Keep My Love : EP 3
1463 คำ
Keep My Love
ตอนที่ 3
ในขณะที่มินมินกำลังจะนั่งรอรถอยู่ที่เดิม ลีโน่ก็เดินกลับมาอีกครั้ง
“วันนี้รถติดมากเลยนะ เธอคงต้องนั่งรออีกนานเลย”
มินมินหันไป เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย
“ไปกินข้าวกันมั้ย ร้านที่เราเดินผ่านมาตะกี้ ฉันว่าบรรยากาศมันน่านั่งดี เมื่อกี้เธอก็หันไปมองนี่ ฉันคิดว่าเธอคงหิว”
มินมินได้แต่แปลกใจว่าเค้าเห็นด้วยเหรอ ทั้งที่เธอก็แค่หันไปมองในร้าน และเธอก็หิวข้าวเย็นจริง ๆ แต่คิดไว้ว่าจะกลับไปซื้อที่บ้าน
“ไปเถอะ” ว่าแล้วเค้าก็ดึงแขนเธอให้ลุกขึ้น
@ร้านอาหาร
หลังจากที่มินมินเดินตามเขาไป อย่างงง ๆ มาถึงร้านอาหาร
จากนั้เธอก็สั่งข้าวผัดรวมมิตรทะเล และพี่ลีโน่ก็บอกว่า จะกินเหมือนเธอ
แต่ตอนนี้ หน้าของเธอมันมีแต่คำถามเต็มไปหมด ทำไมเขาถึงชวนเอมากินข้าวด้วย เราสนิทกัน?
“เป็นไรไปน่ะ” ลีโน่เอ่ยถามขึ้นมา เมื่อเห็นสีหน้าของเธอ
“ เปล่าเป็นสักหน่อย พี่ลองหันไปมองรอบ ๆ สิคะ พี่..เสน่ห์แรงเหมือนเดิมเลยนะคะ”
เพราะรอบข้างตอนนี้กำลังมีสาว ๆ แอบมองพี่ลีโน่อยู่
ลีโน่ไม่ได้ตอบอะไรเธอ แต่เค้าขำออกมาเล็กน้อยแทนคำตอบ
“พี่ยิ้ม? ปกติ..มินมินไม่ค่อยเห็นพี่ยิ้มแบบนี้เลยนะคะ”
“ตอนนี้เห็นแล้วไง”
“รู้มั้ยว่า..ต่อให้คน ๆ นึงจะเสน่ห์แรง หรือมีใครผ่านเข้ามาให้ชีวิตของเค้ามากแค่ไหน แต่ถ้าเค้าคนนั้น ไม่สนใจใคร มองเพียงแค่คน ๆ เดียว นั่นหมายความว่า เค้ารักเธอคนเดียว และไม่มีอะไรดึงดูดสายตาเค้าไปได้”
พี่ลีโน่พูดต่อ ทำให้มินมินถึงกับเทน้ำหกกันเลยทีเดียว
"อุ้ย! หก!"
มินมินอุทานอย่างตกใจ ในความซุ่มซ่ามของตัวเอง แล้วเธอก็รีบหยิบทิชชู่มาเช็ดอย่างรวดเร็ว
“แล้วนี่..จะไปส่งงานวันไหน”
“เมื่อเช้าค่ะ” เธอพูดติดยิ้ม
“ตอบดี ๆ สิ เมื่อเช้าคืออดีต”
“ดี ๆ คือ?”
