ตอนที่ 2 หึง หรือ หวง
1458 คำ
ภาคิณฑ์ อัศวโยธากุล หรือ หมอภาคย์ หมอศัลยศาสตร์ อายุ 30 ปี เป็นหมอเชี่ยวชาญเฉพาะด้านประสาทศัลยศาสตร์ ที่สามารถเรียนจบหมอได้ภายในอายุแค่ 26 ปี แถมยังเป็นหมอศัลยแพทย์ฝีมือดีที่สุดในประเทศ ชายหนุ่มนั้นไม่ได้มีดีเพียงแค่เป็นหมอศัลยแพทย์ เขาชำนาญแทบทุกศาสตร์แห่งการเป็นหมอเลยก็ว่าได้ จนมหาวิทยาลัยชื่อดังของประเทศถึงขั้นเชิญเขาไปสอนด้วยค่าจ้างสุดแสนแพงและยังได้คิวเพียงอาทิตย์ละวันเท่านั้น
“เฮ้ออออ”
นายแพทย์หนุ่มเดินเข้ามาในห้องทำงานแล้วถอนหายใจออกมาเสียงดังอย่างเหนื่อยอ่อน เมื่อสอนเสร็จเขาก็ต้องมาทำงานต่อที่โรงพยาบาล
“เป็นไงบ้างวะวันนี้ ดูเพลียๆนะ หรือว่าเพราะลูกศิษย์คนนั้นวะ ทำไมแกไม่สงเคราะห์ไปสักทีสองทีละวะ เธอจะได้ไม่มายุ่งกับแกอีก”
พฤกษ์ พันวา นายแพทย์หนุ่มเพื่อนสนิทของภาคิณฑ์เอ่ยขึ้นหลังจากเดินตามเพื่อนเข้ามาในห้องทำงาน ทำเอาหัวที่ปวดอยู่แล้วของภาคิณฑ์กลับปวดขึ้นมากกว่าเดิมอีก
“ถ้าจะมาพูดหมาๆแบบนี้ ออกไปจากห้องฉันเลยไป แกไม่มีผ่าตัดรึไง ออกไปก่อนเลยไป”
นายแพทย์หนุ่มบอกออกมาพร้อมกับเอนหลังพิงเก้าอี้บ่งบอกว่าปวดหัวจริงๆ พฤกษ์เลยยอมเดินออกไปดีๆ ปล่อยให้ชายหนุ่มได้อยู่คนเดียว เพราะเขารู้ว่าถ้ายังพูดเล่นไม่หยุดเพื่อนหนุ่มอาจจะระเบิดอารมณ์ออกมาก็เป็นได้
ภาคิณฑ์นั้นกำลังคิดว่าจะจัดการยังไงกับความรู้สึกของตนเองดี ตั้งแต่ที่เขาเข้าเรียนเป็นนักศึกษาแพทย์เขาก็เอาแต่ตั้งใจเรียนโดยไม่เคยสนใจเรื่องภายนอกเลย ยิ่งเรื่องความรักแล้วยิ่งไม่เคยเพราะวันๆเห็นแต่หน้าคนไข้กับศพเขาจึงไม่เคยคิดมองหาใคร เพราะแค่ได้ทำงานที่เขารักเขานั้นก็รู้สึกมีความสุขแล้ว จนกระทั่งมาเจอกับลูกศิษย์สาวที่เขารู้สึกว่าตกหลุมรักเธอเข้าแล้วนั้น แต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เพราะว่ากฎของการเป็นอาจารย์คือห้ามยุ่งกับลูกศิษย์ตนเอง และเธอยังเด็กไปสำหรับเขาด้วย เขาต้องการผู้หญิงที่มีวุฒภาวะมายืนเคียงข้างไม่ใช่เด็กสาวแบบเธอ
ชายหนุ่มพยายามหาทางให้เธอนั้นไม่มายุ่งวุ่นวายกับเขาอีก ซึ่งมันเป็นการตัดไฟตั้งแต่ต้นลม และเขาคิดว่าสิ่งที่เธอทำนั้นมันก็แค่แอบปลื้มตามประสาวัยรุ่นทั่วไปก็เท่านั้น ก่อนที่โทรศัพท์จะดังขึ้นเขาจึงสลัดความคิดฟุ้งซ่านในสมองทิ้งไปก่อน เพราะอีกตั้งกว่าอาทิตย์เขาถึงต้องเผชิญหน้ากับหญิงสาวอีก
“คุณหมอคะ พอดีว่าท่านประธานต้องการพบค่ะ”
