“อาจไม่เสมอไป” เสียงห้าวดังชิดใบหู “ผมให้โอกาสคุณได้พนันกับผม”
“คุณจะพนันอะไรกับฉัน”
“มันเป็นเกมระหว่างผมกับคุณ ถ้าคุณแพ้คุณก็ต้องยอมรับเงื่อนไขของผม แต่ถ้าคุณชนะผมอาจเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขบางอย่างก็เป็นได้”
“พนันอย่างนั้นหรือคะ...ด้วยอะไร?”
“ด้วยเสียงครวญครางของคุณ”
ทิพชยาต้องการประท้วง หากก็สายไปเมื่อร่างสูงใหญ่เริ่มเกมของเขาด้วยการกดจมูกโด่งลงในซอกคอและเรือนผมดำเงางาม
“ไม่...ไม่” หญิงสาวเสียงสั่น ตัวเธอสะท้านทุกครั้งเวลาอยู่ในอ้อมแขนของเขา
“แทม” เสียงทุ้มห้าวแหบพร่า “คุณคงไม่อยากแพ้ใช่มั้ย เพราะฉะนั้นคุณต้องไม่ร้องครวญคราง และไม่ร้องขอให้ผม...”
“ไม่...คีธ...คุณทำไม่สำเร็จหรอกค่ะ...ฉันไม่มีวันยอมแพ้คุณ”
“ถ้าอย่างนั้นก็มาลองดูกัน ว่าผมจะได้ยินเสียงของคุณครวญครางและคุณจะร้องขอสิ่งที่คุณต้องการ...ตอนไหน”
บทที่ 15
ทิพชยากัดปากแน่น เขาไม่เพียงระตุ้นเธอด้วยเสียงห้าวขยี้ใจแต่ย
