ร่านรัก คุณหมอ (25+)

“ทำความเคารพ” เสียงหัวหน้าห้องร้องบอกออกมา เมื่ออาจารย์เดินเข้ามายืนอยู่หน้าห้องเรียนแล้ว จากนั้นนักศึกษาแพทย์ทุกคนก็ยืนขึ้นทำความเคารพแล้วก็พากันนั่งลงเพื่อเริ่มเรียน ในคลาสที่นักศึกษาแทบทุกคนอยากเรียนเป็นที่สุด “แก วันนี้อาจารย์หมอของฉันก็หล่ออีกแล้วอะแก” เสียงกระซิบของ วันใหม่ เทพากร เวิร์ด ดังขึ้นอย่างตื่นเต้นหลังจากพากันนั่งลงเรียบร้อยแล้ว “เขาก็หล่อทุกวันนั่นแหละแก ตั้งใจเรียนได้แล้วเทอมสุดท้ายแล้วนะ เดี๋ยวก็สอบไม่ผ่านหรอก” พลอยลดา หิรัญเดช เพื่อนสาวคนสนิทเอ่ยบอกออกมาก่อนที่จะหันไปสนใจอาจารย์หนุ่มที่กำลังสอนอยู่หน้าคลาสเรียนต่อ “เออ แล้วแกหาที่ฝึกงานได้รึยังอะ” พลอยลดาถามออกมา ทั้งๆที่สายตาคอยจ้องมองที่อาจารย์หนุ่มสอนพร้อมกับจดรายละเอียดทุกอย่างที่ได้ยิน “ยังเลย แต่ฉันว่าจะไปฝึกที่เดียวกับที่อาจารย์หมอของฉันทำงานอยู่อะแก ฉันจะได้เจอเขาทุกวัน” วันใหม่พูดออกมาอย่างเพ้อฝัน เธอหลงรักอาจารย์พิเศษที่ถูกเชิญมาสอนที่มหาวิทยาลัยของเธอเข้าอย่างจังตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเขาในขณะที่เธอกำลังจะเดินข้ามถนน แต่อยู่ดีๆมีรถคันหนึ่งขับมาอย่างเร็วจนเกือบชนเธอแต่ดีที่อาจารย์สุดหล่อที่กำลังสอนอยู่ในขณะนี้มาดึงเธอออกไปทันไม่งั้นมีหวังเธอได้ไปนอนในหลุมเรียบร้อยแล้ว และนั่นจึงทำให้วันใหม่นั้นพร่ำเพ้อหาแต่อาจารย์หนุ่มอยู่ทุกวันอย่างนี้ “นี่แกชักจะเป็นเอามาก ฉันละอายแทนแกจริงๆเลยยัยวันใหม่เอ้ย” พลอยลดาบอกออกมาอย่างเอือมละอาที่เพื่อนดันไปหลงรักอาจารย์หนุ่มเข้าอย่างจัง ไม่ใช่แค่แอบปลื้มเหมือนที่สาวๆทั้งมหาวิทยาลัยกำลังเป็นอยู่ แต่วันใหม่นั้นเข้าขั้นหลงรักเลยทีเดียว “แกจำไม่ได้เหรอว่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเกิดอะไรขึ้น เขาเดินเอาขนมที่แกให้ไปให้ยามที่หน้ามหาลัยต่อหน้าต่อตาแก แกไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอห๊ะ” พลอยลดาหันมาพูดกับวันใหม่ถึงเรื่องเมื่ออาทิตย์ก่อนที่อาจารย์หมอหนุ่มที่สอนพวกเธออยู่ตอนนี้เอาขนมที่วันใหม่อุตส่าไปต่อแถวซื้อมาให้เขาตั้งนานเดินเอาไปให้ยามที่หน้ามหาลัยทั้งๆที่เธอกับวันใหม่ยังคงยืนมองอยู่ “เขาก็แค่มีน้ำใจน่า แกหยุดพูดไปเลย แล้วจดเผื่อฉันด้วย วิชานี้ฉันขอมองหน้าอาจารย์ให้จุใจก่อน