ซาตานหลงเงารัก EP.10
1473 คำ
คุณหญิงวีรดานั่งมองหนึ่งหนุ่มกับสองสาวเดินเข้ามาพร้อมกับของเต็มมือ วันนี้ถือว่าแปลกสำหรับท่าน หลานชายพาลูกสาวสองคนของท่านไปเที่ยว ปกติวันหยุดแบบนี้หลานชายท่านน่าจะอยู่บ้านพักผ่อน แต่กลับพาสองสาวไปเที่ยวนี่นับว่าแปลกสำหรับท่าน หันไปมองทางด้านขวามือของหลานชายก็ได้แต่อมยิ้ม ใบหน้าสวยหวานของอลินลดาช่างเหมือนกับลูกสาวของท่านเหลือเกิน ถึงแม้จะเป็นแค่บางส่วนเท่านั้นที่คล้ายกัน ถ้าดูให้ดีกลับพบว่าเด็กสาวคนนี้หน้าตาสวยคมกว่าลูกสาวเธอเป็นไหนๆ ไม่ว่าโครงหน้าที่ถอดแบบมาจากสามีท่าน ขนาดลูกสาวท่านเองยังไม่เหมือนกับสามีท่านอย่างที่เด็กสาวคนนี้เป็นเลย
ส่วนซ้ายมือก็เป็นเด็กสาวที่ท่านรับมาอุปการะก่อนหน้าที่ลูกสาวท่านเสีย หลังจากนั้นท่านก็รับเด็กสาวเข้ามาอยู่ในบ้าน หลังจากลูกสาวท่านจากไป บ้านหลังใหญ่แบบนี้พอไม่มีคนอยู่ก็เงียบจนน่ากลัว สามีและลูกสาวมาด่วนจากไป ทิ้งท่านไว้กับความทุกข์ความเสียใจ แต่สวรรค์คงเห็นใจท่านล่ะมั้งที่ส่งลูกสาวของศลินดามาให้เธอ แถมยังหน้าตาคล้ายลูกสาวท่านอีก
“สวัสดีครับคุณป้า” ภูผาเอ่ยทักผู้เป็นป้า
“จ้ะ ว่าไงเรา วันนี้พาน้องๆ ไปไหนมา”
“ผมไม่พาสองสาวเขาไปเที่ยวหรอกครับคุณป้า แต่ผมโดนบังคับต่างหาก วันนี้ลดากับหนูโรสบังคับผมไปเดินห้าง แถมยังให้ช่วยถือของอีก” เขาทำเสียงออดอ้อนผู้เป็นป้า เล่นเอาสองสาวที่ยืนทำหน้างุนงง กับอาการของชายหนุ่ม ภูผาหันมองอลินลดาและชญานินทร์อย่างสงสัย ทำไมพวกเธอถึงได้ทำสีหน้าแบบนี้ ปกติเขาก็ทำแบบนี้ คุยแบบนี้กับผู้เป็นป้าอยู่แล้ว
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”
“เปล่าค่ะ ลดาแค่แปลกใจ คุณภูทำแบบนี้ด้วยหรือค่ะ” อลินลดาถามอย่างสงสัยกับพฤติกรรมของภูผา จากที่เธอเห็นภูผาดูเป็นผู้ใหญ่ น่าเคารพ เกรงกลัว แต่ที่เธอเห็นนี่มันต่างจากที่เธอเคยได้ยินมาเลย
“ฉันทำหน้าแบบไหน” เขาถามอย่างหยอกล้อ ไม่ต้องพูดถึงชญานินทร์หรอก รายนั้นยืนอ้าปากค้างไปกับคำพูดของเขาเมื่อกี้เสียแล้ว จะพูดไปทั้งสองสาวไม่เคยเห็นนิสัยส่วนนี้ของเขาต่างหาก
“ก็ทำน้ำเสียงออดอ้อน ส่วนหน้าตาก็เหมือนกับ...” อลินลดาถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเห็นใบหน้าของชายหนุ่มแบบนั้น
“ฮ่าๆ” ภูผาถึงกับหัวเราะดังลั่นเลยทีเดียวกับคำพูดและสีหน้าของหญิงสาว
