หลังจากที่ทินกรต่อว่าเธอ เขาก็รีบหมุนกายแล้ววิ่งออกไป แล้วป้าใหญ่ แม่บ้านที่ใหญ่ที่สุดประจำบ้านหลังนี่ก็ขยับเข้ามาแทน
"คุณผู้หญิงกล้าดียังไงถึงทำกับคุณลดาเธอแบบนั้น ใจร้ายใจดำ ทำกับคนท้องคนไส้ได้ลงคอ"
"นี่พอเลยนะป้า อย่ามาว่าคุณนัญของฉันนะ ฉันได้ยินกับหู เห็นกับตา ว่าคุณลดาเธอว่าคุณนัญ และเธอก็ทำคุณนัญก่อน.."
น้ำอ้อยรีบร้องบอก สาวน้อยวัยยี่สิบรีบวิ่งเข้ามาหานายสาว มือบางคว้าหมับที่ขาของเขาอย่างห่วงใย ในขณะที่อาการจุกในช่องท้องของเธอยังไม่หายไป
"แกนี่มันเนรคุณจริงๆเลยอีนังอ้อย คุณลดาเธอเป็นน้องสาวแท้ๆของคุณเลอ คุณเลอคือผู้ที่ให้ข้าวให้น้ำ แกไม่สำนึกบุญคุณเลยใช่ไหม.."
"พูดเกินไปแล้วป้า แล้วคุณนัญเธอไม่ใช่เมียคุณเลออย่างนั้นเหรอ.."
"เป็นอะไรเธอก็เทียบกับคุณลดานิลไม่ได้อยู่ดี"
คำพูดของแม่บ้านอาวุโส ปักลึกที่หัวใจของเธออย่างจัง ไม่ใช่ว่าเธอแคร์อะไรนายนั่น แต่เป็นเพราะ มีคนเอาเธอไปเปร
