ทหารหน่วยลับกระโดดออกมาจากหลังจวน ท่านอ๋องเก้าใบหน้าบิดเบี้ยวโมโหโกรธามิใช่ย่อย ท่านเก้าพึ่งลุกจากที่นอน เช่นนี้จึงมิสบอารมณ์นัก หยิบทวนคู่ใจและกระโดดขึ้นบนหลังม้า ในฤดูหนาวอากาศชวนง่วงงุน ท่านเก้าตะโกนก้อง...
"จับตาย!!!! "
ทหารในเมืองลี่จู กรูกันไปตามท่านอ๋องเก้า ส่วนท่านอ๋องแปดหน่ะหรือ...?
"ซู้ดดดด....อ่าาา..ชารสดีเยี่ยม“
อ้ายฉิงถลึงตาใส่สวามีตนที่ยังคงยิ้มระรื่น คล้ายมิเคยมีเหตุอันใดมาก่อนเลย อ้ายฉิงหงุดหงิดยิ่งนัก มองใบหน้าท่านอ๋องที่ยกยิ้มระรื่น เอนกายเอกเขนกแล้วอารมณ์ขุ่นเคืองยิ่ง นางอ้าปากแล้วก็หุบลง กำมือแน่นกระทืบเท้าลงกับเรือน ท่านอ๋องยิ้มให้นางและเอ่ยขึ้นอย่างยั่วเย้า
"ชายา...เจ้าขุ่นเคืองอันใดข้าหรือไม่ ? "
อ้ายฉิงมองหน้าท่านอ๋องแปด แล้วสะบัดใบหน้าหนีแล้วเดินจากไป สตรีทั้งหลายวิ่งตามกันเป็นพรวน
"พระชายาเจ้าคะ พระชายา "
อ้ายฉิงเดินตัวปลิว นางมิออกไปนอกจวนแล้ว เพราะรำ
