ตอนที่ 6 ชื่อตอน เทศกาลโคมไฟกับชายผมสีเงินในความฝัน 25+
1352 คำ
ร่างงามเดินเยื้องกรายไปช้าๆ ตามทางเดินที่ทอดยาวไปริมน้ำ เดินไปตามทางที่ประดับประดาโคมไฟนับร้อยนับพันจนสว่างจ้า จนมาถึงมุมหนึ่งที่สวยงาม มีหิ่งห้อยลอยแข่งกับโคมไฟจนเต็มผืนฟ้าและผืนน้ำ ร่างบางถอดหน้ากากออก แล้วยืนเงยหน้าขึ้นมองหิ่งห้อยสลับกับโคมไฟไปเรื่อยๆ นางหมุนกายไปมา จนชนเข้ากับแผงอกของบุรุษผู้หนึ่งเข้า
"อุ้ย ขออภัยเจ้าค่ะคุณชาย ข้าลืมตนเจ้าค่ะ"
ร่างงามหันมาขออภัยบุรุษที่ตนเองขยับมาชน นางค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองบุรุษ จนถึงกับต้องตกตะลึงตัวแข็งค้าง และตัวสั่นยามได้ยินเสียงทุ้มนุ่มกระซิบเบาๆขึ้นมาข้างๆหู
"เจ้าบาดเจ็บหรือไม่ คุณหนูคนงาม "
ร่างงามตื่นตระหนก ยามที่ได้พบกับบุรุษผมสีเงินคล้ายในความฝัน บุรุษหล่อเหลาแต่งกายหรูหรา คลุมทับด้วยขนจิ้งจอกเงิน สะท้อนแสงโคมไฟในความมืด
พรึ่บ ลมพัดขึ้นมารุนแรงจนดวงไฟดับไปจนหมดทั้งฝั่งน้ำ เหลือเพียงโคมในมือของบุรุษเพียงผู้เดียว ขับวงหน้าขาว งดงามให้โดดเด่นขึ้น ริมฝีปากบุรุษแดงดั่งทาชาด ผมสีเงินยวงแปลกตาชวนเพ้อฝัน บุรุษเอ่ยเสียงทุ้มต่ำช้าๆ
"โคมเจ้าไฟดับหมดแล้วคุณหนูคนงาม ถ้าเจ้าไม่รังเกียจข้า ลอยโคมเป็นเพื่อนข้าได้หรือไม่เล่าคุณหนูคนงาม "
ร่างบางมองไปอย่างเขินอายยามที่นึกถึงฝันราคะนั่น ในความฝันนั้นริมฝีปากแดงๆนี้นั้น กำลังดูดดึงยอดอกเล็กๆของนางอย่างหื่นกระหาย ร่างบางสั่นจนทั่วร่างและขนลุกเกรียวขึ้นมาในยามที่ร่างหนา ขยับเข้ามาใกล้ๆ
"เจ้ารังเกียจข้าหรือคุณหนูคนงาม เหตุใดเจ้าจึงมิตอบข้าเล่า"
"อ่า ไม่ ข้ามิรังเกียจท่านเลยเจ้าค่ะ"
ร่างบางส่ายหัวไปมาแล้วรีบตอบรับ เพื่อที่จะรีบหนีไปจากที่นี่ซะ นางอึดอัดและร้อนรนมากในครานี้ มือหนาขยับมาใกล้ๆนางแล้วปลดโคมไฟในมือเบาๆ หลิ่งซือช่วยจับอีกข้างให้มั่นคง แล้วเมื่อความร้อนเข้าไปในโคมจนหมด โคมไฟจึงลอยขึ้นช้าๆ ใบหน้าของทั้งสองจึงอยู่ใกล้กันแค่คืบ
"อธิษฐานแล้วปล่อยโคมกันเถิดคุณหนู "
"เจ้าค่ะ"
นางพยายามหลับตาอธิษฐานแต่ในความคิดกลับฟุ้งซ่านยิ่งนัก นางมองเห็นในยามที่เรียวขาของนางถูกปลายลิ้นเรียวยาวตวัดไล้ไปมาจนเผลอครางออกมาเบาๆอย่ามิรู้ตน
