เส้าจิ่นกวางใบหน้าบึ้งตึงและโอบอุ้มสตรีลงมาจากรถม้า ทำให้สตรีน้อยใหญ่ต่างถอยหลังกันไปสิ้น ในยามที่มายืนรอรับเสด็จองค์ชายแปดอย่างตื่นตกใจ สตรีสามนางเดินก้าวเท้าฉับไวมาในทันใด
"ฝ่าบาทนางคือผู้ใดกันหรือเพคะ "
เส้าจิ่นกวางมองหน้าสตรีทั้งสามและสะบัดใบหน้าหนี เอ่ยตัดรอนขึ้นมา
"ไม่ใช่ธุระของเจ้า!"
สตรีสามนางตาโตดวงตาวาวโรจน์ เดินตามไปตำหนักใหญ่ติดตามกระชั้นชิด ร่างหนาอุ้มนางในอ้อมแขนและวางนางลงในเตียงนุ่มในห้องนอน หันไปตวาดสตรีทั้งสามในทันที
"ออกไป!!! "
"ฝ่าบาท!!! "
"เปิ่นหวางมิชอบสตรีมิรู้ฐานะตนเอง ออกไปจากสายตาข้าเสียให้พ้น!!! "
สตรีทั้งสามกัดฟันเบาๆ และขยับมากอดขาแกร่งอย่างออดอ้อนเอาใจยิ่ง
"ฝ่าบาทเพคะ อภัยให้หม่อมฉันด้วยเพคะ เย่วจินรักฝ่าบาทนะเพคะ อย่าทรงกริ้วหม่อมฉันเลยฝ่าบาท"
เส้าจิ่นกวางมองนางนิ่ง ใช้มือเชยคางนางขึ้นและมองต่ำลงที่หน้าอกหน้าใจนาง และผลักนางออกไปเบาๆ
"จงทำตัวเจ้า