หลังจากที่ไม่ได้เจอเขามาตั้งหนึ่งอาทิตย์เลยนะแก” วันใหม่บอกออกมาก่อนที่จะหันไปมองหน้าของอาจารย์หนุ่มที่กำลังสอนอยู่โดยไม่สนใจพลอยลดาอีกต่อไป “เฮ้ออออ เป็นเอามาก” พลอยลดาบ่นออกมาก่อนจะหันไปสนใจเรียนต่อ วันใหม่กับพลอยลดานั้นเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เข้าปีหนึ่ง วันใหม่เป็นผู้หญิงที่สวยและเป็นถึงดาวมหาลัยส่วนพลอยลดานั้นก็สวยหวานจนทั้งสองได้ชื่อว่าเป็นนางฟ้าแห่งคณะแพทย์ศาสตร์ วันใหม่ เทพากร เวิร์ด อายุ 23 ปี เป็นลูกครึ่งไทย – อเมริกัน บิดาได้เสียชีวิตไปเมื่อไม่นานมานี้ด้วยโรคมะเร็ง เธอจึงอาศัยอยู่กับมารดาและพี่ชายซึ่งตอนนี้เป็นเสาหลักของครอบครัว หญิงสาวนั้นเป็นคนเรียนดีมาตั้งแต่เด็กๆ พอโตมาจึงเลือกที่จะเรียนหมอเพราะคิดว่ามันเป็นอาชีพที่ได้ช่วยเหลือคนที่สุดแล้ว พลอยลดา หิรัญเดช เพื่อนสนิทของวันใหม่ เป็นเด็กกำพร้า อาศัยอยู่กับป้าซึ่งเป็นครูเพียงสองคน หญิงสาวนั้นเป็นนักเรียนทุนเลยสามารถเข้าเรียนในคณะแพทย์ศาสตร์ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้โดยเธอได้รับทุนเด็กเรียนดีมาตลอดจนกระทั่งได้เข้ามาหาวิทยาลัยก็เพราะได้ทุนเด็กเรียนดี “เอาละครับ วันนี้หมดเวลาแล้ว ถ้านักศึกษาคนไหนมีเรื่องเรียนจะปรึกษา ผมมีเวลาอีกชั่วโมงเดียว เชิญได้ที่ห้องทำงานของผมเลยนะ” สองชั่วโมงผ่านไปอาจารย์หมอหนุ่มก็สอนเสร็จเรียบร้อยพร้อมกับเก็บของอยู่พักหนึ่งก็เดินออกจากห้องไป “เฮ้อ เย็นชาจังเลยแก แล้วอย่างนี้ใครจะกล้าเข้าไปถามอะ” เพื่อนนักศึกษาพากันพูดออกมาหลังจากที่อาจารย์หนุ่มเดินออกจากห้องไป เพราะด้วยบุคลิกที่แสนเย็นชาของอาจารย์หนุ่มนั้น แทบไม่มีใครกล้าที่จะพูดด้วยนอกจากเรื่องเรียนและในเวลาเรียนเท่านั้น ที่เห็นจะกล้าที่สุดก็เป็นวันใหม่นี่แหละที่ขยันเอาโน่นเอานี่ไปฝากเขาทั้งๆที่แต่ละครั้งนั้นก็โดนเขาว่าบ้างแหละ เอาของที่เธอให้ไปให้คนอื่น หรือแม้กระทั่งไล่เธอออกมาจากห้องทำงานของเขา อาจารย์หนุ่มก็ทำมาหมดแล้ว “แก เดี๋ยวฉันว่าจะไปปรึกษาอาจารย์หน่อยนะ พอดีเรียนเมื่อกี้ไม่เข้าหัวเลยอะ” วันใหม่บอกออกไปพร้อมกับเดินออกจากห้องเรียนไปทันที โดยไม่รอเพื่อนสนิทอย่างพลอยลดาเลยสักนิด จนหญิงสาวได้แต่ถอนหายใจออกมา เพราะมันมักจะเป็นแบบนี้ทุกๆวันจันทร์จนเธอชินไปเสียแล้ว ก๊อก ก๊อก ก๊อก “เข้ามา” เสียงอนุญาตดังขึ้น