“ไม่ใช่แบบนี้สักหน่อย” พี่ลีโน่ทัก
“ส่งวันไหนก็ได้ค่ะ เพราะว่า..มินมินคงโดนหักคะแนนแล้วล่ะ เพราะส่งงานช้า” เธอยิ้มพร้อมกับตอบเขาไป
“ไม่โดนหัก”
“โดนค่ะ เพราะกำหนดส่งงานวันนี้ตอนเช้านะคะ”
“ถ้าไม่โดนหักคะแนนล่ะ..เธอต้องบอกเรื่องที่เธออยากบอกกับฉันมานะ”
“ไม่โดนหักคะแนนจริง ๆ ใช่มั้ยคะ มินมินเชื่อก็ได้ค่ะ”
มินก็รีบบอกว่าเชื่อทันที ถึงแม้เค้าจะพูดแปลก ๆ เหมือนกับว่ารู้ความในใจของมิน หรือแค่แกล้งพูดเฉย ๆ
“จะไปส่งวันไหนก็ไว้บอกฉันนะ”
“บอกหรอคะ”“ก็รับปากไว้แล้วว่าจะพาไปส่ง ก็คือจะไป”
“ทำไมเธอชอบทำหน้างง สงสัยตลอด”
“ค่ะ ก็คนมันสงสัยนี่ พี่ดูแปลก ๆ”
“เธอคงได้แปลกใจกว่านี้อีก” เค้าเอ่ยพร้อมกับยิ้ม ส่วนมินก็ยิ้มด้วยเช่นกัน
เมื่ออาหารมาถึง
“อร่อยจัง” มินมินพูดขึ้นมา
“อืม” พี่ลีโน่ขานตอบ
“พี่เคยมาร้านนี้มั้ยคะ”
“เคย”
“เคยมากับเธอครั้งแรก"
"คะ" นี่เค้าจะบอกมาพาเธอมาเป็นคนแรก ขอมโนต่อได้มั้ย
"ยิ้มเถอะ จะอมยิ้มไว้ทำไม” แล้วมินมินก็ยิ้มออกมา
“พี่ไม่รีบกลับหรอคะ”
“รีบไม่ได้หรอก รถยังติดอยู่”
“เห็นเธอดูหิว ๆ ก็เลยชวนมา ไม่งั้นคงต้องนั่งรอรถคนเดียวอีกนานเลย”
“ขอบคุณนะคะที่ชวนมินมิน”
“อืม”
“ไม่เคยคิดเลยนะคะว่า..เราจะได้คุยกัน..”
“คงเป็นเพราะเมื่อวาน มีคนสาย และก็รีบมาก จนเราได้เจอกัน”
เค้ายิ้มอีกแล้ว มินมินไม่ได้ตาฝาด เค้าหล่อมาก
“ค่ะ..ฮ่าๆ ” เธอขำเล็ก ๆ
“มินมินถามอะไรได้มั้ยคะ” เค้าพยักหน้าเป็นคำตอบ
“พี่..มีคนที่แอบชอบเหมือนที่เพื่อนพี่พูดเมื่อวาน จริงเหรอคะ”
“ไม่รู้สิ ลองทายดู นีย์ก็ชอบพูดแบบนั้นแหละ”
“เดาไม่ออกเลยค่ะ”
จากลักษณะของเค้าทำให้เธอเดาได้ยากจริง ๆ เหมือนจะเป็นไปได้ทั้งสองอย่าง
“อยากรู้มากเหรอถึงได้ถาม ไว้ถ้าอยากบอกฉันจะบอกเธอเป็นคนแรกนะ”
ได้ยินแบบนี้แล้วมินมินรู้สึกว่า..เค้าคงมีจริง ๆ..แต่ไม่เป็นไร ฉันไม่เสียใจและพร้อมยินดี
“ อือ..ไว้เดี๋ยววันนึงเธอจะรู้เอง”
“พี่บอกกับเพื่อนแบบนี้หรอคะ” มินมินถามติดยิ้ม
“อย่างนั้นมั้ง กินต่อเถอะ” อะไรของพี่ลีโน่กันนะ
“แล้วเธอล่ะ..มีคนที่ชอบหรือเปล่า..”
