Lom’s part
มีนทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ ซึ่งผมก็ไม่ใช่คนที่จะพูดอะไรให้มากมาย ในเมื่อบอกตามความจริงไปแล้ว แต่อีกฝ่ายไม่เชื่อ ทีนี้ผมต้องพูดอีกเยอะแค่ไหนถึงจะเชื่อ? ผมจึงปิดปากเงียบรอคนตัวเล็กเอ่ยอะไรออกมาเอง สงสัยตรงไหนก็ถามมา จะได้ให้คำตอบ
“บอกเลิกไปทำไม” กว่าจะหลุดออกจากปากบางมาได้ ผมแทบจะหลับรอ
“พอใจแบบนี้”
สีหน้าฉงนฉายขึ้นบนใบหน้าสวย “ไม่เข้าใจ”
“พอใจกับเซ็กซ์เมื่อคืน” คำตอบของผมส่งให้พวงแก้มขาวขึ้นสีแดงจาง ๆ คำตอบนี้ผมก็ตอบไปงั้นแหละ เหตุผลที่ผมเลิกคุยกับคนอื่น ก็เพราะว่าอยากจะมีแค่มีน
“จะให้ดูดได้ยัง”
“ไม่ให้ กินนมปั่นโน่น ละลายหมดแล้วมั้ง” เธอตอบแบบไม่เต็มเสียงเท่าไหร่นัก ยังไม่หายเขินสินะ
ผมหัวเราะในลำคอแล้วเดินไปคว้าแก้วนมสดปั่นคาราเมลมาดูด ละลายไปพอสมควรแต่ก็ยังพอกินได้อยู่
“นึกไงถึงสั่งมา”
“ถ่วงเวลามาร์ช”
“ทำไมถึงสั่งเป็นนมปั่นมา” คำถามแรกมีนอาจจะไม่เข้าใจที่ผมจะสื่อ จึ
