Meen’s part
ฉันก็ไม่น่าเอาใบหน้าตัวเองไปอังความร้อนแบบนั้นเลย คุยกับพี่ลมไม่กี่คำฉันก็ปวดหัวตุบ ๆ แล้ว! แค่นี้ก็น่าจะพออ้างได้ว่าป่วย
ล้มตัวลงนอนบนโซฟาโดยที่มีผ้าห่มผืนบางมาคลุมตัวอยู่ สักครู่เดียวมาร์ชก็เข้ามาถึง ที่กะเวลาได้แม่นยำขนาดนี้ก็เพราะฉันบอกมาร์ชไว้ว่าจะฝากซื้อน้ำหน้าตึก ถ้ามาถึงแล้วให้โทรมาอีกที แล้วค่อยบอกว่าจะเอาน้ำอะไร
เพราะพี่ลมคนเดียวเลย ฉันถึงต้องวางแผนบ้าบออะไรก็ไม่รู้...ฉันแสร้งดันตัวขึ้นนั่งราวกับคนไม่มีแรง
“มีนเป็นไร เมื่อกี้เสียงก็ดูเอื่อย ๆ” โชคดีที่มาร์ชเป็นคนที่ใส่ใจคนรอบข้างเสมอ หากทำแผนนี้กับไอ้ลมบ้าหมู รับรองว่าไม่ได้ผล
“ปวดหัวมาก เมื่อคืนนอนน้อย” มัวแต่ทำเรื่อง…ฮึ่ย นึกแล้วก็รู้สึกร้อน ๆ บนใบหน้า
“มีนหน้าแดงมากเลย” ว่าจบมาร์ชก็เอามือมาอังที่หน้าผากฉัน “โห ตัวร้อนมาก”
“มีนว่าจะเข้าไปนอนในห้อง ตรงนี้นอนแล้วปวดคอ”
“อื้อ แล้วกินยาหรือยัง”
“ยังอะ ก็รอกิ
