อ้ายฉิงทอผ้าคลุมไหล่สีแดงลายมังกรทะยานฟ้าสีทองสว่าง และผ้าคลุมบ่าสีน้ำเงินลายนกอินทรีย์สยายปีกสีขาว เส้าจิ่นกวางชื่นชอบมันมาก ยามที่อ้ายฉิงและช่างภูษา ติดผ้าคลุมนั้นลงไปบนบ่าบนกายตน
"ฝีมือของเจ้านั้นเยี่ยมยอดยิ่งนัก มังกรสีทองช่างสะดุดตาข้ามากเสียจริงๆ"
เส้าจิ่นกวางมองผ้าคลุมไหล่ด้วยความภูมิใจ ลวดลายเส้นทองดงามวิจิตรปราณีตนัก ลายปักที่หนึ่งมิเป็นรองสตรีใดในแผ่นดิน งดงามหาที่เปรียบเทียบฝีมือได้ยาก น่าตื่นตะลึงนัก นางใช้ไหมทองคำในการปักลายได้อย่างปราณีตบรรจง
"ของข้าเป็นนกอินทรีย์สีขาวเช่นนั้นหรือ? "
ท่านเก้ายกมือลูบลงบนผืนผ้าอย่างชอบใจ อ้ายฉิงยิ้มให้และเอ่ยขึ้นอย่างมีมารยาทที่สุด
"มิใช่เพราะท่านต้อยต่ำกว่าผู้ใด มิใช่ทะเยอทะยานสูงค่า แต่ท่านไฝ่หาอิสระเสรี ข้าจึงคิดว่าอิสระคือสิ่งที่ท่านค้นหา ตามใจท่าน"
"หึ หึ พระชายาท่านมีความคิดที่ข้าชื่นชมท่านยิ่งนัก"
"ท่านเก้าต่างหากที่น่าชื่นชม ท่