วันใหม่จึงค่อยๆเปิดประตูเข้าไปพร้อมกับส่งยิ้มหวานสุดชีวิตไปให้อาจารย์หนุ่มที่นั่งก้มหน้านิ่งไม่สนใจเธอเลยสักนิด ซึ่งคนในห้องก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นใครที่เข้ามาหาเขาทุกครั้งที่จบคาบเรียบแบบนี้ เพราะตั้งแต่ที่เขาเข้ามาเป็นอาจารย์พิเศษของที่นี่ก็มีแต่วันใหม่คนเดียวที่เข้ามาหาเขาทุกอาทิตย์หลังจากเลิกเรียน “เอ่อ อาจารย์คะ พอดี เมื่อกี้ หนูไม่เข้าใจ...เอ่อที่อาจารย์พูดค่ะ” วันใหม่บอกออกมาตะกุกตะกักเมื่อเขาไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองเธอ “อืม ตรงไหน บอกมาสิ” เขาบอกออกมาแต่ก็ยังไม่ยอมเงยหน้ามามองเธอเลยสักนิด ทำเอาหญิงสาวเริ่มเสียความมั่นใจขึ้นมาทันที “คะ...คือ ตรง... เอ่อ ตรง...” ด้วยความตื่นเต้น ลิ้นของเธอแข็งไปหมดมือก็กำเข้าหากันแน่น แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรออกมาอีก เขาก็พูดขึ้นเสียก่อน “ถ้าไม่พูดก็ออกไป ผมจะทำงานต่อ จะหมดเวลาแล้ว ถ้ามีคำถามก็เอาไว้อาทิตย์หน้าเลยละกัน” เขาบอกออกมาก่อนที่จะสนใจงานในมือต่อโดยไม่สนใจเธอที่ยืนอยู่เลยสักนิด ส่วนวันใหม่ที่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อเพราะเธอดันพูดไม่ออกทุกทีที่อยู่ต่อหน้าเขาจึงหันหลังเดินออกจากห้องไป เพราะรู้ว่าอยู่ต่อเธอก็คงไม่วายโดนไล่ออกมาอยู่ดี “ไอ้ลิ้นบ้าเอ้ย ทีอย่างนี้ละพูดได้ โอ๊ยอยากบ้าตาย แล้วแบบนี้ตอนไหนจะได้เป็นแฟนอาจารย์ละยัยวันใหม่” เมื่ออกมาจากห้องของเขาได้วันใหม่จึงด่าตนเองออกมาเพราะมันเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เธอเข้าไปหาอาจารย์หนุ่ม จากนั้นเธอจึงเดินออกไปอย่างหงุดหงิดตัวเอง ส่วนทางด้านอาจารย์หนุ่มนั้นเมื่อเห็นนักศึกษาสาวเดินออกมาจากห้องแล้วเขาถึงกับต้องถอนหายใจยาวออกมาทันที เมื่อเขาพยายามกลั้นอารมณ์และความต้องการอย่างเต็มที่จนเกือบทนไม่ไหว เขายังจำได้ในวันแรกที่เขาเจอนักศึกษาสาวคนนี้ เธอสวยสะดุดตาจนเขาเผลอเดินตามเธอที่เดินเหม่อลอยอยู่บนถนนโดยไม่ได้สนใจรถที่วิ่งมาเลยสักนิด จนเขาต้องวิ่งเข้าไปดึงเธอหลบรถที่กำลังจะชนได้อย่างหวุดหวิด จากนั้นมาสายตาของเขาก็เอาแต่เผลอมองไปที่เธอทุกครั้ง แต่ก็ต้องพยายามหักห้ามใจ เพราะเขาจะไม่แตะต้องลูกศิษย์ของตนเองเด็ดขาด ทั้งๆที่มันยากเหลือเกินที่จะหักห้ามใจ เมื่อเธอนั้นพยายามจะเข้าหาเขาเสียเหลือเกินทั้งๆที่เขาพยายามปฏิเสธเธอทุกๆทางเท่าที่ทำได้