ตอนที่5หน้าที่ที่ไม่อาจเลี่ยงได้ (2)
1709 คำ
“เอาล่ะ ทีนี้เราก็ขึ้นไปดูห้องของนายกัน” เฟลิกซ์ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก หลังจากที่ตกลงกับลูกชายเสร็จ “ตามฉันมา”
“อืม” ภคมนตอบอย่างปลง ๆ เธอเดินตามเขาขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านด้วยสีหน้าสุดเซ็ง
“นี่เป็นห้องนอนของนาย ฉันจัดไว้ให้อยู่ข้างห้องของมังกร มีอะไรจะได้ช่วยทัน”
“อือ” เธอตอบแบบผ่าน ๆ สีหน้าเหมือนถูกสูบวิญญาณออกจากร่างไปจนหมด
“อาหารเช้า เที่ยง เย็น จะมีป้าวาดเป็นคนดูแลให้ อยากได้อะไรก็จดให้ป้าวาด เดี๋ยวลูกน้องฉันออกไปซื้อให้” เขาเริ่มบอกกฎของการอยู่ที่นี่ทีละข้อในขณะที่เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนที่เตรียมไว้ “ห้ามออกจากที่นี่เด็ดขาดจนกว่าฉันจะอนุญาตหรือในกรณีสุดวิสัย เจ็บป่วยหรือไม่สบายเท่านั้น”
“...”
“ส่วนมือถือของนาย ฉันจะขอเก็บไว้จนกว่าฉันจะแน่ใจว่านายจะไม่ส่งข่าวให้ใคร”
“...” เป็นอีกครั้งที่ภคมนได้แต่ปิดปากเงียบเพราะรู้สึกปลงในชีวิต
“ฉันจะให้เงินเดือน เดือนละห้าหมื่น ที่เหลือก็แล้วแต่นายว่าจะหักลบหนี้เดือนละเท่าไหร่”
“...”
“ถ้ามีโอกาสออกไปข้างนอก ห้ามติดต่อกับใครเป็นอันขาดเพราะฉันไม่ไว้ใจบางทีนายอาจจะขายข้อมูลของฉันให้คนอื่น”
“...”
“มีปัญหาอะไรให้บอกฉันโดยตรง ห้ามบอกคนอื่นไม่เว้นแม้แต่ลูกน้องของฉัน อยู่แบบนี้ต่อไปห้ามเปิดเผยตัวตนให้ใครเห็นเป็นอันขาด นอกจากฉัน”
“ตัวตนอะไรของคุณ” ภคมนถามกลับด้วยความหวาดระแวง
“ก็ตัวตนของนายไง ฉันหมายถึงเรื่องส่วนตัวหรือว่าเรื่องที่นายไม่อยากให้ใครรู้ แล้วก็อย่างสุดท้าย ห้ามหนี...ถ้าไม่อยากตาย”
เขาเน้นย้ำกฎข้อสุดท้ายด้วยสีหน้าจริงจังก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไป ถึงตอนนั้นภคมนก็ยังไม่รู้สึกเบาใจเลยสักนิดเพราะยังคิดถึงคำพูดของเขาไม่หาย
“เขาหมายถึงอะไร เปิดเผยตัวตนงั้นเหรอ จริงด้วย...ก่อนหน้านี้เขาบอกให้ฉันซื้อของที่ต้องใช้ทุกเดือน หรือว่าจะเป็นผ้าอนามัย ถ้าเป็นแบบนั้น...แสดงว่าเขารู้แล้วงั้นเหรอ” หญิงสาวยกมือขึ้นกุมขมับ รู้สึกคิดหนักขึ้นมาทันที “แล้วเขาพาฉันมาที่นี่ทำไม จะหลอกให้ตายใจแล้วค่อยฆ่าปิดปากหรือเปล่า”
“นั่งทำอะไรอยู่” ในขณะที่กำลังคิดหนักอยู่นั้น ประตูห้องก็ถูกเปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงใหญ่ที่เพิ่งกลับออกไปเมื่อครู่ “รีบจัดของสิ จะได้ลงไปช่วยดูมังกร ป้าวาดจะได้เตรียมมื้อค่ำ”
“ครับ ๆ” เธอพยายามไล่ความคิดนั้นไป เห็นเขายังปฏิบัติพูดจากับเธอเหมือนผู้ชายแบบนี้คงจะยังไม่รู้ความจริงหรอกมั้ง รีบทำงานจะได้เอาเงินไปใช้ชดใช้ค่าเสียหายรถบ้า ๆ นั่นจะดีกว่า
วาสนาเตรียมมื้อพิเศษต้อนรับพี่เลี้ยงคนใหม่อย่างภคมน โดยที่เฟลิกซ์กับมังกรก็ยังนั่งร่วมโต๊ะด้วย ถึงจะสังเกตเห็นว่าเจ้าตัวแสบเหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจ แต่เจ้าของบ้านกลับเมินเฉยต่อการกระทำของลูกชาย คิดว่าถึงเวลาที่จะดัดนิสัยแบบจริงจังเสียที