“มีค่ะ”
“เล่าให้ฟังหน่อยได้มั้ย” พี่ลีโน่เอ่ย
“เอ่อ..ก็ได้ค่ะ คือว่า มินมินชอบคน ๆ นั้นมานาน แต่ก็ไม่เคยได้ลองคุยกับเค้าเลยสักครั้ง เพราะไม่มีโอกาส และเค้าเป็นคนที่ใคร ๆ ก็แอบปลื้มเยอะมากเลยนะคะ”
“แล้วตอนนี้..มีโอกาสได้คุยกับเค้าหรือยัง”
มินมินเงียบไปสักพักนึง
“คุยแล้วค่ะ” ก่อนที่เธอจะตอบขึ้นมา
“ทำไมไม่บอกเค้าไปตรง ๆ ล่ะ”
“พี่กำลังสืบข้อมูลจากมินมินอยู่ใช่มั้ยคะเนี้ย”
“ไม่หรอก เมื่อกี้ถามผิดน่ะ ฉันจะถามว่า ทำไมไม่บอกล่ะ ว่าชอบ”
“ไม่บอกดีกว่า มินมินยอมเก็บเอาไว้ดีกว่าค่ะ”
“แต่ฉันอยากให้เธอบอกนะ”
มินมิน หันหน้าไปมองเค้าอย่างรวดเร็ว และนี่คือสิ่งที่เธอสงสัย คำพูดของเค้า และสุดท้ายก็หมายความว่า..เค้ารู้ความในใจของเธอแล้วหรือเปล่า
“อยากให้บอกจริง ๆ หรือคะ""คิดว่าควรนะ"
"ก็ได้ค่ะ ...คนที่มินมินชอบคือคนที่กำลังถามมินมินอยู่ตอนนี้ค่ะ” เธอตอบมาอย่างไม่ลังเลอีกแล้ว
“พี่พูดเหมือนพี่รู้เลยค่ะ”
“ถ้าตอบว่าเดา เธอจะเชื่อมั้ย”
“แปลว่าจริง ๆ แล้วพี่ไม่ได้เดาใช่มั้ยคะ” เธอถามอย่างสงสัย
“ไม่รู้สิ ขอตอบแบบนี้ก่อน”
“ทำไมตอนแรกต้องเก็บเอาไว้ในใจด้วยล่ะ ทั้งที่ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว”
“มินมินคิดว่า..ถ้าไม่บอกน่าจะดีกว่า แต่น่าเสียดายที่เจ้าตัวรู้ก่อนที่มินมินจะบอกค่ะ”
“ไม่เห็นน่าเสียดายเลย รู้ก่อน แต่ถ้าอีกฝ่ายนึงไม่พูดเองจะน่าเสียดายกว่านะ”
“เราคงคิดไม่เหมือนกันมั้งคะ แหะ ๆ ”
“ว่าแต่..ชอบกินอาหารทะลเหรอ ”
เดี๋ยวนะ เค้าเปลี่ยนเรื่องเร็วจัง แต่ตอนนี้เค้าได้รู้ความใจในของเธอไปแล้ว แล้วเธอควรทำตัวยังไงดีนะ
“ใช่ค่ะ แล้วพี่ชอบกินเหมือนกันหรือคะ”
“ฉันกินได้หมด”
“วันนี้รถติดจัง” เธอพูดพร้อมกับมองไปข้างนอกที่ถนน
“ฝนจะตกแล้วด้วย งั้นรีบกินเถอะ”
พี่ลีโน่หันมองตามออกไป เมื่อกี้ท้องฟ้ายังแจ่มใสอยู่เลย แต่ตอนนี้เหมือนว่าฝนใกล้จะตก
“ค่ะ มินว่าเดี๋ยวจะไปขึ้นรถแท็กซี่”
“มีร่มหรือเปล่า” พี่ลีโน่เอ่ยถาม
“วันนี้ไม่ได้พกมาค่ะ ปกติมินมินใส่ไว้ในรถ”
“ทีหลังก็พกติดตัวไว้ ช่วงนี้จะเข้าหน้าฝนแล้ว”
พี่ลีโน่พูดพร้อมกับยื่นร่มส่งมาให้เธอ เขาพกร่มด้วย
“เอาร่มฉันไปก่อน”
“แต่ว่าพี่ยังต้องเดินไปต่อนะคะ มินมินขึ้นรถตรงนี้เองค่ะ”
พี่ลีโน่ไม่ตอบอะไร แต่เงียบไปแทนคำตอบ แค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าเค้าหมายถึงอะไร
“ขอบคุณนะคะ”
“ไม่ต้องเกร็งหรอก ฉันเต็มใจ ไว้ค่อยคืน หรือจะไม่คืนก็แล้วแต่”
อะไรกันเธอต้องคืนสิ จะไม่คืนได้ไง เขาพูดฟังดูพิลึก
เมื่อออกจากร้านอาหาร
ลีโน่ก็หยิบร่มของตัวเองไปก่อนที่มินมินจะหยิบ พอถึงด้านหน้าที่จะไม่มีหลังคา ลีโน่ก็กางก่อนจะเดินไปพร้อมกับเธอ
“ฝนเริ่มตกแล้ว”
“วันนี้รถไม่ค่อยว่างเลยค่ะ” มินมินพูดพร้อมกับชะโงกมองไปด้วย
“เดี๋ยวฉันยืนรอเป็นเพื่อนเธอเอง รถมาแล้วค่อยไป”
****************************
คือ.ต้องการให้น้องบอกชอบเหรอพี่ลีโน่ ร้ายนักนะ
- ผู้เขียน