เลขาของประธานโรงพยาบาลแห่งนี้โทรเข้ามาหานายแพทย์หนุ่มแล้วบอกขึ้นตามสาย
“ครับ เดี๋ยวผมขึ้นไปเดี๋ยวนี้”
ภาคิณฑ์ตอบกลับไปพร้อมกับลุกขึ้นใส่ชุดคลุมของหมอแล้วเดินออกจากห้องไปทันที
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ท่านประธานคะคุณหมอภาคิณฑ์มาแล้วค่ะ”
เลขาหน้าห้องรายงานออกมาพร้อมกับที่คุณหมอหนุ่มเดินเข้ามาแล้วกล่าวทักทายออกไป ก่อนที่ทั้งสองจะเดินมานั่งคุยกันที่โซฟากลางห้อง
“อะ นี่เป็นประวัติของนักศึกษาฝึกงานที่จะเข้ามาฝึกงานที่แผนกศัลยกรรม ยังไงก็ฝากด้วยละกัน เป็นลูกสาวของลุงโรเบิร์ตที่พึ่งเสียไป ช่วยดูแลหน่อยนะ”
คุณประยุทธ์ ซึ่งเป็นประธานบริหารของโรงพยาบาลบอกออกมาพร้อมกับยื่นเอกสารให้กับคุณหมอหนุ่มที่ยืนมือไปรับเอามาไว้ เพราะเรื่องแบบนี้ทันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ลูกคนมีเงินจะใช้เส้นสายเข้ามาทำงานกัน
“ครับ ถ้างั้นผมขอตัวเลยแล้วกัน”
ภาคิณฑ์บอกออกมาพร้อมกับขอตัวไปทำงาน
“เฮ้อ แค่เด็กฝึกงานทำไมต้องให้เราไปเอาเองด้วยวะ สงสัยจะเส้นใหญ่จริง ไหนมาดูซิ”
คุณหมอหนุ่มพูดออกมาเมื่อเข้ามาในห้องทำงานของตนเองเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่จะเปิดเอกสารที่ได้มาดู และนั่นเองที่ทำให้เขาแทบจะตกเก้าอี้นั่ง เพราะสองคนที่เป็นเด็กฝากนั้น หนึ่งในนั้นเขารู้จักเธอดีเชียวละ ก็นักศึกษาที่คอยตามตื๊อเขาอยู่ทุกวันที่เขาไปสอน นี่เธอเป็นลูกศิษย์เขายังไม่พอ เธอยังจะมาเป็นรุ่นน้องของเขาอีกเหรอ แล้วทีนี้เขาจะทำยังไงดีกับเธอดี
ภาคิณฑ์นั่งคิดออกมาอย่างปวดหัวอีกรอบ ในสมองตอนนี้คิดอยู่อย่างเดียวว่าจะทำยังไงให้เธอไม่มาฝึกงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้ เขาจะไม่ยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้นโดยเด็ดขาดถึงแม้จะรู้ว่าที่เธอมาฝึกงานที่นี่นั้นเป็นเพราะเขาแน่นอน
เช้าวันจันทร์ต่อมา ภาคิณฑ์เดินทางไปสอนตามปกติ และก็ยังเป็นเหมือนเช่นทุกวันที่เขาเดินไปทางไหนก็จะมีทั้งสาวแท้สาวเทียมพากันเหลียวมามองและยิ้มให้เขาแบบนี้จนเขาชินเสียแล้ว เมื่อเข้าห้องสอนมา อาจารย์หมอหนุ่มก็กวาดตามองหาร่างบางที่ยังไม่เห็นเธอเข้ามาในห้องเรียนทั้งๆที่ปกติแล้วหญิงสาวนั้นจะเดินเข้ามานั่งก่อนที่เขาจะมาประจำ แต่วันนี้เขากลับยังไม่เห็นเธอเห็นเพียงแต่นักศึกษาอีกคนที่นั่งข้างเธอเป็นประจำ