“เอาไว้ฉันจะทำบ่อยๆ ต่อหน้าลดากับหนูโรสล่ะกัน จะได้ชินกันไง ดีไหมหนูโรส” คราวนี้หันไปทางหนูโรส ก่อนส่งยิ้มหวานเชิงเจ้าเล่ห์มาให้ คนโดนส่งยิ้มมาให้ถึงกับยืนนิ่งพูดอะไรไม่ออก
“มัวแต่เล่นกันอยู่นั่นแหละ แม่ว่ารีบขึ้นไปอาบน้ำกันเถอะ เดี๋ยวได้ลงมาทานข้าวกัน”
“ค่ะ” อลินลดาตอบรับ พร้อมกับหันมามองน้องสาว “ไปกันเถอะหนูโรส”
“ค่ะ พี่ลดา หนูขอตัวก่อนนะคะคุณแม่ คุณภู”
“จ้ะ ไปเถอะลูก เดี๋ยวได้ลงมาทานข้าวกัน” ท่านหันมาพูดกับลูกบุญธรรมด้วยรอยยิ้ม ถึงชญานินทร์ไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ท่านก็รักเด็กสาวคนนี้มาก ถึงแม้ท่านได้อลินลดามาเป็นลูกสาวอีกคน แต่ท่านก็ยังรักชญานินทร์เหมือนเดิม ไม่ได้ลำเอียงรักใครมากกว่ากัน ท่านมองจนลูกสาวทั้งสองเดินหายไปจากห้องโถง หันมามองหลานชายด้วยความแปลกใจ สีหน้าตอนนี้ของหลานชายไม่ได้อารมณ์ดีเหมือนอย่างที่อยู่กับสองสาวเลย
“มีอะไรหรือเปล่าตาภู”
“วันนี้ผมไปเจอนายพลมาครับคุณป้า” เขาพูดอย่างกังวล เมื่อนึกถึงอดีตเพื่อนรักอย่างวีรพล
“อ้าวเหรอ เราไปเจอตาพลที่ไหนล่ะ” ท่านถามอย่างดีใจ นานแล้วสินะที่ท่านไม่ได้เจอหน้าเพื่อนรักของหลานชายนับตั้งแต่เกิดปัญหากันเมื่อหลายปีก่อน
“ที่ห้างครับคุณป้า นายพลเจอลดาด้วย ผมเป็นห่วงลดาเขาน่ะครับ สายตาที่นายพลมองลดา มันไม่น่าไว้วางใจนะครับคุณป้า”เขาได้เห็นสายตาเกลียดชัง โกรธแค้นในดวงตาคมคู่นั้น อดเป็นห่วงความปลอดภัยของญาติสาวเหลือเกิน กลัวว่าเพื่อนรักจะทำร้ายเหมือนอย่างที่มันเคยพูดไว้
“ป้าว่าเราคิดมากไปแล้วนะตาภู มันคนละคนกันนะ ป้าคิดว่าตาพลน่าจะแยกแยะออกนะว่าใครเป็นใคร หนูลดากับหนูวิเป็นคนละคนกัน”
“ผมก็ขอให้เป็นแบบนั้นนะครับ”
“ว่าแต่เราเถอะ วันนี้คิดยังไงถึงได้ออกไปกับหนูลดากับหนูโรส คงใม่ใช่โดนสองคนนั้นบังคับหรอกจริงไหม” ท่านพูดขึ้นอย่างหยอกล้อแกมแปลกใจ ท่านรู้ดีไม่มีใครสามารถบังคับ หลานชายท่านคนนี้ได้หรอก มีหรือท่านจะเชื่อว่าลูกสาวทั้งสองบังคับให้หลานชายตัวดียอมไปเดินห้าง มันต้องมีอะไรที่ท่านยังไม่รู้อีกแน่ๆ
ภูผาถึงกับพูดไม่ออกไปเหมือนกัน ก็อย่างที่คุณป้าของเขาพูดนั่นแหละ คนอย่างเขาไม่มีทางให้ใครมาบังคับได้หรอก ในใจก็อดแปลกใจกับความคิดของตัวเองเหลือเกิน เขาคิดยังไงถึงยอมไปเดินห้าง กับอลินลดาและชญานินทร์
“ถ้ายังตอบป้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวได้มาทานข้าวกัน”
