บทที่ 2 ไม่อยากมีเมียอ้วน (1)
1482 คำ
“ได้ข่าวว่าไปกินชาบูกับหนูสิมาเหรอตาวิค”
คุณปลายฝันผู้เป็นยายของวิคเตอร์เอ่ยถาม หลังจากได้เจอหน้าหลานชายในเช้าของวันใหม่
ปกติวันหยุดหลานๆ ซึ่งอาศัยอยู่คนละบ้านจะกลับมากินข้าวกับตายายเสมอ วันนี้ก็เช่นเดียวกัน ไม่ใช่แค่หลานคนเล็กที่มาหา ยังมีหลานสาวคนโตที่มาพร้อมสามีกับลูกชายตัวป่วน
“ข่าวไวจังเลยนะครับคุณยาย” หลานชายยิ้มมุมปากก่อนจะเอื้อมมือไปตักกับข้าวตรงหน้ามาไว้ในจาน คิดถึงเรื่องเมื่อวานก็รู้สึกเซ็งขึ้นมา นอกจากต้องไปกินชาบูแล้ว เขายังต้องไปส่งเธอถึงคอนโดอีกด้วย
“แกไม่รู้เหรอ ว่าคุณยายแกเขาเป็นนักสืบน่ะ” อดีตท่านประธานบริษัทยิ้มด้วยความขบขัน เมื่อวานเขานั่งฟังภรรยาเล่าเรื่องลออสิริกับวิคเตอร์เพลินจนเผลอหลับไป เช้านี้จึงโดนคู่ชีวิตบ่นยกใหญ่หาว่าไม่สนใจหลานชายคนเล็ก
“ใช่ค่ะคุณตารักเป็นพยานได้” หลานสาวคนโตรีบพยักหน้าเห็นด้วยกับผู้เป็นตาจึงโดนคุณยายส่งค้อนวงโตให้
ส่วนเด็กที่สุดในบ้านที่กำลังเคี้ยวข้าวอย่างเอร็ดอร่อยได้ยินผู้ใหญ่คุยกันก็อดสงสัยไม่ได้จึงสะกิดแขนบิดา จากนั้นก็โน้มตัวไปกระซิบถามด้วยความอยากรู้
“น้าวิคมีแฟนแล้วเหรอฮะคุณพ่อ”
เด็กชายแพนเตอร์ถามพ่อแต่ดวงตากลับจ้องมองไปที่ใบหน้าของน้าชายที่ใครๆ ชอบบอกว่า เหมือนน้องแพนเตอร์อย่างกับแกะ ถ้าไม่รู้ มักจะนึกว่าสองคนนี้เป็นพ่อลูกกันจนมีคนแซวว่า เชื้อน้าแรงกว่าเชื้อพ่อแม่
คุณพ่อยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเอามือขึ้นมายีหัวลูกชายด้วยความเอ็นดู ถ้าเป็นเรื่องของน้าวิคน้องแพนเตอร์สนใจเสมอ
“ลูกต้องถามน้าวิคเอง พ่อก็ไม่รู้เหมือนกันครับ” แต่แพนเตอร์ยังไม่ทันจะเอ่ยถาม กลับเป็นคุณปลายฝันที่ถามขึ้นมาเสียก่อน
“ยังไงตาวิค ทุกคนกำลังรอฟังคำตอบของหลานอยู่”
“ไปกินชาบูกันหลายคนครับ ผมไม่ได้เต็มใจ ผมถูกบังคับ”
“พี่ว่าน้องสิน่ารักดีออก แกถูกน้องจีบมาตั้งหลายปีไม่คิดจะใจอ่อนเลยเหรอ”
กับผู้หญิงคนอื่นที่เคยเห็นน้องชายควง วันรักคิดว่าไม่มีใครเหมาะสมสักคน ดูประดิดประดอยจนเกินไป รู้เลยว่าไม่ได้รักวิคเตอร์จากใจจริง ไม่เหมือนลออสิริที่ตรงไปตรงมา ชอบก็บอกว่าชอบและอดทนจีบมาเป็นปีๆ ถ้าเป็นเธอคงตัดใจไปนานแล้ว
“ผมบอกแล้วไงผมไม่ชอบคนอ้วน ผมชอบคนสวยหุ่นดี”
“เชื่อพี่เถอะแกไม่รอดมือน้องสิหรอก ใช่ไหมคะพี่เพตั้น”
“ครับ ที่รักว่ายังไงพี่ก็ว่าแบบนั้น”
