“มองผู้ชายแบบนั้น เดี๋ยวพี่โชว์รู้ก็โดนหรอกดรีม” ปลายแซวผมเรื่องที่ผมหันไปสบตากับเดย์ที่เรียนคลาสเดียวกันพอดี
“อย่างพี่โชว์จะกล้าทำอะไรเรา”
“พี่โชว์เขาก็จะทำในสิ่งที่ผู้ชายคนอื่น เขาทำกับดรีมไม่ได้ไง” คำพูดนั้นของปลายพาลให้เลือดลมผมสูบฉีดขึ้นมาที่หน้า ไม่ได้จะคิดอะไรที่มันอกุศลหรอก แต่ไอ้คำที่ว่า ‘ผู้ชายคนอื่นทำไม่ได้’ มันชวนให้นึกถึงสิ่งที่เกิดบนเตียงพี่แทนทุกที!
เลิกเรียนวันนี้ผมกลับมาเก็บเสื้อผ้าบางส่วน เอาไปไว้ใส่ช่วงที่พ่อผมลงมาหา เรื่องเวย์ที่เกิดขึ้นกับผมตอนนี้ ทำให้ผมไม่สามารถพาพ่อมานอนห้องตัวเองได้ แม้ว่าพ่อผมจะอยากมามากก็ตาม ต้องให้พี่โชว์ช่วยหว่านล้อมสารพัด ถึงยอมอยู่โรงแรมที่ผมจองไว้ให้
และนั้นแหล่ะ ทำให้คืนนี้และอีกหลายๆคืนพี่โชว์จะต้องนอนคนเดียว!
(จะไม่เปลี่ยนใจมานอนกับพี่จริงๆหรอ?) เสียงพี่โชว์อ้อนผมมาตั้งแต่กดรับสาย
“พี่โชว์ ผมบอกแล้วไง ผมจะมานอนกับพ่อจนกว่าพ่อจะกลับ”
