จริงเหรอ ?
1194 คำ
@ คณะสถาปัตย์ มหา’ลัย S
“ฉันเบื่อชีวิตช่วงนี้จริง ๆ” เสียงพึมพำของฮันนี่ดังขึ้นเบา ๆ เบื่อชีวิตช่วงนี้ของตัวเองที่ต้องมีกิจกรรมของมหา’ลัยที่ไม่สามารถหากเลี่ยงได้ เพราะไม่เช่นนั้นเธออาจจะติดกิจกรรมจนเกิดปัญหาตามมาทีหลัง
“เบื่ออะไรของแก” อันดาที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หันขวับกลับมามองหน้าฮันนี่ด้วยความสงสัย และเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ
“เบื่อกิจกรรมมหา’ลัยเนี่ยแหละ”
“ปกติแกชอบทำกิจกรรมร่วมคณะอื่นไม่ใช่เหรอ ?” โฬมเอ่ยถามฮันนี่ด้วยความสงสัย เนื่องจากปกติฮันนี่ไม่เคยบ่นเรื่องกิจกรรมของมหา’ลัยเลยสักครั้ง
“ฉันบอกตอนไหน?”
“ก็พวกฉันเห็นแกชอบแอ๊วผู้ชายต่างคณะจะตาย”
“เดี๋ยวนี้ฉันเปลี่ยนไปแล้วค่ะ ฉันเบื่อ ฉันไม่จอยกับเรื่องกิจกรรมแล้ว” น้ำเสียงปลงตก ใบหน้าหมดอาลัยในชีวิตปรากฏบนใบหน้าสวยของฮันนี่
“เพราะ / เพราะ / เพราะ” เพื่อนรักทั้งสามอุทานถามขึ้นมาด้วยความสงสัย ซึ่งพักนี้ดูเหมือนฮันนี่จะแปลกไปจนสังเกตได้
“จะถามอะไรมากมาย รีบไปสิ!! ก่อนที่สโมสรนักศึกษาจะงาบหัวพวกเรา” เป็นเรื่องที่ฮันนี่เองไม่รู้จะเล่าและเรียบเรียงให้เพื่อนรักทั้งสามฟังแบบไหน ? และรู้แค่ว่าตอนนี้เธอไม่อยากคิดถึงอดีตที่ผ่านมา
“ไม่เป็นอะไรหรอก” อันดาตอบกลับด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจฉายชัดออกมาให้เห็น
“มั่นใจขนาดนั้นเลย” ฮันนี่หยั่งเชิงถามอันดาออกไป ความมั่นใจของเพื่อนรักเรียกสายตาทั้งสามได้เป็นอย่างดี
“แน่นอน เพราะว่าประธานสโมสรก็คือฉลาม แฟนสุดหล่อของฉันเอง” อันดาเชิดใบหน้าและยืดอกของตัวเองด้วยความภูมิใจในตัวของแฟนหนุ่มเธอ
“เฮ้อ!!” ฮันนี่พ่นลมหายใจพรืดยาวดังออกมา ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเซ็งสุดขีด เธอไม่ได้เกลียดฉลามแฟนหนุ่มของอันดา แต่เธอแค่ไม่ชอบขี้หน้าของเพื่อนฉลามเท่านั้น
@ คณะวิศวกรรม
“ตกลงตามนี้” เสียงทุ้มของฉลามดังขึ้นกลางห้องประชุมของคณะ เนื่องจากเขาได้รับบทบาทเป็นประธานสโมสร โดยมีวายุและคูเปอร์เป็นรองประธาน
“กูไม่โอเค ทำไมกูต้องได้ดูแลคณะบริหารด้วยวะ” เสียงเข้มดุดันของวายุพูดโพล่งขึ้นมาทันที
“ไอ้วายุแล้วมึงต้องการดูแลคณะอะไร บริหารสาวสวยเยอะจะตาย” เป็นคูเปอร์ที่แย้งขึ้นมาทันที เนื่องจากนักศึกษาปีสองของมหา’ลัยต้องทำกิจกรรมร่วมเพื่อรับน้องปีหนึ่งซึ่งเป็นธรรมเนียมของทุกปีอยู่แล้ว
“กูไม่ชอบผู้หญิงเรื่องเยอะ” วายุเอ่ยบอกความคิดของตัวเองออกมา เขาไม่ชอบสายตาของผู้หญิงพวกนั้นที่ชอบส่งสายตามาให้เขาจนหน้าขนลุก
“เออน่า ไปกับกู มึงไม่ต้องกลัว ได้เมียคณะบริหารกลับมาแน่” ประโยคหยอกล้อของคูเปอร์เรียกสายตาของวายุได้เป็นอย่างดี
“กูไม่อยากไปกับมึงเพราะเรื่องนี้แหละ” น้ำเสียงปลงตกของวายุเอ่ยพูดขึ้น เรียกเสียงหัวเราะดังลั่นของเหล่าสโมสรนักศึกษาที่อยู่ห้องประชุม
“ดีจะตาย สาวบริหารสวยจนกูอยากได้เป็นเมีย”
“เมียคนที่เท่าไรของมึงวะ?” คำพูดกระแนะกระแหนของวายุเหมือนมีดที่ย้อนกลับมาแทงตัวเอง เมื่อเจอคำถามของคูเปอร์ที่เอ่ยพูดขึ้นมา
“เมียคนที่เท่าไรไม่รู้ แต่ที่แน่ ๆ กูอยากรู้ว่า เมียคนแรกมึงหน้าตาแบบไหน ทำไมถึงทำให้มึงหลงจนไม่อยากเสียตัวให้คนอื่น” แววตาและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของคูเปอร์ปรากฏบนใบหน้าของเขา จนวายุที่นั่งข้าง ๆ แทบอยากยกเท้าขึ้นถีบด้วยความหมั่นไส้
“เรื่องของกู ไอ้สัด!!” วายุตอบกลับเสียงเข้ม
“มึงรัก มึงหลงเขาขนาดนี้ ทำไมเขาถึงทิ้งมึงไปได้วะ?” เป็นสิ่งที่คูเปอร์รวมไปถึงฉลามก็สงสัยไม่น้อย วายุเองก็โพรไฟล์ดีขนาดนี้ รูปหล่อ พ่อรวย แถมไม่เจ้าชู้ ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงทิ้งได้ลงคอ
“เสือก!!”