คุณสามีแสนดียิ้มหวานเอาใจภรรยาสุดที่รัก รวมถึงลูกชายตัวป่วนที่เลียนแบบพ่อยิ้มหวานให้มารดา แม้ว่าจะมีข้าวติดมุมปากก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อของเจ้าเด็กแสบลดน้อยลงไปเลย
“คุณแม่ว่ายังไง น้องแพนเตอร์ก็ว่าแบบนั้นครับ”
“เฮ้อพ่อลูกคู่นี้อะไรๆ ก็ตามพี่วันรักหมด”
“ของมันแน่อยู่แล้ว ใช่ไหมคะพี่เพตั้นน้องแพนเตอร์”
สองพ่อลูกจะทำอะไรได้นอกจากพยักหน้ารับ วิคเตอร์เห็นอาการพี่เขยแล้วก็รีบบอกตัวเองในใจว่า ต่อไปถ้าได้แต่งงานมีเมียจะไม่เป็นอย่างพี่เขยแน่นอน ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ รวมถึงคุณตาด้วย ไม่ว่าคุณยายจะบอกอะไรก็เออออห่อหมกตามไปหมด
“ผมอิ่มแล้วไปดีกว่า” แต่ชายหนุ่มยังไม่ทันจะเดินจากไปก็ต้องหันกลับมาตามเสียงเรียกของคุณปลายฝัน
“เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป”
“อะไรอีกล่ะครับคุณยาย”
“ตอนเที่ยงกลับมากินข้าวด้วยกันนะ”
“แววตาดูมีเลศนัย คุณยายมีแผนอะไรใช่ไหม”
“เปล่า ห้ามขัดคำสั่ง ขอย้ำ ห้ามเบี้ยว”
“ครับ” หลานชายคนเล็กของบ้านได้แต่พยักหน้ารับ คราแรกเขาตั้งใจจะออกไปเที่ยวเสียหน่อย แต่ตอนนี้หมดอารมณ์แล้วจึงเดินขึ้นไปนอนเอาแรงบนห้องของตัวเองแทน
เขาทิ้งตัวลงบนเตียงนอนเล่นโทรศัพท์ได้ไม่นาน ประตูห้องก็ถูกเปิด วันรักผู้เป็นพี่สาวเดินเข้ามาพร้อมกับถาดผลไม้ซึ่งเป็นของโปรดของน้องชาย ถึงเธอจะแต่งงานมีลูกมีสามีแล้ว แต่ยังคงปฏิบัติกับน้องเหมือนเดิม
วิคเตอร์เหลือบตามองไปยังพี่ก็รู้ได้ทันทีว่าจะมาพูดเรื่องอะไร นอกจากตายายแล้วพี่สาวก็เป็นไปกับเขาด้วย เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมถึงอยากให้ตกลงปลงใจรักลออสิริกันนัก ยัยโอ่งมังกรมีอะไรดี
“พี่จะมาพูดกับผมเรื่องยัยน้องสิใช่ไหม”
“ก็ใช่ รวมถึงเงินที่แกต้องการด้วย”
“คุณตาจะเซ็นให้ผมแล้ว”
“ไม่ คุณตาบอกว่ายังไม่อยากเสี่ยงเอาเงินให้แกไปละเลง”
“โธ่ผมก็บริหารเป็นน่า อีกอย่างคุณตามีเงินตั้งเยอะ แบ่งผมแค่นี้ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก”
ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงขุ่นมัว เพราะอยากได้เงินไปเปิดบริษัทเกม แต่คุณวินธัยไม่ยอมให้
“แกก็รู้คุณตาเป็นคนประหยัด จะใช้เงินทำอะไรก็คิดแล้วคิดอีก คุณตาเคยจนมาก่อน ลำบากแค่ไหนกว่าชีวิตจะมาถึงจุดนี้ได้”
