@โรงพยาบาล
ตาคมเบิกกว้าง เมื่อผลักประตูห้องพิเศษของโรงพยาบาล แล้วพบกับความว่างเปล่า ขายาวก้าวถอยไปที่หน้าประตูอีกครั้ง และหมายเลขห้องที่เด่นชัด มันก็ยืนยันว่าเขาไม่ได้เข้าห้องผิด
ผ้าปูเตียงที่เหมือนจะเป็นผืนใหม่ ข้าวของเครื่องใช้อย่างเช่นเหยือกน้ำพร้อมแก้วน้ำดื่มห่างหาย ทีวีจอยักษ์มีผ้าคลุ่มทับเอาไว้ แสงไฟที่แทบจะเปิดตลอดเวลา ถูกปิดการใช้งาน และมันก็เป็นการยืนยันที่ชัดเจน ว่าคนที่พักในห้องนี้ ได้ออกไปแล้ว
"คุณพยาบาลครับ คุณชนัญชิดา ที่พักอยู่ห้องสามศูนย์หนึ่ง เธอไปไหนครับ.."
ทินกรเอ่ยถามพยาบาลที่อยู่ตรงหน้าเคาร์เตอร์ ไม่อยากจะให้เป็นแบบที่คาดเดา คือภรรยาสาวของเจ้านายออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว
"อ๋อ.. คนไข้ขออนุญาตคุณหมอกลับบ้านแล้วค่ะ"
"ซวยแล้วไง"
ทินกรเผลอสบถอย่างไม่ได้ตั้งใจ มือหนาเสยผมตัวเองไปมา พลางพ่นลมออกจากปากหนักๆ พอๆกับการครุ่นคิด ว่าภรรยาสาวของเจ้านายจะหายไปไหน
"เอ่อคุณคะ.
