ซาตานหลงเงารัก EP.09
1259 คำ
สายตาที่เด็กสาวมองมายิ่งทำให้วีรพลรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ จะพูดว่ายังไงดีล่ะ เขาไม่ได้รู้จักผู้หญิงที่หน้าตาละม้ายคล้ายกับผู้หญิงที่ทำให้อดีตคู่หมั้นเขาเสียชีวิตเลย แบบนี้เขาก็ผิดเต็มๆ นะสิ “ว่าไงคุณ ยังจะเงียบอยู่อีกนานไหม” ชญานินทร์ยังคงต่อว่าโวยวายไม่เลิก เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มร่างสูงยังคงยืนนิ่ง
“เกิดอะไรขึ้นครับนาย”
กวินทร์และรณกรเดินเข้ามาสมทบกับเจ้านายหนุ่มอย่างเป็นห่วง ก่อนจะมองเลยไปยังด้านหน้าของเจ้านาย พวกเขาก็เจอเข้ากับสองสาว อีกคนโวยวายใส่เจ้านายเขา แต่อีกคนยืนนิ่ง ใบหน้าสวยหวานยังอาบไปด้วยหยาดน้ำตา ตกใจเมื่อเห็นหัวไหล่ขาวเนียนนั้นแดงไปด้วยรอยนิ้วมือ
สองหนุ่มพูดไม่ออกเมื่อเห็นรอยแดงบนหัวไหล่นั้น แล้วยังสายตาเอาเรื่องของสาวน้อยตัวเล็กตรงหน้าเจ้านายเขาอีก
“ไม่มีอะไรหรอก”
“ครับ”
“เรากลับกันเถอะหนูโรส” อลินลดายังคงยืนยันคำเดิม เธอไม่ต้องการเจอชายหนุ่มร่างสูงผู้นี้ ไม่รู้ทำไมกัน เพียงแค่ได้เห็นสายตาเกลียดชัง โกรธแค้นนั้น เธอถึงได้รู้สึกเจ็บปวดทรมานใจนัก
“พี่ลดา” ชญานินทร์ถึงกับตกใจกับอาการของพี่สาว
“เขาคงเข้าใจผิดน่ะ พี่ว่าเรากลับกันเถอะ”
“แต่เขายังไม่ขอโทษพี่ลดาเลยนะคะ” ชญานินทร์พูดอย่างไม่ยอม ยิ่งเห็นพี่สาวที่เธอเคารพนับถือแบบนี้โดนรังแกมีหรือเธอจะยอม เธอจ้องมองพี่สาวที่พยายามหยิบเสื้อแขนยาวขึ้นมาคลุมบ่า
“ยังไม่กลับกันอีกหรือลดา หนูโรส” ภูผาสาวเท้าเดินตรงมายังสองสาวอย่างดีใจ หลังจากที่แยกกับแฟนสาวได้สำเร็จ เขาก็รีบเดินตามหาอลินลดากับชญานินทร์ทันทีเหมือนกัน รู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้ที่ทำให้สองสาวไม่สนุกกับการมาเที่ยววันนี้
“กำลังจะกลับค่ะคุณภู” อลินลดาตอบเลี่ยงๆ แต่สายตาหันไปจ้องชญานินทร์เชิงปรามๆ เพราะไม่ต้องการให้ญาติหนุ่มรู้เรื่องที่เธอโดนชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้าทำร้าย
“แล้วมายืนทำไมตรงนี้กันล่ะ” ละสายตาจากญาติสาวหันไปมองเด็กสาวอย่างไม่พอใจ เพราะยังไม่เคลียร์กับเรื่องที่เด็กสาวไปฝึกงาน แต่พอมองเลยไปเจอสามหนุ่มก็ยิ่งตกใจแกมประหลาดใจหนักเข้าไปอีก
“ไม่เจอกันนานเลยนะไอ้พล” ภูผาเอ่ยทักวีรพลอย่างไม่ไว้ใจ เขารู้ดีว่าครอบครัวของเขาเคยมีปัญหาอะไรกับครอบครัวของชายหนุ่ม นับตั้งแต่เกิดปัญหาระหว่างวีรพลและวนิดา ดูเหมือนว่าสองตระกูลจะกลายมาเป็นศัตรูกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จะโทษครอบครัวของวีรพลก็ไม่ได้ หากญาติสาวของเขาไม่ไปสร้างปัญหาจนทำให้อดีตคู่หมั้นของเพื่อนรักต้องตาย ปัญหาในตอนนี้คงไม่เกิด
“ใช่ แกสบายดีหรือไอ้ภู” วีรพลตอบอย่างขอไปที แต่ที่เขาอยากรู้มากกว่าคือสาวน้อยที่หน้าตาคล้ายวนิดาคือใคร แล้วทำไมถึงได้ดูสนิทกับครอบครัวของภูผานัก
“รู้จักกันด้วยหรือคะคุณภู” ชญานินทร์เอ่ยถาม หลังจากที่ยืนฟังการสนทนาทักทายของชายหนุ่มกับชายหนุ่มร่างสูงนามวีรพล
“รู้จักสิ นี่ไอ้พล หรือคุณวีรพล สุทธิการ ท่านประธานใหญ่แห่งสุทธิการกรุ๊ป” ชญานินทร์ถึงกับร้องอ้อขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้านี้คือใคร
“วันนี้มาเที่ยวหรือไงไอ้พล”