“กูว่าผู้หญิงทิ้งมึง เพราะมึงแข็งกระด้างเกินไป ไร้ซึ่งความอ่อนโยน แถมยังปากแข็งอีกต่างหาก” คูเปอร์ใช้มือลูบคางตัวเองเหมือนกำลังใช้ความคิด ก่อนที่เขาจะพูดและวิเคราะห์ในสิ่งที่ตัวเองสัมผัสข้อเสียของวายุได้
“มึงจะไปได้ยัง?” วายุรีบยันตัวลุกจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเหลือบตามองไปยังคูเปอร์เหมือนกำลังเร่งรัดให้ลุกขึ้นไปทำหน้าที่ของตัวเอง
“ไปดิ!! กูพูดจบแล้ว”
(ฮันนี่ครับ มีแฟนรึยังครับ)
(คนหรือนางฟ้าครับเนี่ย)
(ถ้ายังไม่มีแฟน คบกันมั้ยครับ)
เสียงเอ่ยแซวของหนุ่ม ๆ คณะวิศวกรรมดังขึ้นไม่หยุด เพียงแค่ร่างบางของฮันนี่เดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะตัวยาวใต้ตึกคณะวิศวกรรม
“ฮอตเหมือนเดิมนะยะ” อันดากระซิบกระซาบให้ได้ยินกันสองคน
“ถ้าแกอยากฮอตก็เลิกกับผัวสิ” คำพูดของฮันนี่ ทำให้อันดาส่ายศีรษะปฏิเสธรัว ๆ เพราะยังไงเธอก็ไม่ยอมเสียฉลามไปให้ใครเด็ดขาด
“ไม่มีทางจ้ะ ฉันขอฮอตกับแค่ฉลามก็พอ”
“ค่ะ!!” ฮันนี่กระแทกเสียงใส่เพื่อนรักด้วยความหมั่นไส้ ก่อนที่เธอจะเดินไปนั่งเก้าอี้ตัวยาวข้าง ๆ โฬมที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“ไหนบอกว่าไม่อยากมาคณะวิศวกรรม” ประโยคคำพูดของอันดาดังขึ้น เมื่อเห็นรอยยิ้มโปรยเสน่ห์ของฮันนี่พร้อมกับประโยคเอ่ยแซวจากหนุ่ม ๆ คณะวิศวกรรม
“ถ้ารู้ว่ามาแล้วเป็นแบบนี้ โอเคมาได้” ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปโดยรอบคณะวิศวกรรม เธอไม่พบแม้แต่เงาของวายุคู่กัดของเธอ สร้างความสบายใจให้กับหญิงสาวจนต้องรีบแจกยิ้มให้กับหนุ่ม ๆ ที่เอ่ยแซว
“วัยทองรึไง” มาร์ชถึงกับส่ายศีรษะเบา ๆ เมื่อเห็นอาการของฮันนี่ที่แปรปรวนดั่งคนใกล้หมดประจำเดือน
“เออน่า ตอนนี้ฉันรู้สึกสบายตามาก” ไม่มีครั้งไหนที่ฮันนี่จะสบายตาได้เท่าครั้งนี้มาก่อนเลยจริง ๆ
“แปลกคนจริง ๆ”
“รีบเดินไปหาที่รักของแกเถอะ ปล่อยฉันอยู่ตรงนี้” ฮันนี่บุ้ยปากไปทางฉลามที่กำลังเดินมาหาอันดา เพราะเบื่อที่จะต่อปากต่อคำกับเพื่อนรักให้มากความ
“ทำตัวเหมือนคนกำลังประชดผัว” โฬมที่สังเกตอาการของฮันนี่พูดโพล่งขึ้นมาด้วยความข้องใจ
“ปากแกเหรอ? ฉันเป็นคนโสดที่ไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน” ฮันนี่หันขวับไปมองหน้าโฬมพร้อมกับสายตาอาฆาตที่เหมือนอยากฉีกสับเพื่อนให้แหลกคามือ พร้อมกับคำตอบที่ดูมั่นใจของตัวเอง
“เหรอ?” เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลังของฮันนี่ เสียงหัวเราะในลำคอหนาเย็นยะเยือกจนน่ากลัว
ฮันนี่ยืนตัวแข็งทื่อพร้อมกับลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกจับผิด และโจมตีด้วยความลับเมื่อในอดีต
“นาย!!”
- ผู้เขียน
