“แค่ก แค่ก แค่ก” ภคมนสำลักน้ำจนหน้าดำหน้าแดงหลังจากที่เฟลิกซ์ช่วยเธอขึ้นมาบนฝั่งได้สำเร็จ
“เป็นยังไงบ้าง”
“...” หญิงสาวไม่ตอบแต่กลับโบกมือปฏิเสธ
“งั้นนายขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้องก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการทางนี้เอง”
“ครับ” เธอเหลือบมองมังกรครู่หนึ่งแล้วจึงวิ่งหายขึ้นไปบนห้อง ถึงตอนนั้นเฟลิกซ์จึงหันไปดุลูกชายชุดใหญ่จนอีกฝ่ายหน้าถอดสี
“มังกรทำแบบนั้นทำไมครับ”
“ก็มังกรไม่รู้ว่าพี่ตะวันเขาว่ายน้ำไม่เป็น”
“ถึงไม่รู้ก็ไม่ควรทำครับ ถ้าพี่ตะวันเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง” ชายหนุ่มถามอีกครั้งแต่คำตอบที่ได้ยินกลับทำให้เขาช็อกจนพูดไม่ออก
“แล้วจะสนใจทำไมครับ ป๊ะป๋าเป็นมาเฟีย ยังไงก็ฆ่าคนได้สบายอยู่แล้ว”
“มังกร...” เฟลิกซ์เงียบไปครู่หนึ่งเพื่อเรียบเรียงประโยคให้อีกฝ่ายเข้าใจ “ถึงหน้าที่การงานของป๊าจะเป็นแบบนั้น แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะฆ่าคนได้ตามอำเภอใจนะครับ”
“งั้นพ่อก็ให้พี่ตะวันลาออกไปสิ