“ครับ คุณป้า” ท่านรู้ดีว่าตอนนี้หลานชายของท่านเป็นอะไร แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรให้ชายหนุ่มตกใจ
ท่านสังเกตอาการของหลานชายคนนี้มาหลายปีแล้ว นับตั้งแต่ท่านรับชญานินทร์เข้ามาอยู่ในบ้าน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาดูเหมือนว่าหลานชายของท่านจะเปลี่ยนไปทันทีที่ได้เห็นชญานินทร์ ผ่านมาสามปีแล้วที่ท่านรับชญานินทร์เข้ามาอยู่ในบ้าน ดูเหมือนว่าหลานชายของท่านก็จะดูติดบ้านเช่นกัน ท่านสังเกตอาการของหลานชายมานานแล้ว และก็คงเป็นไปอย่างที่ท่านคิด
‘ตาภูแอบหลงรักเด็กในปกครองของตัวเอง’
ท่านได้แต่สังเกตอยู่เงียบๆ มาหลายปีแล้ว ทั้งภูผาและชญานินทร์พยายามอยู่ห่างกัน หลบหน้ากันเสมอ ไม่บ่อยนักที่ทั้งคู่จะมาเจอกัน อาจเป็นเพราะหลานชายท่านต้องทำงาน ส่วนลูกสาวบุญธรรมต้องเรียนหนังสือนั่นเอง เวลาไปเรียนส่วนใหญ่ก็จะเป็นประชาเท่านั้นที่ไปรับไปส่งลูกสาวบุญธรรมของท่าน ส่วนหลานชายก็ขับรถไปทำงานเอง เปอร์เซ็นต์ที่ทั้งคู่จะเจอกันนับว่าน้อยมาก หลานชายท่านก็กลับดึกเกือบตลอด ถึงแม้จะไม่ดึกมากนัก
แต่ถ้าเลยสองทุ่มไปแล้วลูกสาวบุญธรรมของท่านก็จะขึ้นห้อง ขนาดว่าอยู่ห้องติดกันยังไม่เคยได้เจอกันเลย แบบนี้จะให้ท่านคิดยังไง สองหนุ่มคู่นี้พยายามหลบหน้ากันนั่นเอง ท่านก็คงได้แต่รอต่อไปว่าทั้งคู่จะจัดการยังไงกับชีวิตตัวเองดี ท่านไม่ได้รังเกียจหากหลานชายจะรักจะชอบกับลูกสาวบุญธรรม เพราะท่านรู้ดีว่าถึงขัดขวางไปก็แค่นั้น ทั้งภูผาและชญานินทร์ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน จะรักกันก็คงไม่แปลก แต่ที่ท่านไม่เข้าใจทำไมทั้งคู่ถึงได้ดูห่างเหินกันแบบนี้
หากหลานชายท่านยังช้าอืดอาดยืดยาดแบบนี้ เห็นทีท่านคงต้องเสียลูกสาวบุญธรรมไปให้คนอื่นแน่ๆ หน้าตาก็สวย อ่อนหวาน นิสัยก็เรียบร้อย มารยาทก็ดี ใครบ้างที่ไม่อยากได้ ‘มัวเล่นตัวไปเถอะตาภู เกิดมีใครมาขอหนูโรสแต่งงานไป มีหวังแกได้ช้ำใจตายแน่ รักหนูโรสซะขนาดนั้น แต่ก็ยังอมพะนำอยู่แบบนี้ เก๊ก หยิ่ง ไม่เข้าท่า’
ท่านอดขำกับท่าทางไม่สนใจของหลานชายแล้วก็ได้แต่เหนื่อยหน่ายใจ แต่จะว่าไปข้างกายหลานชายท่านก็ยังมีสาวสวยอยู่อีกหนึ่งคนนี่นา ไม่รู้ว่าสิ่งที่ท่านคิดจะเป็นจริงอย่างที่ท่านเห็นแค่ไหน ตกลงว่าหลานชายท่านรักลูกสาวบุญธรรมแบบไหนกันแน่ รักแบบพี่ชายหรือแบบคนรัก
////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