"อ้า"
ร่างหนาขยับเข้ามาใกล้นางในยามที่นางปล่อยมือออกไปจากโคมไฟแล้ว เสียงทุ้มนุ่มนวลกระซิบเสียงแหบพร่า
"เจ้าเป็นอันใดหรือไม่คุณหนู "
ร่างหนาโอบกอดนางในความมืดแล้วกระซิบเบาๆ นางแข้งขาสั่นจนยืนแทบมิไหว ภาพในความฝันไหลมาช้าๆ ยิ่งยามที่กายแกร่ง โอบกอดนางในอ้อมแขนจนแน่นหนาเช่นนี้แล้ว นางยิ่งกระสับกระส่ายขึ้นมาง
"คุณชายปล่อยข้าเถิด ข้าจะกลับจวนแล้ว"
"ตอบข้าก่อนซิคุณหนูคนงาม ว่าเจ้าเป็นอันใดหรือไม่ ข้าได้ยินเสียงหวานๆของเจ้าเมื่อกี้นี้ "
ร่างบางขนลุกซู่ขึ้นมา นางขยับดิ้นในวงแขนแกร่งไปมาอย่างอับอายนัก นางกรุ่นโกรธขึ้นมาแล้วในครานี้
"ปล่อยข้านะ เจ้าคนฉวยโอกาส "
"หึหึ เสียงหวานยิ่งนัก ใบหน้าก็งดงามเสียจริงๆเลยคุณหนู "
"เจ้าบ้าปล่อยข้านะ "
ร่างงามดิ้นในแขนแกร่ง แต่ถูกกอดรัดในความมืด ร่างบางโดนต้อนจนชิดไปจนติดกำแพงหนาที่ริมน้ำ จนถูกกำแพงนั่นบังตานางออกไปจากผู้คนที่ผ่านไปมา
ในซอกหลืบ ร่างหนาบดเบียดกายของตน ระหว่างที่ร่างของนางแล้ว อัดนางไปติดชิดพิงกำแพงจนแน่น
"คุยกับข้าก่อนได้หรือไม่ คุณหนูแสนงาม"
"ปล่อยข้านะ มิเช่นนั้น ข้าจะร้องขอให้คนช่วย"
"หากเจ้าร้องขอให้คนช่วย เจ้าจะเสื่อมเสียเกียรติ และต้องเร่งตบแต่งเข้าจวนข้าในทันใด เจ้าจะยินดีเช่นนั้นหรือคุณหนูคนงาม "
ร่างหนาบดเบียดร่างของนางแน่นขึ้นไปอีก จนขาขาวๆของนางโผล่พ้นชายกระโปรงออกมาถึงต้นขา มือหนานุ่มๆลูบไล้มันเบาๆ ร่างบางเผลอครางออกมาอย่างรัญจวนใจ
"อ้า ซี้ด "
นางครางและเผยอปากขึ้น เจ้าของร่างที่มีผมสีเงินยวงจึงฉวยโอกาสจุมพิตนางอย่างรุนแรง ตวัดปลายลิ้นรุกล้ำลงในริมฝีปากของนาง แหย่ลิ้นลงในปากของนางแล้วกดจุมพิตลงไปแรงๆ
"อื้อ อื้อ อื้อ อ่า...จุ๊บอ่า "
เสียงพลุดังขึ้นกลบ เสียงครางของนางจนสนิท ร่างบางเผลอไผลไปกับรสจุมพิตร้อน จวบจนจุมพิตไล่ลงที่ลำคอระหง และสาบเสื้อของนางถูกแยกออก มือหนากอบกุมยอดอกของนางออกมาจากเสื้อเบาๆ แล้วก้มลงดูดดึงยอดอกของนางจนเกิดเสียงดังขึ้นมา
"จุ๊บ อืม "
ปากแดงๆดูดกลืนยอดอกสีหวานเต่งตึงลงไป ดูดกลืนลงในอุ้งปากช้าๆ ไล้เลียไปมาจนร่างบางส่ายใบหน้ายกมือน้อยๆดันใบหน้าขาวๆนั้นออกห่างด้วยความซ่านเสียวรุนแรง
