"อ๊า จุก เสี่ย หนูจุก" ปาริฉัตรที่กำลังนอนหมดแรงถึงกับเบิกตาโพลงเมื่อโดนท่อนเอ็นใหญ่กระแทกเข้ากายเธอมาจนสุดโคน เธอรู้สึกจุกเจ็บไปทั่วช่องท้อง
"โทษที ของฉันยาวไปหน่อย" เสี่ยภาคินทร์บอกเธออย่างภาคภูมิใจในตัวตนของตัวเอง เขารู้สึกว่าปลายหัวเห็ดเข้าไปจนชนผนังมดลูกของเธอ เสี่ยหนุ่มดึงท่อนเอ็นออกมาจนเกือบหลุดแล้วกระแทกกลับเข้าซ้ำไปในรูนิ่มอีกหลายต่อหลายครั้ง
"อ๊ะ อ๊ะ เสี่ย จุก หนูจุก" ปาริฉัตรก้มตัวงอเพื่อหลบหลีกอาวุธใหญ่ของเสี่ยภาคินทร์ แต่ก็ไม่พ้นเพราะเสี่ยหนุ่มตามมากระแทกจนร่างบางเคลื่อนไปจนสิ้นสุดที่หัวเตียง มือเล็กเกาะที่ขอบพนักแน่นจนเส้นเลือดหลังมือปูดขึ้นมาเพื่อสะกดกลั้นความจุกเสียดปนเสียงซ่านไว้
"ช่วยไม่ได้ อยากดูดแรงเองทำไม" เสี่ยหนุ่มโยนความผิดให้เธอหน้าตาเฉยขณะที่สะโพกแกร่งยังกระแทกกระทั้นใส่ร่องนุ่มเอาเป็นเอาตาย
"ฉันจะดึงออกแต่ของเธอมันดึงฉันไว้ เห็นมั๊ย" เสี่ยภาคินทร์อธิบายให้เธอ
