ตอนที่5หน้าที่ที่ไม่อาจเลี่ยงได้ (1)
1759 คำ
รถหรูแล่นเข้าสู่กรุงเทพมหานครในเวลาต่อมา ดวงตาคมกริบจ้องมองร่างเล็กที่กำลังนอนขดตัวอยู่ในอ้อมกอดด้วยสีหน้าที่ยากเกินจะคาดเดาจนคนขับอดที่จะเอ่ยถามเจ้านายเสียไม่ได้
“คุณเฟยคงจะผิดหวังมากเลยนะครับ ถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้”
“ผิดหวังเรื่องอะไรของนาย” เฟลิกซ์ถามกลับด้วยความไม่เข้าใจ เพราะเขากับธนาค่อนข้างสนิทกันจึงพอพูดคุยกันได้แทบทุกเรื่อง
“ก็เรื่องที่คุณเกวลินเธอเสียไป ผมไม่เห็นว่าคุณเฟยจะสนใจใครเป็นพิเศษ จนได้มาเจอหมอนี่คุณเฟยถึงเพิ่งจะรู้ตัวว่าแอบสนใจผู้ชายด้วยกัน”
“พูดอะไรของนาย ใครสนใจผู้ชายกัน”
“ก็คุณเฟยไงครับ ผมเห็นนะว่าสายตาที่คุณเฟยมองหมอนี่มันไม่ธรรมดา” ธนาคลี่ยิ้มในขณะที่ยังขับรถมุ่งหน้าไปตามถนนใหญ่
“ถ้านายจะสังเกตขนาดนั้น นายน่าจะมองออกนะว่าอะไรเป็นอะไร” เฟลิกซ์ส่ายหน้าให้กับความคิดของลูกน้องก่อนจะละสายตาจากใบหน้าหวานละมุนเมื่อรถแล่นมาถึงอาณาเขตของบ้านหลังใหญ่ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันที่คนในอ้อมกอดตื่นขึ้นมาพอดี
“อือ...” ภคมนบิดขี้เกียจ เธอหาวออกมาอีกหวอดใหญ่ก่อนจะตื่นขึ้นมาเห็นว่าตัวเองกำลังอิงแอบกับร่างของเฟลิกซ์ เธอจึงรีบผละออกไปแล้วแกล้งเปลี่ยนเรื่องคุยทันที “ถึงแล้วเหรอคุณ”
“อืม”
เขาตอบแต่เพียงสั้น ๆ เธอไม่รู้เลยว่าสายตาที่จ้องมองมานั้นกำลังคิดอะไรอยู่จึงไม่กล้าจะหันมาสบตา ยังคงจ้องมองวิวนอกหน้าต่างไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งรถแล่นเข้ามาในอาณาของบ้าน ผ่านบ้านหลังใหญ่ ลัดเลาะมาตามถนนสายแคบ ๆ มาจอดสนิทที่หน้าบ้านสีขาว
“ถึงแล้ว ลงมาสิ” เฟลิกซ์ก้าวลงจากรถแล้วจึงเชื้อเชิญให้คนมาใหม่ก้าวตามลงไป
ดวงตารูปพระจันทร์เสี้ยวกวาดมองไปรอบบ้าน ถึงหลังจะเล็กกว่าที่คิดไว้ แต่ด้วยโทนสีส่วนใหญ่เป็นสีขาว จึงทำให้รู้สึกว่าบ้านหลังนี้ดูอบอุ่นขึ้นมาอย่างน่าประหลาด
“นี่บ้านคุณเหรอ ลึกลับซับซ้อนดีจัง”
“ไม่ใช่หรอก นี่บ้านของมังกร ฉันจำเป็นต้องซ่อนไว้เพื่อให้เขาปลอดภัยที่สุด” พอเฟลิกซ์พูดจบเสียงใส ๆ ก็ดังแว่วมาจากในบ้านพร้อมกับเด็กชายวัยประมาณห้าขวบเศษ กางแขนวิ่งออกมาสวมกอดเขาไว้แน่น
