มือหนาคาบกล้องยาสูบรสเผ็ดร้อน อัดลงปอดไป กลิ่นอบเชยล่องลอยไปทั่วห้อง ผิดแปลกไปจากปกติ ร่างบางถูกมัดไว้ในห้องทึบ ระหว่างเดินทางและหยุดพักไปในโรงเตี้ยม
หลายวันมานี้ อ้ายฉิงพยายามที่จะหลบหนีอยู่ตลอดในทุกครา แต่ร่างหนาก็ทะยานมาหิ้วนางกลับไปได้ทุกครั้ง จนคล้าย เป็นการปล่อยนางให้ไปออกกำลังกายเล่นในทุกๆวันเลยก็ว่าได้
เพราะอ้ายฉิงหนีเปะปะ เส้นทางไม่ชัดเจนนัก นางเดินหลงผิดทิศทางเรื่อยเปื่อยไปในทุกๆครั้ง แล้วนางก็ไปแอบนั่งร้องไห้ เพราะทิศทางทุกอย่างมันแปลกไป เมืองมีสภาพไม่เหมือนเมืองในปัจจุบันของเธอ ยังมีคนทำนาข้าว ปลูกผัก เลี้ยงสัตว์ สวมใส่เสื้อผ้าเก่าแก่ มีร่องรอยในอารยธรรมโบราณ อ้ายฉิงจะไปหลบนั่งร้องไห้ในทุกๆครั้ง และในครานี้ ร่างหนาก็ทะยานมาอุ้มนาง พาดบ่ากลับไปอีกเช่นเคย และส่ายหัวน้อยๆขึ้นมา
"เจ้าคิดว่าข้าว่างมาเล่นไล่จับกับเจ้าหรือ นี่น่าจะถึงเมืองหลวงไปตั้งหลายวันแล้ว แต่ข้าต้องมัวเสีย