ร่างหนาดูดดึงจนพอใจแล้วจึงยอมปล่อยยอดอกนางช้าๆ ตวัดลิ้นเลียให้นางชมที่นอกอุ้งปากแดงๆของตนเองทั้งสิ้น
"อ่า ซี้ด"
ร่างหนาครางออกมาเบาๆ บดเบียดกายตึงแน่นของนางแน่นแล้วกระซิบขึ้นมาเบาๆ
"เจ้าชื่ออันใดคุณหนูคนงาม จงบอกข้าเสียเถิด"
มือหนาล้วงลงในซอกขาของนางอีกคราหนึ่ง แล้วส่งนิ้วดันเข้าไปในกายของนางอย่างรุนแรง จนกรีดร้องลั่น
"อ้า ซี้ด "
นางครางพร้อมกับเสียงพลุกระจายขึ้นไปบนฟากฟ้า
"เจ้าชื่ออะไร จงบอกข้ามิเช่นนั้น ข้าจะทรมานเจ้ามิหยุดมือ จงบอกข้าเร็วๆ "
"อื้อ อ้า สุ่ยหลิ่งซือ อ้า อูย ซี้ด"
ร่างหนาขยับกระแทกข้อมือตน ส่งนิ้วเรียวยาวลงจนลึกล้ำแรงๆ จนร่างบางดิ้นพล่านขึ้นมา
"อ้า คุณชาย อูย ซี้ด "
ร่างหนาปรือดวงตาจ้องมองนางอย่างชื่นชอบ ขยับปลายนิ้วไปมาในกายของนาง รุนแรงลึกล้ำจนนางแตกพร่า ในความคิดของนาง คล้ายระเบิดขึ้นตามเสียงพลุ
"อ้า คุณชาย อื้ออื้อ"
ร่างหนายิ้มให้นางแล้วจุมพิตนางแรงๆไปอีกครา
"ดีหรือไม่คุณหนูคนงาม "
ร่างบางรู้สึกตนแล้ว ยกมือผลักอกแกร่งแรงๆ แต่ก็มิอาจขยับเขยื้อนกายแกร่งได้ดั่งใจนัก ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาส่งกระซิบเสียงแหบพร่าชวนใจนั่นเต้นรุนแรงมากยิ่งขึ้น
"ตอบข้าซิดีหรือไม่ จงอย่าเงียบเวลาข้าถามเจ้าซิ คุณหนู "
ร่างบางสบสายตาคมแล้วหันหน้าหนี ใบหน้าแดงเรื่อพยักหน้าช้าๆ ร่างหนาหอมแก้มนางแล้วดึงนิ้วมือออกจากกลางร่างนาง ยกขึ้นมาไล้เลียช้าๆ ส่งสายตาให้นางอย่างยั่วเย้าร่างงดงามตื่นตะลึงและเร่งขยับอาภรณ์ให้เข้าที่ อย่างว่องไว ร่างหนาหัวเราะนางแล้วเอ่ยเบาๆ
"ข้าหลินจ้าวหลิว ยินดีที่ได้พบคุณหนูคนงาม และเราต้องได้พบกันอีก คุณหนูจงเตรียมใจเถิด หึหึๆ "
ร่างหนาขยับพานางที่ร่างอ่อนปวกเปียกออกมาในความสว่างช้าๆและขยับออกหนี ยามที่เห็นผู้ติดตามของนาง วิ่งมาอย่างเหนื่อยหอบ
"คุณหนูปลอดภัยดีหรือไม่เจ้าคะ คุณหนู "
ร่างบางก้าวไปดึงมือสาวใช้แล้วเร่งรีบเดินออกไปไวๆ หนีออกไปจากตรงนั้น สาวใช้จึงทำตามโดยมิปริปากบ่น
"คุณหนูโกรธอาไฉหรือเจ้าคะ"
"ใช่...อย่าปล่อยข้าผู้เดียวเช่นนี้อีก นะอาไฉ"
"เจ้าค่ะ ข้าน้อยมิคลายสายตา แล้วเจ้าค่ะ"
"กลับจวนกันเถิดอาไฉข้าง่วงแล้ว "
- ผู้เขียน
