เลอสรรพิงแผ่นหลังไปกับเก้าอี้ที่นั่ง พลางถอนหายใจหนักๆออกมาอีกครั้ง กรามของเขาบดเข้าหากันจนเป็นสันนูน บ่งบอกชัดเจนว่าเขากำลังเครียดหนัก ตาคมสีน้ำตาลเข้ม ทอดมองมือของตัวเองอีกครั้ง มือที่พยายามประคองน้องด้วยความรัก มือที่เขารับปากว่าจะใช้มันเพื่อดูแลน้องสาวอันเป็นที่รักแต่เพียงผู้เดียว ซึ่งบัดนี้ เขาทำในสิ่งที่มันแตกต่างออกไป หลังจากที่เขาตบหน้าลดานิลจนเต็มแรง พร้อมกับชี้หน้า และไล่น้องของตัวเองออกจากบ้าน ทั้งๆที่พฤติกรรมแบบนี้เขาไม่เคยกระทำ แต่ครั้งนี้ เขาจำเป็นต้องทำ เพราะกิริยาที่ลดานิลแสดงออกมา เขาว่ามันมากเกินไป
"ตามไหมครับนาย.."
ทินกรเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าเขาไม่ออกคำสั่งอะไร ผู้เป็นเจ้านายเงียบไปเล็กน้อย และสั่งให้ลูกน้องอีกคนเป็นคนตามลดานิลไป แม้จะโกรธน้องแค่ไหน แต่ลึกๆแล้ว ความห่วงใยมันก็ยังมีอยู่ดี
"แน่ใจใช่ไหม ว่านัญไม่ได้อยู่กับนายณัฐวัฒน์"
"แน่ใจครับ เพราะตอนที่นายสั่งให้ผมไ