“ใช่” ใจจริงเขาอยากรู้มากกว่าว่า ผู้หญิงที่เขาสนใจคือใคร ทำไมหน้าตาถึงเหมือนวนิดานัก ดูเหมือนว่าภูผาจะเข้าใจสายตานั้น ก่อนจะดึงร่างของอลินลดาเข้ามาใกล้ พร้อมกับแนะนำให้รู้จักกับวีรพล
“ไอ้พล นี่น้องสาวฉัน อลินลดา ภิวัฒน์เกรียงไกร”
วีรพลถึงกับอึ้งไปเลยเหมือนกันเมื่อรู้ว่าผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนวนิดาเป็นใคร สบตาคมสวยนั้นอย่างชิงชัง โดยที่ทุกคนไม่ได้สนใจอาการของเขา มีเพียงแต่เขาและเธอเท่านั้นที่รู้
“ลดา นี่วีรพล เพื่อนฉันเอง” ภูผายังแนะนำโดยไม่ทันได้สังเกตอาการของวีรพลเลย ถ้าเขารู้เขาคงไม่แนะนำแบบนี้อย่างแน่นอน
“ยินดีที่ได้รู้จักนะลดา”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ” อลินลดายกมือไหว้ชายหนุ่ม วีรพลยกมือรับไหว้อย่างแปลกใจ ผู้หญิงคนนี้มีมารยาทถึงขนาดนี้เลยเหรอ นึกว่าเป็นพี่น้องกัน มารยาทและนิสัยคงจะแย่ไม่ได้เรื่องเหมือนกัน
“ส่วนคนนี้ชญานินทร์ หรือหนูโรส เป็นน้องสาวของลดาเขา”
“สวัสดีค่ะคุณวีรพล” ชญานินทร์ยกมือไหว้อย่างช่วยไม่ได้ ทั้งที่ใจจริงเธอไม่อยากยกมือไหว้ผู้ชายที่ทำร้ายพี่สาวเธอแบบนั้น
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันหนูโรส” วีรพลเรียกชื่อเด็กสาวเสียสนิท
“คุณภูคะ ลดาว่าเราน่าจะกลับกันได้แล้วนะ นี่ก็เย็นมากแล้วด้วย เดี๋ยวคุณแม่ท่านจะเป็นห่วง” คนเสียงหวานหันมาพูดกับญาติหนุ่ม
“นั่นสิ งั้นฉันขอตัวก่อนนะ”
“ตามสบาย ไว้ว่างๆ ฉันจะแวะไปเยี่ยมคุณป้าบ้าง นายคงไม่ว่าอะไรนะไอ้ภู” ภูผาสบตาวีรพลอย่างแปลกใจ นับตั้งแต่เกิดเรื่องนั้นดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่เคยเหยียบไปบ้านภิวัฒน์เกรียงไกร วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นล่ะ ชายหนุ่มขอไปเยี่ยมคุณหญิงวีรดา
“ได้สิ บ้านภิวัฒน์เกรียงไกรยินดีต้อนรับแกเสมอ”
“ไปกันเถอะคุณภู” อลินลดาหันมาเรียกญาติหนุ่มอีกครั้งอย่างเตือนสติ
“ก็ไปสิ แล้วเราสองคนเข้าไปซื้ออะไรในร้านหนังสือ” ถามก่อนดึงถุงกระดาษในมือมาถือเอาไว้เสียเอง
วีรพลยืนมองทั้งสามเดินจากไปจนลับสายตา ก่อนจะตัดสินใจหันกลับมาบอกลูกน้อง “เรากลับกันเถอะ ฉันรู้แล้วว่าจะหาของขวัญอะไรที่ถูกใจคุณแม่” เขารู้แล้วว่าของขวัญอะไรที่จะทำให้มารดาเขาพอใจและมีความสุข อดนึกถึงใบหน้าสวยคมของผู้หญิงที่ชื่ออลินลดาไม่ได้ แม้ใบหน้าสวยนั้นสวยงามเพียงไหน แต่มันก็มีส่วนคล้ายกับผู้หญิงที่ทำให้คนที่เขารักจากไป ในเมื่อเขาไม่มีความสุข แล้วทำไมเขาต้องให้ตระกูลภิวัฒน์เกรียงไกรมีความสุข เขารู้แล้วว่าจะแก้แค้นวนิดายังไงให้สาสม
‘ในเมื่อฉันไม่มีความสุข เธอก็อย่ามีความสุขเลยวิ ฉันจะทำให้ครอบครัวเธอเจ็บปวดอย่างที่ฉันเป็นอยู่ ขอบใจนะที่เธอส่งน้องสาวมาให้ฉันได้แก้แค้น พวกเธอมันก็คงไม่ต่างกันหรอก บ้าผู้ชาย เห็นแก่ตัว น่าสมเพช’รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ดวงตาฉายแววชิงชังเมื่อนึกถึงผู้หญิงที่ทำให้คนที่เขารักจากไป นี่คือการเริ่มต้นสำหรับการแก้แค้นของเขา‘แล้วเจอกันนะอลินลดา เธอจะได้รับความเจ็บปวดทรมานอย่างที่ฉันเคยเจอ เธอจะมาโทษฉันไม่ได้ เพราะทั้งหมดมันเกิดจากพี่สาวของเธอ’
////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
