"อ้ายฉิงเจ้ามีคนรักอยู่อีกหรือไม่ ?"
ท่านอ๋องเอ่ยขึ้นมาลอยๆและเงียบลงไป อ้ายฉิงเงียบงันไม่ตอบคำ เพราะไม่รู้ว่าท่านอ๋องจะมาไม้ไหนอีกในหนนี้ มือบางลูบลงบนแผลเบาๆและเอ่ยออกมา
"ยังเจ็บอยู่มากมั้ย?"
"ไกลหัวใจยิ่ง ข้าเป็นนักรบ ทวนเพียงแค่ทะลุร่างนั้น ยังไม่เจ็บเท่าสตรีที่ลุ่มหลงหนีไปหาชายอื่นหรอก..."
"หืม...คนรักของท่านหนีไปหาชายอื่นหรือ ท่านบังคับนางหรืออย่างไร สตรีมีคู่แล้วท่านยังไปพรากนางจากบุรุษของนางหรือ "
อ้ายฉิงมิเข้าใจความนัยนั้น สนทนาอย่างมิรู้สิ่งใด ท่านอ๋องแปดหรี่ตามองไปข้างหน้า ทำหน้าตาประหลาดๆ ขบคิดคำพูดตอบโต้นางพักหนึ่ง จึงสรรหาคำพูดเรียบเรียงออกมาได้
"นางมิเคยบอกข้าว่านางมีบุรุษอื่นอีกหรือไม่ หากข้ารู้คงปล่อยนางไปเสีย แต่นางยั่วยวนข้าเพื่อกระทำการสิ่งใดมิแน่ชัด บางครานางอาจมาสอดแนมให้ฝ่ายศัตรู "
"เอ๋....นางเป็นข้าศึกของศัตรูด้วยหรือ...และทั้งยังมีชายคนอื่นอีก ท่านรักนางที
