“แก วันนี้ฉันชวนรามินมานั่งกินข้าวด้วยกันกับเราได้มั้ย ฉันอยากเลี้ยงข้าวน้องเค้าน่ะ”
เค้กเอ่ยถามนิชาขณะกำลังเดินออกจากห้องเรียนหลังจากเรียนเสร็จวิชาสุดท้ายในช่วงเช้า
“แหมๆ จะสวมบทบาทเป็นเจ้เลี้ยงเด็กหรอจ้ะ ฮ่าๆ”
นิชาพูดแซวเค้กอย่างล้อเลียน
“บ้า เลี้ยงเด็กอะไรของแก รามินเค้าขอมากินข้าวด้วยตอนพักเที่ยงฉันเลยอยากเลี้ยงตอบแทนที่เขาช่วยเหลือวันนี้”
เค้กรีบแว๊ดเสียงใส่นิชาเมื่อโดนเพื่อนพูดแซว
“จ้าๆ ก็แค่เลี้ยงข้าวตอบแทนเนาะ ให้น้องเค้ามากินข้าวด้วยเถอะฉันไม่ซีเรียส ดีซะอีก มีหนุ่มหล่อๆ มานั่งกินข้าวด้วย พอได้นั่งอ่านกินน้องรามิน อิอิ”
“หยุดเลยยัยนิ อย่าแม้แต่จะคิดมาอ่านกินรามินของฉันนะ”
เค้กพูดขัดนิชาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อน อยู่ดีๆ เธอก็แสดงอาการหวงรามินขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
“รามินของฉันซะด้วย ยังไม่ตอบตกลงเป็นแฟนกับน้องเค้าแต่ออกอาการหวงซะแล้ว”
นิชาพูดแซวเค้กทันทีเมื่อเห็นอาการหวง