“มังกรอิ่มแล้ว ขอตัวนะครับ” อยู่ ๆ มังกรก็ลุกพรวดจากไปเพราะยังรู้สึกโกรธผู้เป็นพ่อไม่หาย
“ตามใจ กินไปนิดเดียวตอนดึกถ้าหิวอีก ป๊าจะไม่ให้ป้าวาดทำให้กินแล้วนะ”
“ก็แล้วแต่ มังกรไม่กินก็ได้” อีกฝ่ายกระแทกเสียงใส่ก่อนจะวิ่งกลับขึ้นไปบนห้อง ถึงตอนนั้นภคมนจึงลองหาทางรอดกับเฟลิกซ์ดูอีกครั้ง
“อันที่จริงคุณมีป้าวาดอยู่แล้ว มันก็น่าจะโอเคแล้วนะครับ ดูแล้วลูกของคุณคงจะไม่ชอบผมเอามาก แบบนี้ผมคงเอาไม่อยู่หรอก”
“ถึงนายจะมาต่อรองเอาตอนนี้มันก็สายไปแล้วล่ะ ถ้าจะออกไปก็ออกไปแต่ร่างไร้วิญญาณเท่านั้น”
“ขู่ตลอด” หญิงสาวเบือนหน้าหนีด้วยความหงุดหงิด ไม่ว่าจะหาเหตุผลสักกี่ร้อยแปดมาอ้าง ก็ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมใจอ่อนเลยสักนิด
“ป้าวาดมีหน้าที่ทำงานบ้าน ส่วนนายแค่ดูแลมังกร ทำยังไงก็ได้ให้เขาเชื่อฟังนาย”
“แต่นั่นงานช้างเลยนะครับ คุณไม่เห็นเหรอว่า...”
“ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น” เฟลิกซ์สวนกลับทั้งที่เธอยังพูดไม่จบ ทำให้ภคมนต้องก้มหน้าตอบอย่างปลง ๆ
“ก็ได้ครับ ก็ได้...”
“เข้าใจแล้วก็ดี” พูดจบเขาก็ลุกจากไปก่อนที่วาสนาจะเข้ามาปลอบใจคนมาใหม่ด้วยความเห็นใจ
“มันไม่ได้มีอะไรน่ากลัวขนาดนั้นเลยนะพ่อหนุ่ม คุณเฟยน่ะแกก็ดุแบบนี้แหละ แต่ลึก ๆ แกใจดีนะ”
“ถามจริงป้ามาทำงานนี้แล้ว ป้าลาออกได้ไหมล่ะ ไม่ถูกเขาขู่ยิงบ้างหรือไง”
“ไม่รู้สิ ป้ายังไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลย อยู่ที่นี่ก็ดีอยู่แล้ว ได้ทั้งเงิน ทั้งข้าวแล้วก็ที่ซุกหัวนอน จะต้องเอาอะไรอีกล่ะ”
“ได้เงินแต่ไม่มีโอกาสได้ใช้นี่อ่านะ ป้าไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าคุณเฟยของป้าเขาทำอาชีพอะไร” ภคมนเอ่ยถามอย่างเซ็ง ๆ
“รู้สิ แต่ป้าไม่สนใจหรอก ปิดหูปิดตาปิดปาก แล้วตั้งใจทำงานก็พอ” วาสนาตบไหล่เล็กเบา ๆ ก่อนจะหันไปเก็บจานต่อ “ถ้ายังไงเดี๋ยวป้าฝากเราขึ้นไปอาบน้ำให้คุณมังกรหน่อยนะ”
“มังกรโตแล้วนะป้า ยังต้องอาบให้อีกเหรอครับ”
“อาบเองก็อาบได้น่ะแหละ แต่อาบประสาเด็กห้าขวบมันจะไปสะอาดอะไรล่ะ เราเป็นผู้ชายเหมือนกันคุณมังกรน่าจะไม่อายเหมือนตอนที่ป้ากับคุณอรอาบให้” พูดจบอีกฝ่ายก็เก็บจานเดินหายเข้าไปในห้องครัว คนไม่มีทางเลือกจึงต้องขึ้นไปหามังกรบนห้อง มือเรียวบรรจงเคาะประตูอย่างเซ็ง ๆ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเจ้าของห้องจะยอมเปิดออกมา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“มังกร เปิดประตูให้พี่หน่อยสิ พี่จะเข้าไปอาบน้ำให้”
“...”
“มังกร ได้ยินไหม เปิดประตูให้พี่ที”
“...” เสียงในห้องยังคงเงียบ ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ จนเธอต้องลงไปขอกุญแจสำรองจากวาสนาขึ้นมาเปิด
ซ่า...
