CHAPTER 5
Lom’s part
คนตัวเล็กมองสำรวจผมแล้วยกมือขึ้นกุมขมับ คงคิดไม่ตกว่าจะต้องทำอย่างไรต่อ ผมเองก็ไม่ได้ตั้งใจเสียหน่อย
“พี่ล้างตูดยังไงของพี่วะ” ท่าทางมีนจะหัวเสียไม่น้อยที่ทุกอย่างผิดไปจากที่ตัวเองตั้งใจ มีนจะให้ผมกลับ แต่กางเกงยีนมันเปียกไง จะให้เดินออกไปสภาพนี้ก็ไม่เอาด้วยหรอก ความมั่นใจมันหายไปเกินครึ่งเลยนะ
“ก็ตรงที่กดมันค้างอะ พี่เองก็ตกใจที่น้ำฉีดเข้าหน้าพี่ บิดข้อมือตัวเองมั่วไปหมดเลยทีนี้”
“มาร์ชเคยพูดอยู่ว่ามันค้าง ต้องงัดขึ้นเอง” มีนถอนหายใจเล็กน้อย“แล้วพี่ไปเข้าห้องน้ำของมาร์ชทำไม”
“อ้าว ก็พี่ปวดตอนที่อยู่ห้องมาร์ช จะให้พี่กลับมาห้องมีนหรือไง”
“แล้วพี่ไปห้องมาร์ชได้ไง”
“ปีนฝ้าไป”
“พี่ลม…” มีนมุ่ยหน้าแถมยังกดเสียงต่ำ ผมก็เลยต้องเล่าให้เธอฟัง
“พี่แอบฟังมีนกับมาร์ชคุยกัน มีนบอกมาร์ชว่าพี่เป็นคนมาส่ง พี่ก็สังหรณ์ว่ามาร์ชจะไม่เชื่อ ก็เลยคลานไปที่ครัว พอเห็นว่ามาร์ชกับม
