"หนูไปได้แล้วใช่ไหมคะ?" ปาริฉัตรถามหลังจากที่ข้าวทั้งสองหมดจานแล้ว หญิงสาวถามขณะที่กำลังเขยิบก้นกลมลงจากหน้าตักกว้าง
"หิวน้ำ" เสี่ยภาคินทร์พูดขึ้นในตอนที่ร่างบางกระโดดออกจากตักแข็งเขาแล้ว ทำเอาปาริฉัตรที่กำลังจะก้าวเดินชะงักแล้วค่อย ๆ เอี้ยวหน้ามามองหน้าหล่อเข้มของเสี่ยหนุ่มที่ยกยิ้มที่มุมปากเพียงนิดแล้วทิ้งลงตามเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ปาริฉัตรถึงกับพ่นลมหายใจออกมายืดยาว วันนี้เป็นง่อยหรือไงถึงได้ใช้ดี ทีเมื่อวานล่ะแรงดีอย่างกับม้าพยศ ได้แค่คิดในใจแต่ร่างบางก็ยอมเดินไปเทน้ำจากเหยือกที่ตั้งอยู่บนโต๊ะแล้วมาส่งให้เขา
"นี่ค่ะ หนูไปได้แล้วใช่ไหมคะ ได้เวลาทำงานแล้วนะคะ" หญิงสาวส่งแก้วให้เขาพลางพูดบอกเขาในหน้าที่ที่เธอต้องรับผิดชอบในห้องข้างล่างนั่น
"กินของคาวไปแล้ว ยังไม่กินของหวานเลย" ว่าแล้วมือแกร่งได้กระตุกแขนเธอจนร่างบางกลับไปนั่งที่ตักกว้างอีกรอบ
"ขะ..ของหวานอะไรคะ" หญิงสาวที่
