ตอนที่ 3 อดใจไม่ไหว
1713 คำ
ทางด้านของวันใหม่ วันนี้เธอไม่มีอารมณ์จะไปหาอาจารย์สุดหล่อเลยสักนิด แต่เธอก็เดินมาจนถึงหน้าห้องทำงานของเขาแล้ว หญิงสาวจึงตัดสินใจนั่งอยู่ตรงเก้าอี้หน้าห้องของเขาแทน
“เฮ้อ จะทำยังไงดีเนี่ย โอ๊ย ปวดหัว”
วันใหม่บ่นออกมาอย่างปวดหัวเมื่อหาทางไม่ออกว่าจะเอายังไงกับมารดาของเธอดี
“อ่าววันใหม่ อาจารย์ให้ตามเธอไปพบพอดี เข้าไปสิ”
นักศึกษาหญิงสองคนที่พึ่งเดินออกมาจากห้องทำงานของอาจารย์หนุ่มบอกออกมาก่อนจะพากันเดินไป ทิ้งให้วันใหม่นั่งงงกับสิ่งที่ได้ยิน
“อาจารย์เนี่ยนะเรียกเรา หูฝาดรึเปล่า ไม่น่าจะเป็นไปได้”
วันใหม่พึมพำออกมาก่อนที่จะตัดสินใจเดินไปเคาะประตูห้องทำงานของอาจารย์หนุ่มที่วันนี้เธออุตส่าว่าจะไม่เข้าไปแล้วเชียว
“ขออนุญาตค่ะ...อาจารย์เรียกหนูเหรอคะ”
วันใหม่ยื่นหน้าออกมาพร้อมกับถามออกไป และเมื่อได้รับการพยักหน้าตอบรับเธอก็เดินไปนั่งลงหน้าโต๊ะทำงานของอาจารย์หนุ่ม
“มีอะไรรึเปล่าคะ เห็นเพื่อนบอกว่าอาจารย์เรียกหนู”
หญิงสาวถามออกมา แต่เขาก็ยังนั่งเงียบทำเอาเธอเริ่มไม่แน่ใจเสียแล้วว่าเขาเรียกเธอมาจริงๆหรือเปล่า
“เอ่อ งั้นหนูขอตัวนะคะ เพื่อนคงเข้าใจผิด”
เมื่อนั่งมาสักพักอาจารย์หนุ่มก็ไม่พูดไม่จาเอาแต่ตรวจงาน หญิงสาวจึงเอ่ยขอตัวเพราะวันนี้เธอว่าจะเข้าไปหาพี่ชายเสียหน่อย เพื่อให้เขาไปคุยกับมารดาให้ แต่ยังไม่ทันได้เดินออกไปอาจารย์หนุ่มกลับร้องเรียกเอาไว้เสียก่อน
“รอแปปนึง ผมมีเรื่องจะคุยด้วย”
เขาบอกออกมาทั้งที่ยังคงนั่งตรวจงานอยู่ หญิงสาวจึงเดินกลับมานั่งรออยู่ที่เดิม พร้อมกับมองสำรวจหน้าตาอันหล่อเหลาตรงหน้า นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้นั่งมองหน้าเขาแบบนี้
“ผมเห็นใบสมัครของคุณขอไปฝึกงานที่โรงพยาบาลที่ผมทำงานอยู่”
อยู่ดีๆเขาก็ถามออกมาไม่มีปี่มีขลุ่ยทำเอาคนที่จ้องหน้าของขาอยู่นั้นถึงกับสะดุ้งทันที
“อะ อ้อ ค่ะ”
หญิงสาวตอบออกมา พร้อมกับเบนสายตาไปมองทางอื่นอย่างเขินอาย
“ถ้าผมอยากบอกว่าขอให้คุณเปลี่ยนไปฝึกที่โรงพยาบาลอื่นแทนจะได้ไหม”
เมื่อได้ยินเขาบอกออกมาแบบนั้น หัวใจที่เต้นรัวของหญิงสาวกลับแทบอยากหยุดเต้นทันที
นี่เขารังเกียจเราขนาดนี้เลยเหรอ ทำไมมันดูไม่มีเหตุผลเอาเสียเลยละ
หญิงสาวคิดออกมาในใจ ความรู้สึกเสียใจตอนนี้ ทำไมมันรุนแรงกว่าแต่ก่อนเยอะเลยก็ไม่รู้ เมื่อเห็นเขาพูดออกมาแบบนี้
“หนูไม่เข้าใจว่าทำไมอาจารย์ถึงดูรังเกียจหนูจังเลยคะ ทั้งที่หนูก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้อาจารย์ไม่พอใจ หรือว่าแค่หนูแอบชอบอาจารย์มันผิดนักรึไงคะอาจารย์ถึงได้ทำแบบนี้กับหนู”
