พี่น้อง(ท้องชน)

ตอนที่4 มากกว่าพี่น้อง

มีน

“วันนี้มาก่อนเขาเลยนะมึง” เสียงของซาร่าหรือซานเพื่อนชายใจหญิงของฉันทักขึ้น

“ไม่อยากเจอคนที่ห้อง” ฉันตอบกลับมันออกไป และใช่ว่ามันก็รู้เรื่องของฉันกับพี่เจ้าคุณ รวมถึงยัยณิชาอะไรนั่นดีด้วย เพราะฉันกับพวกมันคบกันตั้งแต่มัธยมแล้ว

“ทะเลาะกับพี่คุณสุดหล่อของกูหรอ” แล้วเสียงของครีมก็ดังแทรกขึ้นมาพร้อมกับตัวของมันที่ตามมาหลังเสียง

“ไม่ได้ทะเลาะ” เรียกว่าไม่คุยเลยดีกว่า

“เรื่องเป็นยังไง เล่าสิคะ” แล้วซานก็ถามออกมาพร้อมกับตั้งท่ารอฟัง(เผือก)

“จะอะไรล่ะ ก็เมื่อวานนะ...” แล้วฉันจัดการเล่าทุกอย่างให้เพื่อนสองคนของฉันฟังทันที

“คนที่ผิดยัยแอ๊บนั่นเลย!” ซานพูดออกมาทันทีหลังจากฉันเล่าจบ

“เออ! ฉันว่ายัยนั่นต้องแกล้งแกแน่ๆ ทำให้พี่คุณผิดนัดกับแกอะไรแบบนี้อ่ะ ฉันไม่ชอบหน้าเลย ทำเป็นคนแสนดี เรียบร้อย” แล้วครีมก็เสริมอีกคน พวกมันไม่ชอบหน้ายัยณิชาอะไรนั่นหรอก มันบอกเหมือนแอ๊บ คนอะไรจะเรียบร้อยและแสนดีได้ขนาดนี้ ไม่รู้จักโกรธไม่มีปากเสียงอะไรเลย มันเป็นไปไม่ได้ เพราะฉันชอบแอบหาเรื่องยัยณิชาบ่อยๆ แต่นางก็ไม่เคยแสดงความโกรธออกมา และไม่เคยฟ้องพี่เจ้าคุณด้วย(ถ้าฟ้องพี่เจ้าคุณคงจะดุฉันแล้ว) แต่ฉันก็บอกไม่ถูกนะ บางทีก็คิดว่ายัยนั่นแอ๊บ แต่บางทีสายตาของเธอก็เหมือนจริงใจ

“แบบนี้ต้องเอาให้เข็ด จะได้ไม่กล้ามาทำแบบนี้อีก” ซานเสนอออกมา

“เอาใครให้เข็ด พอเลยนะพวกมึงอ่ะ วันๆคิดแต่จะแกล้งคนอื่นหรือไง” แล้วเสียงเข้มเดียวประจำกลุ่มก็ดังขึ้นก่อนร่างสูงที่หน้าตาหล่อเหลาจนสาวๆอยากมาร่วมกลุ่มกับพวกฉันจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆฉัน นั่นก็คือ ไวน์ เพื่อนชายหัวใจชายคนเดียวในกลุ่มของเรานั่นเอง

“เกลียด!” แล้วครีมก็หันไปแขวะให้ไวน์ทันทีที่ชอบขัดแผนการชั่วร้ายของพวกฉันตลอด

“พวกกูไม่ได้อยากแกล้งใครสักหน่อย ถ้ามันไม่มาแกล้งอีมีนก่อน” ซานพูดออกไปอย่างไม่ให้ตัวเองผิดได้