คำพูดของพี่สาวทำให้สีหน้าของน้องชายเปลี่ยนไป อีกอย่างเงินก็ไม่ใช่น้อยๆ ถ้าเอาไปเปิดบริษัทแล้วเจ๊งคุณตาคงเสียใจน่าดู ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่เขาก็ยังอยากทำความฝัน เปิดบริษัทผลิตเกมออนไลน์ให้สำเร็จ
“ผมเข้าใจ ไม่เป็นไรผมค่อยไปคุยใหม่”
“ถามจริงๆ เถอะ แกไม่สนใจน้องสิเลยเหรอ พี่ว่าน้องก็ออกจะน่ารัก”
“น่ารัก? ตรงไหนไม่ทราบครับคุณพี่สาว อ้วนขนาดนั้น ไม่เห็นน่ารักตรงไหนเลย ผมไม่เอา ผมไม่อยากมีเมียขี้เหร่”
“แกนี่มันนิสัยเสียจริงๆ รูปร่างหน้าตามันไม่ได้วัดเรื่องความรักหรอกนะ”
“พี่ก็พูดได้นี่ มีผัวหล่ออย่างกับพระเอก แต่ผมจะมีเมียทั้งทีขอหุ่นดีๆ หน้าสวยๆ หน่อยไม่ได้เหรอ”
“เพราะเรื่องแม่ใช่ไหมแกถึงอคติกับคนหุ่นแบบนี้” วันรักหวนกลับไปคิดถึงเรื่องของมารดาที่ตายจากเพราะกินยาลดความอ้วน ตอนนั้นน้องชายยังเด็ก เรื่องนี้จึงกลายมาเป็นปมใหญ่ของชีวิต
“ผมไม่อยากมีปัญหาตามหลัง เอาเป็นว่าผมไม่มีทางชอบน้องสิของทุกคน”
วิคเตอร์หันไปมองรูปครอบครัวที่วางอยู่บนหัวเตียงด้วยสายตาเศร้าหมอง แม่ตายเพราะยาลดความอ้วน โดยมีพ่อเป็นต้นเหตุ
“แต่พี่คิดว่าแกต้องได้คู่กับน้องสิ พี่มั่นใจ” ถามว่าเอาความมั่นใจจากไหน ตอบได้ว่าจากความรู้สึก
“เอาอะไรมามั่นใจ พี่มองปากผมนะครับ ผมไม่มีทางแต่งงานกับยัยอ้วนลออสิริ”
คนไม่อยากมีเมียรูปร่างเจ้าเนื้อสูงแค่ร้อยหกสิบพูดจบก็รีบเอาผ้าห่มลายการ์ตูนตัวโปรดมาคลุมตัว เพื่อตัดบทสนทนาเลียนแบบหลานชาย
วันรักได้แต่ส่ายหน้าไม่รู้จะพูดอย่างไรให้น้องชายปล่อยวางเรื่องบิดามารดา ช่างเถอะเธอคิดว่าอีกไม่นานน้องก็คงคิดได้
“เที่ยงนี้น้องสิจะมากินข้าวด้วย”
“ว่าแล้วเชียว คุณยายนะคุณยาย”
“พี่บอกให้แกเตรียมตัว ไปละโชคดีนะน้องรัก”
“เดี๋ยวสิพวกพี่ไม่อยู่กินข้าวด้วยกันเหรอ”
“ไม่ พี่กับพี่เพตั้นจะพาน้องแพนเตอร์ไปหาปู่ย่า โชคดีขอให้แกได้น้องสิเป็นเมียในเร็ววัน สาธุ”
“ขอให้พี่ไม่ท้องลูกคนที่สอง สาธุ”
“คนนิสัยไม่ดีอย่างแก เทวดาฟ้าดินไม่รับเรื่องหรอก ฮ่าๆๆๆ”
เสียงหัวเราะปนสะใจของพี่สาวทำให้น้องชายนอนกระฟัดกระเฟียดอยู่บนเตียงด้วยความเซ็ง หนีไปไหนก็ไม่ได้เพราะคุณยายออกคำสั่ง ถ้าเขาขัดใจคุณยายอันเป็นที่รักของคุณตารับรองเรื่องเงินที่จะขอไปเปิดบริษัทเกมถูกปัดตกแน่ ไม่เป็นไรเพื่อเงินก้อนโตเขายอมไปนั่งกินข้าวกับยัยน้องสิคนอ้วนก็ได้
“คอยดูเถอะ มีโอกาสเมื่อไหร่ ฉันเอาคืนแน่ยัยอ้วนสิ”
- ผู้เขียน
