ทิพชยาจับผ้าม่านไว้แน่นและเผลอส่ายสะโพกยกบั้นท้ายเบียดคลึงกับตัวเขา รู้สึกถึงความแข็งขึงที่ดึงดันแนบเนื้อผ้าเดนิม ถึงตัวเธอจะเล็กกว่าพญาอินทรีหนุ่มแต่นั่นกลับไม่ใช่อุปสรรคของการแนบชิดแต่อย่างใด
ยิ่งใกล้ความเร่าร้อนก็เหมือนแส้ฟาดลงบนร่างทั้งสองให้เจ็บปวดแทบขาดใจจากความรันจวน นิ้วแกร่งเลื่อนจากยอดเกสรกลับลงไปยังส่วนลึกของหญิงสาว เขาหยั่งปลายนิ้วผ่านเส้นเล็ก ๆ ของจีสตริงลงไปในที่แคบและลึกอีกครั้ง มันบีบรัดจนเขาต้องสอดนิ้วที่สองเข้าไป ความเสียวซ่านเหมือนกระไอความร้อนฟุ้งกระจายไปทั่วทุกอณูขุมขนของหญิงสาว
“อ๊า...อ๊า...คีธ...ได้โปรดค่ะ...ได้โปรด”
ทิพชยาไม่ได้แค่ร้องครวญครางอย่างเดียว เธอทำอย่างที่เขาคาดเดาเอาไว้ นั่นคือการร้องขออันน่าอับอาย แต่เธอก็แทบทนไม่ไหวจากแรงขับของวิถีเพศ โคเลสนิกสนองตอบคำร้องขอนั้น เขาเลื่อนปลายนิ้วที่ฉ่ำเยิ้มออกมาเพื่อจัดการกับตัวเขาเอง ปลดปล่อยความคับแน่นใต้ซิปกางเกง
