ทินกรยืนมองภาพเบื้องหน้าด้วยความอึดอัด ระคนรู้สึกผิดในใจ หนึ่งคำถามที่ว่า เขาควรบอกเรื่องที่ปิดบังไว้ให้เจ้านายทราบหรือไม่ หรือควรเก็บเอาไว้ เพราะคำว่าสงสารและเห็นใจในตัวภรรยาสาวของเจ้านายอย่างในตอนแรก
หลังจากที่ภรรยาสาวของเจ้านายได้หายตัวไป เจ้านายของเขาก็เปลี่ยนเป็นคนละคน แม้จะไม่ได้แสดงออกตรงๆ จนมองดูแล้วผิดปกติจากเดิมมากเกินไป แต่ท่าทีหงุดหงิดง่าย เก็บความรู้สึกไม่ค่อยไหว เขาเองก็รู้สึกได้เช่นกัน
"ถ้าจะกลับมารายงานฉันด้วยประโยคเน่าๆแบบนี้ ทีหลังไม่ต้องเสนอหน้าเข้ามา!"
เสียงร้องตะโกนยังดังออกมาที่เบื้องหน้า และเขาจำต้องเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับนาย แทนลูกน้องพวกนั้นแทน
"พวกเราตามหากันสุดๆแล้วครับนาย ทางเจ้าหน้าที่ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ เหมือนคุณนัญเธอต้องการจะหนีอย่างจงใจ.."
เขาอธิบายในสิ่งที่ตัวเองนึกคิด ก่อนที่ผู้เป็นเจ้านายจะชักสีหน้า และรัวหมัดลงบนโต๊ะทำงานแรงๆ
"คิดจะเล่นอะไรบ
