สะกิดใจนายวายุ

@ โรงอาหารคณะวิศวกรรม ห้องน้ำที่ห่างออกจากตัวโรงอาหารในยามเที่ยงวันไร้ซึ่งผู้คนเดินผ่าน ร่างบางของหญิงสาวผมสั้นสีน้ำตาลอ่อนในชุดช็อปสีเทาของคณะสถาปัตย์กำลังยืนมองใบหน้าตัวเองสะท้อนผ่านบานกระจก เสียงพ่นลมหายใจแรงเหมือนต้องการระบายอารมณ์ที่อยู่ด้านในใจออกมา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหงุดหงิดใจยากจะอธิบายออกมาเป็นคำพูด “ทำไมต้องกลับมาเจออีกนะ!!” เสียงบ่นพึมพำของฮันนี่เอ่ยพูดกับตัวเองเบา ๆ ไม่อยากจะเชื่อว่า เธอจะได้กลับมาเจอกับผู้ชายที่ชื่อวายุอีกครั้งในรอบหลายปีที่ผ่านมา สมองเอาแต่คิดภาพในอดีตจนต้องรีบสะบัดศีรษะไล่ความคิดของตัวเองให้หลุดพ้น ก่อนที่เธอจะรีบเดินออกจากห้องน้ำ กลับไปหาเพื่อนรักอย่างอันดาที่กำลังนั่งทานอาหารอยู่กับแฟนหนุ่มอยู่ภายในโรงอาหาร “หึ!!” เมื่อฮันนี่ได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น หญิงสาวที่กำลังก้าวเดินออกจากห้องน้ำหญิงเป็นอันต้องชะงัก หันไปมองต้นเสียงกลับพบว่า เป็นวายุที่กำลังยืนสูบบุหรี่พิงกำแพงอยู่ “จะไม่ทักทาย” วายุที่เห็นว่าฮันนี่กำลังจะเดินหนี ชายหนุ่มรีบพูดแทรกขึ้นมาทันที แต่คำตอบที่ได้รับกลับทำให้คิ้วหนาของเขาขมวดกันเป็นปม “เรารู้จักกันเหรอ ? ถ้าไม่!! ก็อย่าสะเออะทำเหมือนรู้จักฉัน!!” ดวงตากลมโตปรายตามองใบหน้าหล่อเหลาเพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่เธอกำลังจะก้าวขาเดินออกไปจากบริเวณนั้น “ฮันนี่!!” น้ำเสียงทุ้มต่ำกัดฟันกรอดเอ่ยพูดชื่อของหญิงสาวในรอบหลายปี ชื่อที่เขาจำขึ้นใจ เป็นชื่อของผู้หญิงที่ทำให้เขาเจ็บแทบกระอักเลือด “อย่าเรียกชื่อฉัน!!” “ทำไม!! ผัวจะเรียกชื่อเมียตัวเองไม่ได้” ใบหน้ายียวนกวนประสาทตอบกลับฮันนี่หน้าตาเฉย ตาคมจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่โกรธจนหน้าแดงก่ำ มือเล็กกำหมัดเอาไว้แน่นด้วยความโมโห “ใครเมียนาย ฮะ!!” ฮันนี่แว้ดใส่วายุเสียงดัง ประโยคคำพูดของชายหนุ่มตรงหน้าไม่ถูกใจเธอเลยสักนิด “หึ!! หรือต้องให้ทวนความจำ” ใบหน้าหล่อยังคงเรียบเฉย หางคิ้วเข้มเลิกขึ้นเป็นเชิงถามหญิงสาวตรงหน้าเหมือนต้องการคำตอบจากเธอ “ไอ้บ้า!!” เมื่อเห็นว่าผู้ชายตรงหน้ายังคงหน้าด้านไร้ซึ่งยางอาย ฮันนี่เริ่มปรี๊ดแตกกระแทกเสียงใส่วายุ พร้อมกับกระทืบเท้าเดินจากไปบริเวณนั้นทันที “ฮันนี่? ใครเหยียบหางแกมา” ฮันนี่เดินกลับเข้าไปในโรงอาหารของคณะวิศวกรรมด้วยใบหน้าบึ้งตึงเดินเข้าไปนั่งข้างอันดา “เจอหมาเห่าใส่” ฮันนี่ตอบกลับอันดาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเซ็งแซ่ ราวกับเบื่อหน่ายสิ่งที่อยู่รอบตัวไปหมด “หมาที่ไหน?” อันดาขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความสงสัย เธอหันไปถามฮันนี่เพื่อรอคำตอบ และคำตอบที่ได้ทำให้อันดาถึงกับพยักหน้าขึ้นลงด้วยความเข้าใจ “หมาคณะวิศวะนี่แหละ” “เออ ๆ คราวหลังระวังหมากัดด้วยล่ะ ขี้เกียจพาไปโรงพยาบาล” เมื่ออันดาได้คำตอบที่สมเหตุสมผล เธอจึงหันไปมองหน้าแฟนหนุ่มอย่างฉลามที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ท่าทางออดอ้อน “ไอ้วายุ มึงไปไหนมา” คูเปอร์ที่นั่งเล่นเกมอยู่ที่โต๊ะเงยหน้าขึ้นมาถามวายุที่เดินกลับมานั่งข้าง ๆ เขาด้วยความอยากรู้ “เสือก!!” น้ำเสียงและใบหน้าเรียบเฉยของวายุไม่ได้ใส่ใจที่จะตอบคำถามของคูเปอร์มากนัก สายตาของเขายังคงจับจ้องร่างบางที่นั่งเล่นมือถือท่าทางสบายแตกต่างจากเขาที่หงุดหงิดอยู่ภายในใจแทบอยากระเบิดออกมา “อ้าว!! ไอ้นี่ กูถามมึงดี ๆ นะ” “กูตอบไม่ดีตรงไหน?” ใบหน้าเบื่อหน่ายของวายุจำใจตอบกลับเพื่อนรักของตัวเอง เพราะไม่อย่างนั้นคงถูกถามเซ้าซี้อีกนาน “กูละ ปวดหัวกับมึงจริง ๆ ช่วงนี้แม่ง!! ทำเหมือนผู้หญิงกำลังจะเป็นเมนส์” คูเปอร์ส่ายหัวเบา ๆ ด้วยความเอือมระอา ก่อนที่เขาจะหันกลับไปเล่นเกมต่อ “จะบ่ายแล้ว จะกลับคณะได้ยัง” ฮันนี่หันไปเอ่ยถามอันดาที่กำลังนั่งออดอ้อนหุ่นยนต์อย่างฉลามอยู่ “จะบ่ายแล้วเหรอ? ขี้เกียจไปเรียนจัง” “เลี้ยงลูกอยู่บ้านมั้ย” เสียงทุ้มต่ำของฉลามเอ่ยบอกกับอันดา ใบหน้าและแววตาของเขาแฝงไปด้วยความจริงจังจนอันดาถึงกับอุทานชื่อแฟนหนุ่มด้วยความตกใจ “ฉลาม!!” “หึ!!” เสียงหัวเราะในลำคอหนาดังขึ้น ตาคมจ้องมองใบหน้าของแฟนสาวตัวเองด้วยความรักที่เปี่ยมล้นใจ “ฮันนี่ เรากลับคณะกันเถอะ” ใบหน้าสวยของอันดาแดงเถือกไปกับคำพูดของฉลาม ก่อนที่อันดาจะรีบดึงมือฮันนี่ให้รีบเดินออกจากโรงอาหารคณะวิศวกรรมไปด้วย “ทำหน้าเหมือนอยากฆ่าคน” หลังจากสองสาวคณะสถาปัตย์เดินออกจากโรงอาหารคณะวิศวกรรมไปแล้ว ฉลามที่นั่งนิ่งอยู่นานเอ่ยถามวายุที่นั่งหัวเสียกับบางเรื่องด้วยความสงสัย “ฆ่าได้ กูทำไปนานแล้ว” วายุตอบกลับฉลามด้วยน้ำเสียงเนือย ๆ แววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกสับสนและหลากหลายปะปนกันอยู่ในแววตาคู่นั้น อยากฆ่าเธอให้หายไปจากโลก เผื่อว่าเขาจะได้ลืม ลืมความรู้สึกที่อยู่ภายในใจของตัวเองให้หมด “มึงมีปัญหากับใครวะ? บอกพวกกูได้นะเว้ย พวกกูพร้อมลุย” คูเปอร์เองก็สังเกตเห็นความผิดปกติของวายุจึงรีบเอ่ยเสริมขึ้น “คนนี้ กูจัดการเอง” แววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลายเอ่ยบอกกับเพื่อนรักทั้งสอง เพียงแค่เขานึกถึงใบหน้าของหญิงสาวที่อวดดีกับเขา วายุแทบอยากฟาดเข้าที่ก้นของเธอให้หายหงุดหงิด