“คีธ...ฉันมาเพื่อทำความตกลงกับคุณนะคะ” เธอย้ำด้วยเสียงอันแหบพร่า มือเรียวบางไล้ไปตามรอยลาดบนไหล่กว้างที่เห็นกล้ามเนื้อของเขาสั่นไหวขึ้นลงชัดเจนอยู่ภายใต้เสื้อยืดรัดรูปคอวี
“ผมไม่ลืม” เขาย้ำตอบและไล้ลิ้นอุ่นไปบนรอยแยกของกลีบปากที่เผยอออกราวเชิญชวน
“อย่างน้อยยาซาโน่ก็มีอะไรมาแลกเปลี่ยนกับข้อตกลงของผม”
“แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของคุณนะคะ”
“ถ้าคุณจะลืมเรื่องนั้นไปซะบ้าง บางทีผมอาจเปลี่ยนใจ”
“เรื่องอะไรคะ” นัยน์ตาสีน้ำตาลงดงามแวววาว
“เรื่องผู้หญิงของผม ผู้หญิงพวกนั้น...อย่าพูดถึงมันอีก เพราะตอนนี้มีแต่เราสองคน”
“เดี๋ยวค่ะ” ทิพชยาร้องออกมาพร้อมทั้งจิกปลายเล็บบนแขนแกร่งเป็นเชิงปรามเขาชั่วขณะ
“มีอะไรอีก?”
“คุณอาจไม่ชอบให้ฉันพูดถึง ผู้หญิงของคุณ แต่วันนี้คุณก็อยู่กับเธอทั้งวัน ฉันว่าคุณอาจจะเพลีย”
“ผมมีพลังเหลือเฟือ” เขาไม่พูดเฉย ๆ แต่หยัดกายขึ้นพร้อมทั้งถอดเสื้อยืดกองไว้ข้างเก้าอี้ ทิพชยาหน้า