“ใครแกล้งใคร ไม่เห็นจะมี” ไวน์ตอบกลับซานออกไป

“ก็มาสายขนาดนี้ จะไปรู้อะไรล่ะ” ครีมแขวะให้ไวน์อีกครั้ง สองคนนี้น่ะคู่กัดกันเลย

“ก็ยัยจอมแอ๊บนั่นน่ะสิ แกล้งทำให้พี่คุณผิดนัดกับอีมีนจนมันต้องนั่งรอพี่คุณตั้งเกือบสองชั่วโมงทั้งที่เมื่อวานมันอุตส่าห์ไม่ไปกินชาบูกับพวกเรา” ซานบอกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ไวน์ฟัง ไวน์หันมาหาฉันทันที

“เขาทำอะไรมึง” ไวน์ถามออกมาด้วยสายตาที่เป็นห่วง เพราะที่ผ่านมาเวลาฉันมีอะไรก็ชอบเล่าให้เพื่อนฟัง แล้วยัยเพื่อนสองตัวนี้มันก็ค่อนข้างจะมองโลกในแงร้ายก่อนเสมอจนกลายเป็นว่าตอนนี้ยัยณิชาเป็นเหมือนนางร้ายในคราบคนดี พลอยให้ไวน์มองยัยนั่นว่าเป็นคนไม่ดี และตั้งใจแกล้งทำให้ฉันต้องอารมณ์ไม่ดีไปด้วย

“ก็เรื่องเดิมๆนั่นแหละ” ฉันตอบกลับไวน์ไป ซึ่งแน่นอนว่าไวน์ก็ต้องเข้าใจ เพราะเรื่องเดิมๆที่เกี่ยวกับพี่เจ้าคุณและยัยณิชา ก็คือการผิดนัด ผิดสัญญา และการเลยเวลานัดที่แสนจะไม่น่าให้อภัย

“พอรู้ว่าเป็นเรื่องอีมีนนี่ไม่ว่าเลยนะ” แล้วครีมก็แขวะให้ไวน์อีกครั้ง หรือถ้าพูดให้ถูก เพื่อนในกลุ่มนี้ ไวน์โอ๋ฉันที่สุดนั่นแหละ

“พูดมากว่ะ” ไวน์ว่าให้ครีมออกไป ครีมเบะปากให้อย่างหมั่นไส้

“แล้วยังไง สรุปมึงยังไม่ดีกับพี่คุณ?” ซานถามออกมา

“ไม่ เมื่อคืนกูหนีเข้าห้อง พอตอนเช้าก็รีบออกมานี่แหละ” ฉันตอบกลับไปตามความเป็นจริง เพราะเมื่อคืนหลังจากพี่เจ้าคุณมาเคาะรอบแรกแล้วเงียบไป หลังจากนั้นเกือบชั่วโมงเขาก็มาเคาะอีกครั้ง แต่ฉันก็ยังไม่เปิดให้ แล้วก็เงียบหายไปเกือบครึ่งชั่วโมงถึงได้เคาะอีกครั้ง และฉันก็เลือกจะไม่เปิดเหมือนเดิม หลังจากนั้นก็เงียบหายไป พอตอนเช้าฉันก็รีบออกมาก่อนเวลา จนตอนนี้ยังไม่ได้เจอกับพี่เจ้าคุณเลย ส่วนโทรศัพท์ฉันก็เลือกปิดเครื่องหนี

ฉันไม่ได้ชอบหนีปัญหา แต่ครั้งนี้ฉันโกรธจริงๆ มันหลายครั้งแล้ว และฉันก็มักจะใจอ่อนให้เขาง่ายๆตลอดเวลาเขามาง้อ มันเลยทำให้เขาไม่เห็นความสำคัญของการรักษาสัญญากับฉันมั้ง และนั่นแหละฉันก็จะทำให้เขาเห็น ว่าครั้งนี้ฉันจะไม่ง่ายอีกต่อไป

“เออดี แต่กูว่ามีวิธีทำให้พี่คุณดิ้นกว่านี้” แล้วซานก็พูดขึ้นอย่างไม่น่าไว้ใจ

“ยังไง” ฉันถามกลับไปด้วยความอยากรู้ ตอนนี้ไม่ว่าอะไรฉันก็จะทำ ทำประชดพี่เจ้าคุณทุกอย่างให้เขากลับมารักและสนใจฉันเหมือนเดิม