“มังกรคิดถึงป๊ะป๋าจังเลยครับ”
“ป๊าก็คิดถึงมังกรครับผม” เขายิ้มตอบพร้อมกับหอมแก้มนุ่มนิ่มนั้นฟอดใหญ่ เป็นภาพที่ภคมนเองก็ยังรู้สึกทึ่งเพราะไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้มาก่อน “อยู่กับป้าอรดื้อหรือเปล่าเอ่ย”
“ไม่ดื้อเลยครับ มังกรเป็นเด็กดี” เจ้าตัวแสบยิ้มกว้างพลางหันไปยักคิ้วหลิ่วตากับอรอุมาซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่สาวของ เกวลิน ภรรยาผู้ล่วงลับ “ใช่ไหมครับป้าอร มังกรเป็นเด็กดี”
“ใช่ค่ะคุณเฟย มังกรไม่ดื้อเลยค่ะ”
“เห็นไหมล่ะครับ ว่ามังกรเป็นเด็กดี แบบนี้ป๊ะป๋าต้องให้รางวัลมังกรนะ”
“หืม...ได้อยู่แล้ว ป๊าซื้อรถบังคับแบบที่มังกรอยากได้มาด้วยนะ” ว่าแล้วเขาก็จูงมือน้อย ๆ ไปที่รถเพื่อหยิบกล่องของเล่นออกมาแต่ทว่ามังกรกลับเบือนหน้าหนีไปอีกทางทันที
“รถของเล่นมังกรมีเต็มบ้านแล้ว ไหนป๊าบอกว่าถ้ามังกรเป็นเด็กดี ป๊าจะหาแม่ให้มังกรไง”
“มังกร...” เฟลิกซ์ห้ามลูกชายแทบไม่ทันเพราะตอนนี้อรอุมายังอยู่ คงไม่เหมาะที่จะมาพูดเรื่องภรรยาใหม่ “พูดอะไรอย่างนั้นลูก”
“ไม่เป็นไรค่ะ ยัยลินก็เสียไปตั้งสองปีแล้ว ฉันไม่ว่าหรอกถ้าคุณจะมีรักใหม่ คิดว่ายัยลินคงจะดีใจด้วยซ้ำที่จะมีคนมาดูแลคุณเฟยกับตามังกร” อรอุมาลูบศีรษะหลานด้วยความรัก
“ผมยังไม่คิดถึงเรื่องนั้นหรอกครับ”
“สุดแล้วแต่คุณเถอะค่ะ ถ้าเจอคนดี ๆ ฉันเองก็ยินดีด้วย” อีกฝ่ายยิ้มตอบก่อนจะเอ่ยถามถึงคนมาใหม่ที่คุยกันไว้ก่อนหน้า “นี่เหรอคะ พี่เลี้ยงที่จะมาดูแลมังกรแทนพี่”
“ใช่ครับ”
“เพิ่งเคยเห็นพี่เลี้ยงเป็นผู้ชาย แปลกดีนะคะ” อรอุมาถามต่อด้วยความแปลกใจ
“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วสิครับ” มังกรคลี่ยิ้มพลางจับมือหนาของพ่อไว้ด้วยความภาคภูมิใจ “ก็ป๊ะป๋าผมเป็นมาเฟียนี่ครับ พี่เลี้ยงก็ต้องเป็นผู้ชายอยู่แล้ว”
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ หมอนี่ติดหนี้ผมต่างหากก็เลยต้องมาทำงานใช้หนี้” เฟลิกซ์ตอบอรอุมาเสร็จก็หันไปพูดกับ ภคมนด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง “ตะวัน นี่พี่อรป้าของมังกร”
“เอ่อ...สวัสดีครับ ผมชื่อตะวันครับ”
“ดูนุ่มนิ่ม เรียบร้อยดีนะ คงจะเอาตามังกรอยู่หมัดใช่ไหม”
“คิดว่าได้ครับ” เธอก้มหน้าตอบด้วยความไม่มั่นใจ มองจากภายนอกเหมือนมังกรเองก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรน่าจะเข้ากันได้ดี
“ไม่ได้หรอก” พูดยังไม่ทันจบ เจ้าตัวแสบก็สวนขึ้นมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง “ผมไม่อยากได้พี่เลี้ยง มังกรอยากได้แม่ พี่น่ะหุ่นแห้งอย่างนี้อุ้มผมไม่ไหวหรอก”
มังกรเบ้ปาก คำเรียกแทนตัวเองในยามที่พูดกับคนมาใหม่ช่างต่างกันลิบลับ
“มังกรโตแล้วนี่ครับจะให้พี่ตะวันเขาอุ้มทำไม” เฟลิกซ์ปรามลูกชาย
“ไม่เอาอ่ะป๊า มังกรอยากได้แม่ ไม่เอาพี่เลี้ยง ไล่พี่คนนี้ออกไปเลย มังกรไม่ชอบ”
“เห็นทีคงต้องเคลียร์กันอีกยาวเลยล่ะมั้งคะเนี่ย” อรอุมาหลุดขำกับการกระทำของหลานชาย “งั้นฉันไม่อยู่แล้วดีกว่าค่ะ ป้ากลับก่อนนะมังกร อยู่เคลียร์กับป๊าเองนะ”
“เชอะ” มังกรสะบัดหน้าหนีก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในบ้าน เฟลิกซ์จึงให้ธนาไปส่งอรอุมาส่วนเขาก็ลากภคมนตามลูกชายเข้าไปในบ้าน เห็นเจ้าตัวแสบกำลังนั่งหน้าบึ้งอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น เขาจึงต้องหาทางอธิบายให้เข้าใจอีกครั้ง
“มังกรครับ”
“มังกรไม่อยากคุยกับป๊า ป๊าโกหกมังกร มังกรอยากได้แม่ไม่อยากได้พี่เลี้ยง” คนตัวเล็กค้อนขวับ ไม่แม้แต่จะหันไปมองคนมาใหม่
“เห็นไหมล่ะคุณ แบบนี้จะให้ผมอยู่ต่อได้ยังไง” หญิงสาวได้ทีจึงรีบมองหาทางเอาตัวรอด “ปล่อยผมไปเถอะคุณ นะ...นะ”
“เอางี้ไหมมังกร” เหมือนว่าเฟลิกซ์จะไม่ได้สนใจคำขอร้องของเธอ ปล่อยมันให้ล่องลอยหายไปกับสายลมแล้วหันไปอธิบายมังกรต่อ “ถ้ามังกรยอมให้พี่ตะวันมาดูแล ป๊าสัญญาว่าป๊าจะหาแม่ให้มังกร”
“มังกรไม่เชื่อ” เจ้าตัวแสบส่ายหน้าตอบแทบจะในทันที ทำให้ตะวันหลุดขำออกมาอย่างพอใจ
“เหอะ...”
“ป๊าก็พูดแบบนี้ตลอด ตอนจะไปทำงานก็บอกให้อยู่กับป้าอรแล้วป๊าจะพาแม่กลับมา แล้วดูสิพาผีโครงกระดูกมาให้มังกร มังกรไม่ชอบ” นิ้วป้อม ๆ ชี้ไปที่ร่างบอบบางของภคมนทำให้ตอนนี้เฟลิกซ์ไปฝ่ายขำใส่เธอบ้าง
“โครงกระดูกงั้นเหรอ เหอะ...”