จนกระทั่งเขาเริ่มสอนไปแล้วสักพักเธอก็เดินเข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มหน้าตาดีอีกคน ทำเอาอาจารย์หนุ่มที่สอนอยู่ถึงกับหยุดชะงักทันทีก่อนจะตั้งสติแล้วสอนออกมาอีกครั้งทั้งๆที่ในใจตอนนี้กลับร้อนรุ่มที่เห็นเธอเดินเข้ามากับผู้ชายอีกคน จนกระทั่งเขาสอนเสร็จก็รีบเก็บของเดินออกจากห้องทันที ไม่ยอมกล่าวทักทายหลังจบคลาสเหมือนทุกครั้ง ทำเอาพวกนักศึกษาพากันงงกันถ้วนหน้า
“เขาเป็นอะไรอะแก ทำไมเดินออกไปอย่างนั้น หรือว่าอารมณ์ไม่ดี”
หนึ่งในนักศึกษาพูดขึ้นอย่างสงสัย ก่อนจะพากันเดินคุยกันออกไปซึ่งหัวข้อหลักๆก็ไม่พ้นเรื่องของอาจารย์หนุ่มสุดหล่อ
“ทำไมวันนี้แกมาสายละ”
พลอยลดาหันมาถามวันใหม่ที่เข้ามาเรียนสาย พร้อมกับมองไปที่ชายกนุ่มอีกคนที่เข้ามาพร้อมกับเพื่อนสาวของเธอ
“แหมจะมาสายบ้างไม่ได้เลยรึไงย่ะยัยพลอยลดา ใครจะไปเหมือนแกละมาตรงเวลาทุกคาบยัยเด็กดีเด่น”
เสียงดัดสาวเอ่ยขึ้นอย่างมีจริต เมื่อทั้งห้องเหลือเพียงแค่สามคนแล้ว ทำเอาพลอยลดาอดมองค้อนที่โดนประชดออกมาแบบนี้
“ย่ะ ยัยพอลลี่แอ๊บแมน คอยดูนะฉันจะไปป่าวประกาศว่าเดือนมหาลัยเป็นตุ๊ด”
พลอยลดาบอกออกมาพร้อมกับแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ พอล หรือ ณดล โมลากุล เพื่อนสนิทของเธอและวันใหม่ ที่มีดีกรีเป็นถึงเดือนมหาวิทยาลัย ทีแรกณดลนั้นเข้ามาจีบวันใหม่เพื่อปิดบังในสิ่งที่ตนเองเป็นจนพลอยลดากับวันใหม่จับได้ว่าชายหนุ่มนั้นแอ๊บแมนเลยพากันช่วยปกปิดและกลายมาเป็นเพื่อนสนิทกันในที่สุด
“ว่าแต่วันนี้แกไม่ตามอาจารย์หมอสุดหล่อไปเหรอยัยวันใหม่”
พอลลี่หรือณดลเอ่ยขึ้นที่เห็นวันใหม่ยังนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม
“ฉันกำลังจะไปนี่แหละ ไปก่อนนะ”
วันใหม่บอกออกมาเสียงไม่ค่อยร่าเริงเท่าไหร่แล้วเดินออกไปจากห้องเรียน ทำเอาพลอยลดาอดมองตามไม่ได้
“มันเป็นอะไรอะ”
พลอยลดาถามออกมาเมื่อเห็นอาการของวันใหม่
“ก็พระมารดาของมันนะสิ จะให้ไปฝึกงานที่อเมริกากับลุงของมัน แต่มันให้พี่มันยื่นฝึกไปที่โรงพยาบาลของอาจารย์หมอสุดหล่อแล้ว มันเลยมีปัญหากับพระมารดามันนิดหน่อย”
ณดลบอกออกมาตามที่วันใหม่เล่าให้ฟังก่อนเดินเข้ามาในห้องเรียนซึ่งวันนี้เขาไม่มีเรียนเลยแอบเข้ามาเรียนกับสองสาวแทนจากนั้นทั้งสองก็พากันเดินออกจากห้องเรียนไป เพราะมีนักศึกษากลุ่มอื่นมารอเข้าเรียนต่อแล้ว
- ผู้เขียน
