“ขโมย ขโมย ช่วยจับขโมยให้ข้าหน่อย” ระหว่างที่กำลังจะเดินไปโรงค้าทาสเพื่อหาซื้อทาส ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นจากทางด้านหน้า ทำให้สองพี่น้องมองไปตามเสียงนั้น ก็เห็นผู้คนกำลังจับตัวของเด็กผู้ชายคนหนึ่งไว้
“ปล่อย ปล่อยข้า”
“หน็อย เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงมาขโมยของของข้า”
“ข้าไม่ได้ขโมย”
“ไม่ได้ขโมยแล้วนี่มันคืออะไร!” หญิงคนหนึ่งที่คาดว่าน่าจะเป็นเจ้าของร้านหยิบซาลาเปาที่อยู่ในมือของเด็กชายขึ้นมา
“ข้าเห็นว่าท่านทิ้งแล้วจึงเก็บขึ้นมาเท่านั้นเอง” เด็กชายโต้ตอบ
“ต่อให้ข้าจะทิ้งหรือไม่ทิ้ง เด็กเหลือขออย่างเจ้าก็ไม่มีสิทธิ์มาหยิบของของข้า ข้าจะฟ้องทางการให้จัดการเจ้า!”
“ข้าขอโทษอย่าส่งข้าให้ทางการเลยนะขอรับ ข้าแค่จะเอาไปให้ท่านพ่อที่กำลังป่วยของข้าได้กิน” เด็กชายยกมือขึ้นมาไหว้อย่างน่าสงสาร
“อาจิง” จู่ๆ ก็มีร่างของหญิงสาววิ่งเข้ามาในวงล้อมที่มีคนมุง
“พี่ใหญ่”
“เกิดอะไรขึ้นอาจิง” หญิงสาวผู้มาใหม่เอ่ย
