วิวาห์ซาตาน

สู้กับซาตาน

"ที่ฉันต้องร้าย ก็เพราะน้องสาวของนาย แย่งเจ้าบ่าวของฉัน"

เจ้าสาวหมาดๆตวาดลั่น ก่อนที่เธอจะจับจ้องมองแรงใส่เขาเช่นกัน

"เจ้าบ่าวของเธอมันต้องรับผิดชอบต่างหากล่ะ!"

"เหอะ.. นี่คือข้ออ้างในการทำเลวอย่างนั้นหรอ ก็ได้.. ถ้าคิดจะเล่นบทคนเลวกับฉัน รอรับผลกรรมของตัวเองละกัน ไม่ว่าจะนายหรือน้องสาวของนาย มันจะต้องเจอฉัน.."

ทันทีที่เธอลั่นคำนั้น ร่างสูงก็ขยับเข้าหา แล้ววินาทีต่อมา มือหนาก็เคลื่อนมาบีบที่ลำคอของเธอ แรงบีบในตอนแรกทำให้เธอถึงกับกระวนกระวาย พร้อมๆกับการพยายามแกะมือนั้นออกห่างจากลำคอโดยไว ความรู้สึกของเธอมันเหมือนคนจมน้ำ จนเกือบจะสิ้นอากาศหายใจ ผู้ชายคนนั้นกระตุกยิ้มร้าย เขามองท่าทีของเธอโดยไม่สะทกสะท้านอะไร ก่อนที่มือหนาจะคลายความคับแน่นออกช้าๆ ก่อนที่เขาจะเปล่งวาจาออกมา

"ก็ลองร้ายดูสิ เธอจะได้รู้สักที ว่าใครที่มันจะร้ายได้มากกว่ากัน!"

มือหนาผละห่าง ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มบางๆ ก่อนที่เขาจะเพ่งสายตามองเธออีกครั้ง

"อย่าคิดที่จะทำอะไรโง่ๆ เพราะจุดจบของคนโง่ มันมักจะไม่สวยงาม อยู่ในที่ของเธอ อย่าสร้างปัญหา แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!"

เธอกัดฟันอย่างเจ็บใจ มองร่างสูงที่เดินออกไปพร้อมกับกำหมัดแน่น เธอทำท่าจะก้าวขาตาม ถ้าไม่ติดที่ว่า ผู้ชายอีกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น เดินเข้ามาขวาง

"นี่กระเป๋าและโทรศัพท์มือถือของคุณครับ อยู่ในที่ของคุณเถอะครับ อย่าทำให้เจ้านายของผมโกรธเลย ตัวคุณนั่นแหละจะเจอปัญหา ส่วนเรื่องข้อตกลงที่เจ้านายผมว่า มันมีจริงนะครับ และผมคิดว่า คุณควรจะได้อ่านมัน!"

ผู้ชายคนนั้นยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้เธอ และเธอก็ไม่ลังเล ที่จะเปิดมันทันที

ตากลมโตทอดมองไปตามตัวอักษรแบบละเอียดยิบ ทุกๆบทความชัดเจนจนหน้าใจหาย เขาจะเรียกค่าเสียหายจากครอบครัวเธอ เมื่อเธอคิดหนี และตัวเลขที่ครอบครัวของเธอจะต้องชดใช้ มันก็สูงยิบจนเธอท้อใจ แล้วสุดท้าย เธอก็รวบรัดคำตอบได้ด้วยตัวเองง่ายๆ ว่าการที่เขาเข้ามา เข้าจงใจให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้นี่เอง

"สารเลว!"

มือบางฉีกกระดาษแผ่นนั้นจนมันขาดออกจากกัน มือบางขย้ำมันซ้ำๆ ก่อนที่เขาจะปาใส่หน้าผู้ชายคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าทันที

"ข้อตกลงบ้าๆ ข้อเสนอบ้าๆ"

"อย่าโวยวายเลยครับ เพราะมันไม่มีประโยชน์ เจ้านายของผมไม่ใช่คนใจร้าย ถ้าคุณอยู่ในที่ของคุณดีๆ จะไม่มีใครทำอะไรคุณและครอบครัวได้เลย!"

"หึ.."

เธอยกยิ้มออกมาที่มุมปาก ก่อนที่ดวงตาแข็งกร้าวจะมองแรงเข้าใส่

"ได้.. ในเมื่อตั้งใจเลวมาตั้งแต่ต้น เดี๋ยวพวกมันเจอฉัน!"

.

.

ชนัญชิดา ถูกทิ้งกลางบ้านหลังใหญ่ ไม่นานนัก ก็มีชายฉกรรจ์สองคน ยกกระเป๋าใบใหญ่เข้ามาให้ เช่นเดียวกับบรรดาคนรับใช้ ที่เริ่มกรู่กันเข้ามา

"เชิญคุณผู้หญิงข้างบนเถอะค่ะ ส่วนกระเป๋า ดิฉันจะให้คนยกขึ้นไปไว้ข้างบนให้"

"คุณผู้หญิง?"

เธอเลิกคิ้วกับคำพูดแสลงหูประโยคใหม่ ก่อนที่บรรดาคนรับใช้จะพร้อมใจกันก้มหัวให้เธอ

"คุณเลอเธอบอกว่าคุณนัญเป็นของผู้หญิงของบ้านนี้ คุณนัญต้องการสิ่งใด ให้พวกเราหาให้คุณทุกอย่างค่ะ"

"หึ.. หรอ.."