เมื่อความอดทนหมดลง วันใหม่ผู้ไม่ยอมคนก็ปรากฏตัวขึ้นมา เธอไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร ทั้งโกรธทั้งผิดหวัง ทั้งๆที่เธอก็ออกจะดูดีไปหมดทุกอย่าง แต่ทำไมคนตรงหน้าถึงปฏิเสธเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
“ผมไม่มีอะไรจะพูด ผมขอแค่ให้คุณไปฝึกงานที่อื่น ถ้าคุณคิดว่ามันลำบากเดี๋ยวผมติดต่อโรงพยาบาลอื่นให้เองก็ได้”
เขาบอกออกมา ทั้งๆที่ไม่ยอมเงยหน้ามาพูดกับเธอดีๆ ทำเอาหญิงสาวถึงกับเริ่มโมโหคนตรงหน้าเสียแล้ว
“ไม่ต้องค่ะ หนูจะฝึกที่นั่น ยังไงอาจารย์ก็ห้ามหนูไม่ได้หรอก แค่นี้ใช่ไหมคะที่อาจารย์จะพูด งั้นหนูลาละค่ะ”
วันใหม่บอกออกมาพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วหันหลังเดินออกไปทันที แต่ยังไม่ทันได้เปิดประตูกลับมีร่างสูงมายืนซ้อนหลังของเธอพร้อมกับเอื้อมมือมาดันประตูเอาไว้ไม่ให้เธอเปิดมันออกได้
“ทำไมถึงดื้อด้านขนาดนี้ห๊ะ!!! ไปฝึกงานที่อื่นซะ!! ไม่งั้นก็ย้ายไปเรียนที่มหาลัยอื่น เข้าใจไหม ผมรำคาญ!!!”
ทุกคำที่เขาพูดออกมาเหมือนมีดกรีดแทงไปที่หัวใจของหญิงสาว เพราะเธอพึ่งจะมารู้วันนี้เองว่าเขานั้นคิดกับเธอแบบไหน
“ก็ได้ พอกันทีคนใจร้าย ถอยออกไป ออกไปเซ่!!!”
วันใหม่หันหน้ากลับมาพร้อมกับผลักร่างสูงให้ออกห่างจากตัวเอง แต่เขากลับยืนนิ่งไม่ยอมถอยห่าง พร้อมกันนั้นสิ่งที่หญิงสาวไม่คาดฝันกับเกิดขึ้น เมื่ออาจารย์หนุ่มฉกปากลงมาปิดปากเล็กที่กำลังว่าเขาอยู่นั้นอย่างรวดเร็ว ทำเอาคนที่โดนกระทำถึงกับตกตะลึงกับสิ่งที่อาจารย์หนุ่มกำลังทำอยู่
ส่วนทางด้านอาจารย์หนุ่มที่หมดความอดทนกดจูบลงมาพร้อมกับแทรกเรียวลิ้นร้อนเข้าไปในโพลงปากสาวที่อ้าค้างไว้แล้วเริ่มดูดซับทันที
“อืม จ๊วบๆๆๆๆ จุ๊บ อื้อ จ๊วบๆๆ”
เรียวลิ้นร้อนควานหาลิ้นเรียวของหญิงสาวจนพบก่อนที่จะเฝ้าดูดดึง จนเธออดรู้สึกเคลิ้มตามไม่ได้กับความหวานนุ่มที่ได้รับอยู่ตอนนี้ มือเล็กที่ผลักอยู่ตรงหน้าอกเริ่มแปลเปลี่ยนเป็นทาบทับเอาไว้นิ่ง ก่อนที่จะตอบรับจูบของเขาออกมาอย่างเงอะๆงะๆ ก็เพราะนี่มันเป็นจูบแรกของเธอนะสิ
“จุ๊บ จ๊วบๆๆๆๆ จุ๊บ อื้ม จ๊วบๆๆ”
เมื่อเห็นเธอเริ่มเคลิ้มตามมือใหญ่ที่ผลักประตูอยู่แปรเปลี่ยนเป็นเอื้อมมาลูบไล้ไปทั่วแผนหลังเล็กก่อนที่จะเลื่อนลงมาจนกระทั่งถึงชายกระโปรงพรีทที่หญิงสาวสวมใส่อยู่ มือใหญ่เริ่มซุกซนลูบไล้เข้าไปด้านในกระโปรงของหญิงสาวก่อนจะมาหยุดลงที่โหนกนูนอวบตรงกลางกายสาว
“อื้อๆๆๆๆ อาอาน อ่อยๆๆ”
หญิงสาวที่กำลังเคลิ้มไปกับจูบของเขาถึงกับสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงการรุกล้ำในที่สงวนของตนเองก่อนจะพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของอาจารย์หนุ่ม ที่ตอนนี้มันเลยเถิดไปจนยากที่เขาจะถอยหลังกลับแล้ว
เมื่อเห็นเธอดิ้นรน ร่างสูงจึงกดทับร่างบางแนบชิดไปกับประตูพร้อมกับรุกล้ำปากร้อนของเขาหนักหน่วงขึ้นไปอีก ส่วนมือใหญ่ก็เริ่มลูบไล้กลางกายสาวพร้อมกับลุกล้ำเข้ามาเรื่อยๆจนพบกับความนุ่มหยุ่นของกลีบสาว