“ใครจะไปหล่อเหลาเหมือนป๊ะป๋าของมังกรล่ะ รูปร่างสูงใหญ่อย่างกับคิงคองยักษ์” ภคมนค้อนใส่บ้าง วินาทีนั้นเธอไม่คาดคิดเลยว่ามังกรจะเข้ามาผลักเธอจนล้มลง
“อย่ามาว่าป๊ามังกรนะ รู้หรือเปล่าว่าป๊ะป๋าเป็นมาเฟีย พูดไม่เข้าหูเดี๋ยวก็เอากระสุนอุดปากซะหรอก”
“นี่คุณ” หญิงสาวหันไปค้อนใส่เฟลิกซ์ด้วยความไม่เข้าใจ “คุณปลูกฝังลูกแบบนี้ได้ยังไง ดูสิมังกรก้าวร้าวใหญ่แล้ว”
“ก็ถ้าฉันมีเวลา ฉันจะลากนายมาทำไมล่ะ เกวลินแม่ของมังกรเขาเสียไปจะสองปีแล้ว ส่วนใหญ่ลูกน้องฉันก็เป็นคนเลี้ยง ยกเว้นถ้าฉันมีงานอรอุมาถึงจะมาช่วยดูให้” ชายหนุ่มอธิบายก่อนจะทรุดกายนั่งคุกเข่าต่อหน้าลูกชายเพื่อบอกให้เขาสงบลง
“ถึงมังกรจะไม่ชอบพี่ตะวัน แต่มังกรทำอย่างนั้นไม่ได้นะครับยังไงพี่ตะวันเขาก็โตกว่า และที่สำคัญอีกหน่อยพี่ตะวันเขาก็จะมาเป็น...” เฟลิกซ์กระตุกยิ้มมุมปาก แต่ก็ไม่ยอมพูดต่อจนคนถูกพูดถึงนึกสงสัย
“เป็นอะไรของคุณ ผมรับปากว่าจะมาดูมังกรให้จนกว่าจะใช้หนี้หมดแค่นั้น ผมไม่อยู่กับคุณนานหรอกนะ”
“ผมก็ไม่อยากให้พี่อยู่นานเหมือนกัน” เสียงใสสวนขึ้นทันควันจนเฟลิกซ์ต้องปรามอีกครั้ง
“ทำแบบนี้ไม่สมกับเป็นลูกป๊าเลยนะ เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอครับ”
“แต่มังกรอยากมีแม่เหมือนเพื่อน ๆ ที่โรงเรียน เพื่อนชอบล้อว่ามังกรไม่มีแม่ วันแม่มังกรก็ไม่รู้จะไหว้ใคร วันพ่อ ป๊าก็ไม่อยู่ให้มังกรไหว้” ถ้อยคำตัดพ้อของลูกชายทำให้เฟลิกซ์จุกจนพูดไม่ออก เขายอมรับอย่างเลี่ยงไม่ได้ว่าที่ผ่านมาเขามัวแต่ทำงานจนไม่มีเวลาให้ลูกเลยสักนิด
“โอเคครับ ถ้าคราวนี้มังกรสัญญาว่าจะให้พี่ตะวันมาดูแล ป๊าก็จะให้สัญญากับมังกรเป็นครั้งสุดท้ายว่าป๊าจะหาแม่มาให้มังกร ตกลงไหมครับ”
“ก็ได้ มังกรจะเชื่อใจป๊าครั้งนี้ครั้งสุดท้ายนะครับ ไม่อย่างนั้นมังกรจะบอกให้คุณปู่เก็บป๊าซะ”
“โอเค โอเค ตกลงตามนั้น” ชายหนุ่มกำฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นเพื่อให้คนตัวเล็กต่อยลงบนนั้นเบา ๆ เป็นการทำสัญญาพ่อลูก
“ตกลงครับ แต่มังกรไม่รับปากนะว่าพี่ตะวันจะทนอยู่ได้นานแค่ไหน” เจ้าตัวแสบยิ้มร้ายก่อนจะวิ่งไปหาวาสนา แม่บ้านสูงวัยอีกคนที่เขาจ้างมาช่วยงานที่นี่คอยช่วยดูมังกรให้อีกแรง
- ผู้เขียน