เธอยกยิ้มออกมาเพียงเล็กน้อย ก่อนจะกวาดสายตามองแจกันใบใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล เท้าสวยย่างเดินเข้าไปใกล้ๆ จากนั้นเธอก็ปามันลงพื้นอย่างไม่ใยดี จนมันแตกละเอียดภายในพริบตา

"กรี๊ดดดดด!.."

เสียงกรีดร้องของบรรดาสาวใช้ประสานเสียง ก่อนที่จะพากันหันมองเธออย่างพร้อมเพียง

"มองทำไม.. แจกันใบนี้มันขวางตา ฉันก็เลยปามันทิ้งเท่านั้นเอง หรือใครมีปัญหากับฉัน!"

"แต่คุณทำแบบนี้ คุณเลออาจจะไม่พอใจเอานะคะ"

"แล้วไง.."

ทีไอ้หมอนั่นทำเธอไม่พอใจ มันก็ยังไม่เห็นจะแคร์เธอเลย เธอต่อประโยคท้ายในใจ ก่อนจะกวาดสายตามองแต่ละคนแบบเรียงตัว

"เธอ.."

นิ้วเรียวชี้ไปที่สาวใช้คนหนึ่ง ซึ่งจากที่มองแบบผิวเผิน สาวใช้คนนี้อายุคงไม่ห่างจากเธอสักเท่าไหร่ สาวใช้รีบขานรับโดยไว ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้เธอในทันที

"เอาของๆฉันขึ้นไปข้างบน นำทาง ว่าไอ้.. ว่าเจ้าของบ้าน ให้ฉันพักอยู่ห้องไหน"

"ได้ค่ะคุณผู้หญิง"

ชนัญชิดา ก้าวขาขึ้นไปบนบ้าน ตาสวยตวัดมองรูปถ่ายใบใหญ่ของผู้หญิงที่ไม่มีหัวใจคนนั้นอีกครั้ง ก่อนที่ตาสวยจะฉายแววเกรี้ยวกราดออกมา

รวมหัวกับพี่ชาย แย่งเจ้าบ่าวของคนอื่นแบบหน้าด้านๆ ซ้ำยังทำให้เธอต้องมาทนทรมาน อยู่ในบ้านหลังนี้แบบไม่มีทางไป พวกซาตาน พวกคนไม่มีหัวใจ

"ห้องคุณผู้หญิงคือห้องนี้ค่ะ ใหญ่ที่สุดเลย"

ใบหน้าของสาวใช้เผยรอยยิ้มเล็กน้อย แต่พอเห็นว่าเธอหันมอง ดวงตาคู่นั้นก็ผุดต่ำลงไป

"เธอชื่ออะไร"

"หนูชื่อน้ำอ้อยค่ะ เรียกว่าอ้อยก็ได้"

"อืม.. เธออายุเท่าไหร่"

"ยี่สิบปีค่ะ"

เธอพยักหน้าเบาๆ ก้นงอนงามหย่อนลงไปกับเตียงกว้าง ก่อนที่ขาเรียวสวยไร้ตำหนิไขว่เข้าหากัน

"คุณผู้หญิงสวยจังเลยค่ะ ยิ่งใส่ชุดเจ้าสาวยิ่งสวยมาก สวยเหมือนดาราเลย"

"หรอ.."

เธอขานรับในลำคอเพียงแผ่วเบา แต่คำพูดนั้น กลับปักลึกในหัวใจของเธออย่างจัง สวยแล้วยังไง มันจะมีประโยชน์อะไร ในเมื่องานแต่งของเธอ ไร้ซึ่งร่างของเจ้าบ่าวเคียงกาย เพราะพี่น้องหญิงชายคู่นั้น ที่มันเป็นผู้กระทำ

"น้ำอ้อย.."

"คะคุณผู้หญิง.."

สาวใช้ย่อเข่าลงกับพื้น ก่อนจะคลานเข่าเข้ามาหาเธอ

"แหวนวงนี้สวยไหม"

เธอยื่นมือออกไปข้างหน้า พลางโชว์แหวนแต่งงาน ที่ซาตานคนนั้นเป็นคนสวมให้

"หูย.. ก็ต้องสวยสิคะคุณผู้หญิง สวยมากเลยค่ะ!"

"อยากได้ไหมล่ะ ฉันจะถอดให้ตอนนี้เลย"

"อะไรนะคะ.."

สาวใช้อุทานออกมาอย่างตกใจ และดวงตาคู่นั้นก็ปิดบังความอยากได้ไม่มิดเช่นกัน

"ฉันต้องการรู้เรื่องราวของผู้ชายคนนั้นกับน้องสาวของมัน และทุกอย่างที่เกี่ยวกับคนพวกนั้น ทันทีที่เธอเปิดปาก.. แหวนวงนี้.. เป็นของเธอทันที.."

รอยยิ้มบางๆฉายขึ้นมาที่ใบหน้า ในเมื่อคนพวกนั้นกำหนดชีวิตของเธอด้วยตัวของพวกมัน โดยไม่สนใจความรู้สึกของใครทั้งนั้น เธอก็จะสนองพวกมันกลับเช่นกัน..

เธอจะลองสู้รบกับซาตานดูสักครั้ง ไม่มีทาง ที่คนอย่างเธอจะยอมถูกกระทำแค่ฝ่ายเดียว