“แทม” เขากระซิบเรียกเมื่อเห็นเปลือกตาใต้แพขนตางอนงามเริ่มกระพริบ ทิพชยาลืมตาอีกครั้งแต่เมื่อเห็นหน้าเขาชัดเจนเธอกลับนอนนิ่งไม่ยอมขยับตัว แม้แววตาสีอำพันจะอ่อนแสงดุดันลงแล้วแต่เธอก็แสร้งเลื่อนสายตาไปทางอื่นเสีย ปากจิ้มลิ้มเม้มเข้าหากันแน่นเพื่อเก็บกลั้นความหวาดกลัวที่แล่นปรี่ขึ้นมา
“กลับไปที่ห้องของคุณเถอะค่ะ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว อย่างน้อยฉันก็คงไม่ตายง่าย ๆ ยังอยู่ให้คุณทำร้ายได้อีกนาน”
ร่างน้อยกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโหย ชายหนุ่มถอนหายใจขณะมองหน้าอีกฝ่ายที่ไม่ยอมแม้แต่จะสบตาเขา
“ทำไมชอบไล่ผมกลับไปห้องนั้นนัก นั่นมันห้องทำงานของผม ที่ที่ผมต้องพักผ่อนคือห้องนี้”
โคเลสนิกไม่ได้โกหก วันนี้เขาทำให้เด็บบี้โมโหมากกว่าเมื่อวาน เขาหยิบเอาตารางงานการจัดชิงแชมป์มวยโลกซึ่งจะยาวเหยียดไปจนถึงสิ้นปีหลังการพักผ่อนที่บรัสเซลส์ขึ้นมาทำแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ปล่อยให้นางแบบสาวชาวไทยนั่งรอเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ถูก