“อื้มมมม จุ๊บๆๆๆ จ๊วบๆๆๆๆ อื้อ อืมมม”
วันใหม่กลับมาเคลิ้มตามอีกครั้งเมื่อโดนเขารุกล้ำหนักขึ้นทั้งล่างทั้งบน จนคนที่ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อนถึงกับอ่อนระทวยในอ้อมกอดของอาจารย์หนุ่มทันที นิ้วร้ายค่อยๆลูบไล้ไปบนกลีบอวบก่อนที่จะเริ่มบดขยี้ไปที่ปุ่มกระสันเสียวที่มันนูนเด่นขึ้นมาอย่างอดใจไม่ไหว เขาบดขยี้นิ้วร้ายรัวเร็วเมื่อเห็นว่าร่างบางสะดุ้งตอบรับ จนกระทั่งรู้สึกถึงอาการเกร็งกระตุกของคนในอ้อมกอดนั้นแหละเขาจึงหยุดมือลง
“อ๊าาาาา”
วันใหม่ครางออกมาเสียงดัง เมื่อเขายอมถอดถอนปากออกจากปากของเธอ ก่อนที่สติจะเริ่มกลับมาอีกครั้ง
“ทีนี้จะเชื่อฟังผมได้รึยัง หาที่ฝึกงานใหม่ซะ ถ้าไม่งั้น ผมจะไม่หยุดแค่นิ้วแน่”
เสียงหอบกระเส่าแห่งความต้องหารกระซิบบอกออกมาก่อนที่จะอดใจไม่ไหว ก้มลงไปหาซอกคอขาวอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันได้สูดดม หน้าหล่อๆก็ต้องรู้สึกสะเทือนไปทั้งหน้า
เพี๊ยะ!!!!
วันใหม่ฟาดฝ่ามือไปที่หน้าหล่อของอาจารย์หนุ่มจนสุดแรงเมื่อเธอเริ่มได้สติพร้อมทั้งผลักร่างใหญ่ออกอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเปิดประตูวิ่งหนีออกไปทันที
ส่วนอาจารย์หนุ่มที่กำลังเคลิ้มไปกับความต้องการที่อดกลั้นมานานถึงกับมึนงง เมื่อเห็นเธอตบเขาแล้ววิ่งออกไป จะเรียกไว้ก็ไม่ทันแล้วเมื่อเธอวิ่งลงบันไดไปเรียบร้อยแล้ว เขาจึงได้แต่เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานอย่างหมดแรง
นี่เขาทำอะไรลงไป เขาอุตส่าอดทนอดกลั้นมาได้ตั้งนาน แต่เมื่อกี้กลับทำให้ทุกอย่างที่เขาอุตส่าทำมานั้นพังลงไม่เป็นท่าเพียงเพราะเธอพูดเหมือนจะไป เขาเพียงแค่ไม่อยากให้เธอกลายมาเป็นรุ่นน้องในที่ทำงานแค่เป็นลูกศิษย์ก็เพียงพอแล้ว แต่เธอคงไม่เข้าใจ เพราะถ้าวันไหนที่เธอกลายมาเป็นรุ่นน้องที่ทำงาน จะทำให้สิ่งที่เขาคิดไว้มันยากขึ้นไปอีก เขานั้นมีคติว่าจะไม่ยุ่งกับเพื่อนร่วมงานเด็ดขาด เพราะมันมีแต่จะนำปัญหาต่างๆมาให้เขาไม่จบไม่สิ้น และยิ่งเป็นเธอแล้ว เขาจะอดใจไม่จับเธอขึ้นเตียงได้ยังไงไหว ถ้าเธอไปฝึกงานที่อื่นเขาก็ยังพอมีหวังอยู่บ้าง แต่ทุกอย่างมันคงจบแล้วสำหรับเขา
“เฮ้อออออออ”
อาจารย์หนุ่มถอนหายใจออกมายืดยาว ก่อนจะหลับตาลง สกัดกั้นความต้องการที่กำลังพุ่งพล่านอยู่ตอนนี้ให้สงบลง เขายอมรับว่าเขามีความต้องการทางเพศกับหญิงสาวทั้งๆที่ไม่เคยมีกับใครมาก่อนเลยในชีวิต ตั้งแต่โตมาเขาก็อยู่แต่ห้องสมุดกับห้องเรียนจนกระทั่งทำงานชีวิตส่วนใหญ่ก็อยู่ในห้องผ่าตัดกับห้องตรวจคนไข้ นายแพทย์หนุ่มนั่งอยู่สักพักก็ลุกขึ้นเก็บของ เพราะว่าช่วงบ่ายเขาต้องกลับไปทำงานที่โรงพยาบาลอีก
- ผู้เขียน