วินาทีแรกที่ประตูถูกเปิดออก ถังน้ำผสมกับแป้งก็ถูกสาดใส่ใบหน้าของเธอเข้าอย่างจังก่อนที่มันจะค่อย ๆ ไหลไปตามร่างกายจนรู้สึกเหนียวหนืดไปทั่วทั้งตัว
“ตายซะเถอะ ย้าก...” เสียงใสตะโกนลั่นก่อนจะหยิบปืนอัดลมออกมายิงใส่เธอจนรู้สึกเจ็บจี๊ดไปทั่วทั้งตัว “ปัง ปัง ปัง”
“โอ๊ย! มังกร หยุดเดี๋ยวนี้นะ พี่บอกให้หยุด” หญิงสาวพยายามยกมือขึ้นป้องใบหน้าไว้เพราะกลัวว่ากระสุนจะกระเด็นเข้าตาในขณะที่อีกคนก็ยังคงลั่นไกยิงอย่างสนุกสนาน
“ปัง ปัง ปัง พี่คือผู้บุกรุก ตายซะ”
“มังกรพี่เจ็บนะ บอกให้หยุดไง”
“ปัง ปัง ปัง”
“บอกให้หยุด ไม่ได้ยินหรือไง” เกิดสงครามขนาดย่อมขึ้นภายในห้อง ความเจ็บปวดกับสีที่เริ่มไหลเข้าตาทำให้รู้สึกแสบ ความอดทนของภคมนจึงขาดสะบั้นลง
“กรี๊ด!”
“เห้ย!” มังกรชะงักกึกเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องเหมือนผู้หญิงของอีกฝ่าย “พี่เป็นอะไรอะ”
“เหอะ...” หญิงสาวขบกรามแน่น เมื่อเห็นเจ้าตัวแสบชะงักไป เธอจึงเลิกดัดเสียงแล้วใช้เสียงปกติของตัวเองเพื่อขู่ให้กลัว “ข้าคือเจ้าแม่ตะเคียน ร่างนี้คือร่างทรงของข้า เจ้าบังอาจทำให้ร่างของข้าบาดเจ็บ ข้าจะเข้าสิงร่างเจ้าแทน ฮ่า ๆ ๆ”
“ไม่เอา อย่าเข้ามานะ มังกรกลัวแล้ว” คนตัวเล็กยกมือกระพุ่มไหว้เหนือศีรษะจนภคมนนึกเอ็นดูแต่ก็ต้องเล่นละครกำราบเสียให้เข็ด
“ถ้าเจ้าไม่อยากตายก็รีบไปอาบน้ำซะ ไม่อย่างนั้น ข้าจะหักคอเอ็งเดี๋ยวนี้แหละ”
“ไปแล้วครับ มังกรไปแล้ว” เด็กชายทิ้งปืนในมือลง รีบถอดเสื้อผ้าแล้ววิ่งโทง ๆ เข้าไปในห้องน้ำ
ภคมนคลี่ยิ้มอย่างพอใจ เธอรีบวิ่งตามเข้าไปเพื่อจะล้างแป้งบนใบหน้าออก
“เจ้าแม่ไปแล้วเหรอพี่”
“ยัง เจ้าแม่ยังอยู่ในนี้แหละ ถ้าไม่ยอมให้พี่อาบน้ำให้ดี ๆ เจ้าแม่ก็จะมาหักคอ” เธอหันไปถลึงตาใส่แต่แทนที่อีกฝ่ายจะกลัว มังกรกลับฉีดน้ำใส่เธอจนเปียกชุ่มไปหมด
“งั้นเจ้าแม่ก็มาอาบน้ำให้ผมหน่อยสิ ผมไม่มีแม่ ถ้าเจ้าแม่ใจดีต่อให้เป็นผีผมก็อยากให้เจ้าแม่มาอยู่ด้วย”
“หืม...” คำตอบนั้นทำให้หัวใจของภคมนกระตุกวูบ เข้าใจว่ามังกรคงจะโหยหาความรักจากแม่ถึงได้ทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาแบบนี้
“งั้นเดี๋ยวเจ้าแม่จะอาบน้ำให้นะ”
“ครับ” เจ้าตัวแสบพยักหน้าอย่างว่าง่าย บางทีที่มังกรไม่ยอมอ่อนข้อให้อาจเป็นเพราะเขาเข้าใจว่าเธอเป็นผู้ชาย คนที่ขาดความอบอุ่นจากแม่อาจจะยอมอ่อนให้ถ้าเธอแสดงด้านที่เป็นผู้หญิงออกมา
“มาครับ เดี๋ยวอาบให้ โอ๊ะ!” ยังไม่ทันที่ภคมนจะทันอาบให้ เพียงแค่ขยับเดินเข้าไปใกล้ เธอก็ลื่นแชมพูที่มังกรเทไว้จนล้มลงศีรษะกระแทกกับผนังเต็มแรง
“คิก ๆ เจ้าแม่มีจริงที่ไหน”
“มังกร พี่เจ็บนะ ทำอย่างนี้ได้ยังไง” หญิงสาวพยายามปรือตาขึ้นมองค้อนอีกฝ่าย แต่มังกรกลับไม่แม้แต่จะรู้สึกผิด มือเรียวพยายามดันร่างตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องน้ำไปทำให้คนที่รีบวิ่งตามออกมาไม่ทันได้ระวังลื่นแชมพูที่ตัวเองเทไว้จนศีรษะกระแทกพื้นสลบไป
- ผู้เขียน
