รักษ์นั่งเหม่อตลอดการประชุม จนตอนนี้ทุกคนออกจากห้องประชุมไปหมดแล้ว เขาก็ยังคงนั่งเหม่อลอยจิ้มปากกาไปมากับกระดาษตรงหน้า กว่าจะรู้สึกตัวก็ตอนเหนือน่านเขย่าแขนของเขานั่นแหละ ถึงได้หลุดออกจากความคิดของตัวเอง และถึงรู้ว่าตอนนี้ในห้องประชุมไม่มีใครแล้วนอกจากตัวเองกับเลขาของตน
“คุณรักเป็นอะไรรึเปล่าครับ” เลขาหนุ่มถามเจ้านาย
“แล้วให้เป็นอะไรล่ะคุณเหนือ รายงานการประชุมวันนี้ส่งผมด้วยนะ ผมขอตัวก่อน”
“ครับคุณรัก”
“เรื่องน้อง...ไม่สิ เรื่องแมวของผมจัดการเรียบร้อยแล้วนะครับ” เกือบไปแล้ว เกือบเผลอเรียกชื่อของป่านทอออกมาอย่างสนิทไปแล้วสิ ดีที่ยังมีสติแล้วเปลี่ยนคำเรียกทัน
“เรียบร้อยครับ ตอนนี้เธออยู่ห้องและก็ถูกล่ามโซ่เหมือนเดิมครับ”
“ไปทำงานของคุณเถอะ ผมก็จะไปดูโรงพิมพ์ของเราเหมือนกัน หลังๆ มามีปัญหาบ่อยเหลือเกิน”
“ไม่ให้ผมไปด้วยเหรอครับ”
“ไม่ต้องล่ะ ผมไปเองได้ แค่ไปดูโรงพิมพ์เฉยๆ ส่วนรายงานการป
