เฟลิกซ์รีบขับรถบึ่งมาที่บ้านของลูกชายในตอนค่ำ หลังจากที่มังกรรักษาตัวจนอาการปวดตรงศีรษะเริ่มหายดีแต่เจ้าตัวแสบก็ยังให้เขาสัญญาว่าจะกลับมาเล่านิทานก่อนนอนให้ฟังในทุก ๆ คืน
“มังกรอยู่บนห้องเหรอ” เขาเอ่ยถามร่างบางที่กำลังเดินสวนลงมาจากชั้นบนของบ้าน
“ครับ ผมจะเล่านิทานให้ฟังแต่ว่าเขาไล่ผมลงมา”
“อืม งั้นเดี๋ยวฉันจัดการต่อเอง นายไปพักเถอะ” พูดจบ อีกฝ่ายก็วิ่งขึ้นไปบนห้อง ถึงตอนนั้นภคมนจึงรีบเข้าไปหาอะไรกินในครัวเพราะเธอเอาแต่ง่วนอยู่กับมังกรทั้งวันจนแทบไม่มีเวลาได้หาอะไรลงท้อง
“ป้าวาดครับ ยังมีอะไรให้ผมกินอีกไหมครับ”
“มี ๆ กับข้าวยังเหลืออีกเยอะเลย ไปกินเถอะ คงจะหมดพลังไปเยอะเลยสิท่า” คำตอบนั้นทำให้เธอยิ้มกว้าง รีบตักเข้าในหม้อแล้วราดแกงจืดด้วยมือที่สั่นเทาเพราะความหิว
“ไม่หมดได้ยังไงป้า มังกรฤทธิ์เยอะขนาดนั้น ขนาดเพิ่งหายเจ็บนะครับ เล่นเอาซะผมหมดแรงเลย”
“จริง ๆ คุณมังกรเธอก็ไม่ได้ร้ายขนา
