"อึก ๆ หนูเจ็บ ฮือ" ปาริฉัตรปล่อยน้ำสีใสให้ไหลออกจากดวงตาอย่างไม่อาย เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยน ไม่รู้ว่าเจ็บหรือว่าเสียใจจากการโดนพรากพรหมจรรย์ไปกันแน่ เธอเองก็ไม่แน่ใจ
เสี่ยภาคินทร์ที่เห็นหญิงสาวร้องไห้ก็ชักสีหน้าขึ้นมาอย่างหงุดหงิด เขาดึงท่อนเอ็นที่ตอนนี้อ่อนตัวลงแล้วออกจากช่องรักนิ่ม
ป่อก!
น้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาพร้อมกับเลือดพรหมจรรย์จนเป็นสีชมพูไหลลงไปตามก้นเนียนขาวของเธอแล้วร่วงลงไปสู่พื้นที่นอน เสี่ยหนุ่มมองไปที่วงแดงบนผ้าปูแล้วกระหยิ่มยิ้มย่องรู้สึกอิ่มเอมใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ในขณะที่อีกคนยกมือปิดหน้าร้องไห้เสียงดัง
"ฮือ ๆ "
"จะร้องทำไม เธอเต็มใจนอนกับฉันเองแท้ ๆ" เสี่ยภาคินทร์เอ่ยออกมาเสียงนุ่ม ฟังดูดี ๆ เหมือนเป็นเสียงปลอบประโลมกลาย ๆ วงแขนแกร่งดึงตัวเธอมาให้แนบชิดกับอกกว้างเพื่อปลอบประโลมอีกทาง
"หนูเจ็บ อึก อึก" หญิงสาวพูดออกมาสั้น ๆ ขณะที่พยายามกลั้นเสียงให้หยุดร้อง
