนอีก เข้าใจหรือไม่" ตลอดระยะเวลา 2 ปีที่ผ่านมาเขาเฝ้าส่งคนออกตามหานางไปทั่ว หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ปะทะกันในวันนั้น นางก็ได้ตกลงไปในหุบเขา หัวใจของเขาแทบแตกสลาย เมื่อเห็นภาพของนางที่กำลังจมดิ่งลงไปในหุบเขานั้น ภาพสตรีคนรัก กำลังตกลงไปในหุบเขาต่อหน้าต่อตา โดยที่เขาไม่สามารถช่วยอันใดได้ มันยังคงตราตรึงอยู่ในหัวของเขาไม่จางหายไป เซียวซูหนี่ว์ คือสตรีคนรักของเขา และนางก็เป็นศิษย์น้องของเขาด้วย นางร่วมเป็นร่วมตายและใช้ชีวิตร่วมกันกับเขามาหลายปี ตั้งแต่เขาได้ออกไป ร่ำเรียนวิชากับท่านอาจารย์ตอนเขาอายุได้ 10 หนาว และนางคือบุตรีเพียงคนเดียวของท่านอาจารย์ ที่อายุได้ 4 หนาวในตอนนั้น จึงทำให้เขากลายเป็นเสมือนพี่ชายของนาง ที่คอยเฝ้าดูแล และฝึกวิชาร่วมกันมาจนเติบใหญ่ จนก่อเกิดเป็นความรู้สึกรักใคร่ซึ่งกันและกัน จนเมื่อ 5 ปีก่อน ท่านอาจารย์ได้เสียชีวิตลง และเซียวซูหนี่ว์ก็ไม่เหลือใครให้พึ่งพิง เขาจึงตัดสินใจนำนางมาอยู่ด้วยที่เมืองหลวง โดยที่ไม่สนใจคำครหาที่ไม่เหมาะสมใดๆ บุรุษและสตรีที่ยังมิได้ออกเรือนมิควรจะอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน แต่แล้วอย่างไร? ในเมื่อเขาและนาง พึงใจต่อกัน ถึงอย่างไรนางก็จะต้องตกแต่งเป็นชายาให้กับเขาในสักวันอยู่แล้ว จะติดก็แต่เพียงเสด็จแม่ ที่มิยินยอม เพราะหาว่านางไร้ซึ่งหัวนอนปลายเท้า และอำนาจหนุนหลังในราชสำนัก ซึ่งสำหรับเขาแล้ว มันไม่มีความจำเป็นอันใด ที่จะต้องการอำนาจจากเหล่าขุนนางที่หาความจริงใจไม่ได้พวกนั้น เพราะถึงอย่างไรเขาก็เป็นพระโอรส ที่มีพระมารดาองค์เดียวกันกับฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน และการขึ้นครองราชย์ของเสด็จพี่ ก็มีเขาเป็นผู้หนุนหลังอยู่แล้ว เช่นนี้เขาจะยังต้องการอำนาจที่ไร้แก่นสารนั้นไปเพื่อสิ่งใด

editor-pick
Dreame - ขวัญใจบรรณาธิการ

bc

รอยรักคนใจร้าย

read
9.4K
bc

พิษรักซาตาน

read
5.0K
bc

เกิดใหม่พร้อมกับมิติฟาร์มส่วนตัว

read
4.4K
bc

รอยตรวน

read
1K
bc

ข้านี่แหล่ะ ฮูหยินของท่านแม่ทัพ

read
3.4K
bc

ฮูหยินกลับมาเถิดข้าไล่พวกนางไปหมดแล้ว

read
9.4K
bc

ทาสรักของจอมมาร

read
1K

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook