สามทุ่มแล้วแต่ฝนยังตกหนักจนไม่ลืมหูลืมตา วีรพลยืนมองสายฝนผ่านทางหน้าต่างห้อง หัวใจที่เหนื่อยล้าอ่อนแอเหลือเกินในยามนี้ ในมือถือรูปของอดีตคู่หมั้นสาวเอามาแนบอกด้วยหัวใจที่ร้าวรานและเจ็บปวด
“ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ รู้ไหมพี่คิดถึงสุจังเลย ฝนตกทีไรพี่ก็เจ็บปวดและทรมาน พี่ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยสุ พี่กลัวเหลือเกิน พี่กลัว กลัวว่าพี่จะลืมสุแล้วรับผู้หญิงคนนั้นเข้ามาแทนที่สุในใจพี่”
วีรพลยังพร่ำเพ้อถึงอดีตคู่หมั้นสาวอย่างเจ็บปวด เพราะชายหนุ่มเริ่มรู้ดีแล้วว่าทุกอย่างที่เขาทำไปทั้งหมดมันคืออะไร เขารักอลินลดา แต่เกลียดวนิดา ทำไมหญิงสาวถึงต้องมาเป็นน้องสาวของคนที่เขาเกลียด
“พี่ควรจะทำอย่างไรดี สุบอกพี่หน่อยได้ไหม พี่ไม่อยากทนทุกข์ทรมานแบบนี้ มันเจ็บมันปวดเหลือเกินที่พี่ต้องพยายามเกลียดเขา ทั้งที่ความจริงแล้วพี่รักเขา”
ใบหน้าคมสันก้มลงมาแนบกับรูปถ่ายก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง สายฝนยังคงตกลงมาอย่างหน
