“แต่นี่เป็นคำสั่งของผม...ผมบอกแล้วยังไงว่าผมสามารถข้ามาในพื้นที่ของคุณได้ทุกเวลา”
“ฉันมีสิทธิ์ตัดสินใจค่ะ...และมันไม่เห็นจะเกี่ยวกับคุณตรงไหนถ้าฉันไม่อยากทำตามคำสั่งของคุณ”
“อย่ามาอวดดีกับผม!” โคเลสนิกสติขาดผึงทันทีที่หญิงสาวโต้กลับ เขากระชากแขนเรียวจนร่างบางเซเข้ามาปะทะอกกว้างเต็มแรง
“คีธ!...อย่ามาป่าเถื่อนกับฉันแบบนี้นะคะ ฉันจะอยู่แบบไหนมันก็เรื่องของฉัน ทีคุณอยู่ในที่ของคุณฉันยังไม่เคยเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยเลย”
เธอตะโกนใส่หน้าเขา ยิ่งทิพชยาขัดขืนก็ยิ่งเหมือนลมโหมกระหน่ำลงบนกองไฟที่เปลวของมันกำลังลุกช่วง โคเลสนิกขบกรามนูนขึ้นมาเป็นสัน ไม่เคยมีใครเถียงเขาไม่ลดราวาศอกแบบนี้มาก่อน
“คุณเหมือนพ่อคุณไม่มีผิด จนตรอกแล้วยังจะอวดดี ยาซาโน่มันคงสั่งสอนให้คุณหยิ่งในศักดิ์ศรีทั้งที่ไม่มีทางจะไป คุณน่าจะเปลี่ยนความคิดตัวเองซะใหม่ว่าตอนนี้คุณไม่ได้อยู่ในฝูงหงส์ เป็นได้ก็แค่นกตัวเล็ก ๆ อยู่ในกรงเล็บ
