“ดิ เอ็ดเวนเจอร์ ออฟ ติน ติน (The adventure of Tin Tin) ของนักเขียนการ์ตูน จอร์จ เรมี่ ใช่ไหมคะ?”
“เป็นการ์ตูนในฝัน ผมชอบเฮอร์เก้ (Herge – นามแฝงของจอร์จ เรมี่) ตอนเด็ก ๆ ผมเคยฝันอยากผจญภัยแบบแตง แตง เดินทางไปสืบเรื่องลึกลับทั่วโลกกับสโนวี่ แต่สุดท้ายผมก็ทำไม่ได้ เพราะผมไม่ชอบเลี้ยงหมาสักเท่าไหร่”
รอยยิ้มเล็ก ๆ จุดประกายบนเรียวปากอิ่มสวยของทิพชยา เธอดูเปล่งประกายและงดงามภายใต้ระยับแดดบางเบาที่ลอดผ่านกลีบเมฆ โคเลสนิกจดจำรอยยิ้มของเดก็สาววัยสิบแปดคนนั้นได้เสมอ แม้เวลาผ่านไปนานเท่าใด รอยแย้มยิ้มนั้นก็ยังจับหัวใจเยือกแข็งไม่เคยเสื่อมคลาย
“แต่อย่างน้อยคุณก็ได้เดินทางมาพักผ่อนในที่ที่คุณอยากมา สำหรับฉันแล้วถือว่านี่เป็นการทำให้ความฝันของตัวเองสำเร็จได้...ส่วนหนึ่งค่ะ”
ร่างแน่งน้อยกระชับเสื้อโค้ทเข้าหากัน แม้แสงแดดจะทาบทอลงมาทว่าก็ไม่อาจขจัดละอองไอแห่งความหนาวเย็นที่ยังปกคลุมบรรยากาศรอบ ๆ ได้
