หลังจากนิชากินข้าวอิ่มก็ขอตัวไปรอเรียนที่ห้องก่อนเค้กเพราะอยากให้เพื่อนได้มีเวลาส่วนตัวกับรามิน เช่นเดียวกันกับเวย์ก็บอกรามินว่าจะไปรอที่ห้องเรียนเหมือนกัน จึงเหลือแต่เค้กกับรามินที่นั่งอยู่สองคนตอนนี้
“อิ่มมั้ยครับ อยากกินอะไรอีกมั้ย”
รามินเอ่ยถามเค้กทันทีเมื่อเห็นเค้กกินอิ่มแล้ว
“อิ่มแล้ว พี่กินไม่เยอะหรอกเดี๋ยวพุงออก”
“หุ่นแบบนี้กินเพิ่มอีกนิดพุงก็ไม่ออกหรอกครับ อีกอย่างต่อให้พุงออกผมก็ชอบพี่เหมือนเดิมนั่นล่ะ”
รามินพูดขึ้นพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้เค้ก
“ชิ ทำเป็นพูด ถ้าพี่อ้วนขึ้นมาจริงๆ จะชอบพี่จริงมั้ยเถอะ อ้อ! เกือบลืม นี่ค่าค่าข้าวของพี่กับยัยนิ”
เค้กพูดขึ้นพร้อมกับยื่นเงินแบงค์ร้อยให้รามิน
“ไม่เป็นไรครับ มื้อนี้ผมเลี้ยง”
รามินตอบเค้กด้วยรอยยิ้ม
“ได้ไง วันนี้พี่อุตส่าห์จะเลี้ยงขอบคุณน้องนะ อีกอย่างน้องต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย จะมาเลี้ยงพี่แบบนี้ได้ไง”
เค้กรีบพูดขึ้นทันทีเมื่
