ธุระของรักษ์จะมีเรื่องอะไรล่ะถ้าไม่ใช่เรื่องของลวงร้อย โทรหาเขาจนรำคาญจึงต้องมาหา แล้วนัดที่ร้านประจำมันก็ต้องมีดื่มกันบ้างแหละ ดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าฟังลวงร้อยบ่นตัวเองและตำหนิลักษณาให้ตัวเองฟัง เนี่ยก็ไม่เข้าใจ ปากบอกไม่รักไม่สนใจ แต่ที่มานั่งบ่นให้เขาฟังอยู่นี้เขาเรียกว่าอะไร
“มึงเล่ามาเถอะ เล่ามายังไงฮันนี่ก็มีแฟนแล้ว และกูก็ดีใจที่ไม่ใช่เพื่อนชั่วอย่างมึง” พูดจบก็ยกแก้วเครื่องดื่มตรงหน้าขึ้นจิบ สามชั่วโมงแล้วที่นั่งฟังลวงร้อยพูดวกไปวนมาแต่เรื่องเดิมๆ แล้วเขาก็นั่งฟังอยู่ได้ตั้งนาน
“ไอ้หน้าปลาไหลนั่นมันไม่คู่ควรกับน้องมึงนะเว้ย!” ลวงร้อยแย้ง
“ก็ดีกว่าได้มึงแล้วกันน่า”
“กูเพื่อนมึงนะไอ้รัก”
“แล้วไง เพื่อนชั่วๆ อย่างมึงกูเห็นไส้เห็นพุงมาหมดแล้วเว้ย! ถ้าจะตามกูมาฟังเรื่องของคนปากหนักปากแข็งแบบนี้อีกกูลาล่ะ ไปตามไอ้โนมาฟังไป กูจะกลับแล้ว”
“มึงจะกลับไปหาแมวขโมยเหรอ” ลวงร้อยเอ่ยขึ้นอย่าง