“นี่มันเป็นน้องพี่เจ้าคุณไหม ไม่ใช่เมียสักหน่อย” แล้วไวน์ก็พูดขึ้น แต่ทำไมคำพูดของไวน์มันกระตุกหัวใจฉันแบบนี้วะ

“เมียงั้นหรอ” ฉันครางทวนคำพูดของไวน์ออกไป

“แต่จะว่าไปอาการของมึงก็ไม่เหมือนน้องสาวเลยนะ” แล้วครีมก็ทักขึ้น ซึ่งมันไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เพื่อนฉันพูดแบบนี้ พวกมันรู้ว่าฉันกับพี่เจ้าคุณไม่ใช่พี่น้องท้องเดียวกัน ตอนแรกที่รู้จักกัน พวกมันยังคิดว่าฉันกับพี่เจ้าคุณเป็นแฟนกันด้วยซ้ำ แต่ฉันบอกไปว่าเป็นพี่น้อง

“เออ กูถามจริง มึงเคยคิดกับพี่เจ้าคุณมากกว่าพี่น้องไหม” แล้วซานก็ถามออกมา และนี่ก็คงไม่ใช่ครั้งแรกอีกนั่นแหละที่ได้ยินคำถามนี้

“คิดมากกว่าพี่น้องหรอ” มันต้องเป็นแบบไหนถึงจะรู้ว่ามากกว่าพี่น้องกันได้ ที่ผ่านมาฉันก็รักพี่เจ้าคุณ และอยากให้เขารักและสนใจฉันคนเดียวเหมือนตอนเด็กๆและเป็นแบบนั้นต่อไปนะ

“เออ แบบคนรักกันอ่ะ คือถ้าบอกว่ามึงรักพี่เจ้าคุณมากกว่าพี่กูก็เชื่ออ่ะ” ครีมถามขึ้น แต่มันก็ตอบไม่ได้ เพราะฉันไม่เคยมีแฟน ฉันก็ไม่รู้ว่าคนรักกันต้องรู้สึกหรือคิดยังไง

“กูไม่รู้อ่ะ ไม่รู้ว่ามันต้องเป็นแบบไหนถึงจะเรียกว่าคนรัก” ฉันตอบกลับตามตรง เพราะที่ผ่านมาฉันก็เข้าใจว่ารักพี่เจ้าคุณแบบพี่น้อง และความหวงมันก็ต้องมีอยู่แล้วไหม ฉันเคยเป็นคนที่เขาให้ความสำคัญที่สุด และรักที่สุด พอมาเป็นแบบนี้ฉันก็ต้องไม่ชอบและไม่พอใจสิ

“ง่ายๆนะ มึงชอบเวลาที่พี่คุณอยู่กับผู้หญิงคนอื่น สนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่นไหม” ครีมถามขึ้น

“ก็ต้องไม่สิ พวกมึงก็เห็นว่าที่ผ่านมากูไล่ตะเพิดผู้หญิงพวกนั้นออกหมด” ก็ตั้งแต่เด็กจนถึงมัธยมที่ฉันเรียนโรงเรียนเดียวกับพี่เจ้าคุณ ฉันก็กัดกันผู้หญิงทุกคนออกจากพี่เจ้าคุณจนหมด จนพี่เจ้าคุณไม่เคยคบใคร แต่พอเข้ามาเรียนมหาลัยฉันยังไม่ได้ตามมา ก็เลยเปิดโอกาสให้ผู้หญิงพวกนั้นมีโอกาส และพี่เจ้าคุณก็ได้มีแฟน

“นั่นแหละที่กูคิดว่า จริงๆแล้วมึงอาจไม่ได้หวงพี่เจ้าคุณในฐานะพี่ชาย แต่กำลังหึงพี่เจ้าคุณ เพราะยังไงมึงก็ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันกับเขา มันเลยทำให้มีความรู้สึกนั้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว”