STAR SECRETS :: CHAPTER 5 [100%]
1222 คำ
“แล้วมึงทิ้งงานมาแบบนี้ เดี๋ยวคุณนพก็แหกอกมึงอะ... เขาไม่เหมือนกับรองประธานขุนทัพนะ” ผมสบตากับไอ้ตัง มันก็จริงนะเพราะตอนนี้พี่นพนั่งแท่นผู้บริหารแทนคุณขุนทัพที่เป็นรองประธาน เขาที่เก็บความลับของผมมาตลอด แต่อีกไม่นานผมว่าพี่นพก็คงจะรู้เข้าสักวันล่ะ
“กูไม่สน หมดอารมณ์จะทำงานแล้ว รอกลับพร้อมกับมึงเลยแล้วกัน ไปกินเหล้าที่ห้องมึงดีกว่า”
“เฮ้อไอ้โซล มึงแม่งดื้อว่ะ” ไอ้ตังตบหัวผมก่อนจะเดินไปที่กองถ่ายเพราะว่าผู้กำกับเรียกแล้ว ผมถอนหายใจออกมา นอนลงที่เบาะหลังรถเอามือก่ายหน้าผากมองท้องฟ้าที่มืดครึ้มดั่งจิตใจที่ขุ่นมัวของผมในตอนนี้
‘ขาดความอบอุ่น ไอ้เด็กขาดความอบอุ่น!’
“บ้าเอ่ย ทำไมจะต้องนึกถึงเรื่องนั้นด้วยวะ”
เรื่องที่เก็บเป็นความลับปิดตายมานานหลายปี เรื่องที่ผมไม่อยากเปิดเผยให้ใครได้รู้ เรื่องราวที่ไม่น่าพูดถึงแบบนั้น ใครมันจะอยากเล่ากันล่ะ!
-PHRIKWAN TALK-
“ชักจะเอาใหญ่แล้วนะโซล เดี๋ยวคงต้องเรียกมาคุยให้รู้เรื่องสักที!” ฉันมองใบหน้าหล่อของพี่นพที่ออกอาการฉุนเฉียวทันทีที่งานลองชุดว่ายน้ำที่จะถ่ายอีกไม่กี่วันข้างหน้าต้องจบลง เพราะใครบางคนวีนเหวี่ยงจนทีมงานวุ่น ฉันนั่งอยู่ในห้องทำงานของพี่นพพร้อมกับพี่นุชผู้จัดการส่วนตัว
“เปลี่ยนตัวนายแบบตอนนี้ทันไหมคะคุณนพ”
“ไม่ทันหรอกครับ ทางแบรนด์ต้องการพริกหวานกับโซลเท่านั้น ไม่งั้นคงไม่ล็อกชื่อทั้งสองคนมาให้ผมเคลียร์คิวหรอก”
“เหรอคะ แต่ถ้าคุณโซลเป็นแบบนี้งานมันจะไม่เดินและทางเราจะแย่ด้วยนะคะ” พี่นพเองก็ไม่รู้จะทำยังไง เขาถอนหายใจและสอดมือประสานกันบนโต๊ะ จนฉันยิ้มอ่อนให้กับเขาที่เผอิญสบตากับฉันพอดี
“ใจเย็นๆ นะคะพี่นพ มันต้องผ่านไปได้แน่นอนค่ะ” พี่นุชที่เห็นบรรยากาศของฉันกับเขาเป็นไปได้ด้วยดีก็เลยขอตัวกลับก่อน ในห้องตอนนี้เหลือแค่ฉันกับเขาแค่สองคน มันเป็นอะไรที่ดีมากเลย ไม่ต้องมีใครมาขัดจังหวะด้วย กรี๊ด! บรรยากาศที่ฉันใฝ่ฝัน สายตาคมตวัดมามองฉันอย่างนิ่งๆ
“เป็นอะไรหรือเปล่า เจ็บตรงไหนไหมพริกหวาน?”
“มะ ไม่เลยค่ะ ไม่เลย” ฉันใจเต้นรัวที่น้ำเสียงนุ่มนวลถามด้วยความห่วงใย พี่นพลุกขึ้นจากเก้าอี้ตรงหน้ามานั่งข้างฉัน เขากวาดสายตามองไปตามร่างกายของฉันจนแทบจะละลายเลย ให้ตายเหอะ
“แน่ใจนะ ล้มสองครั้งเลยนะ”
“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ พริกสบายดี” น้ำเสียงขาดหายทำให้พี่นพสบตากับฉัน มันเป็นการสบตากันครั้งแรกที่เนินนานจนใบหน้าของฉันร้อนเห่อ เขายิ้มมุมปากก่อนจะเอื้อมมือมาใกล้ใบหน้าของฉัน ฝ่ามือแกร่งลูบแก้มฉันจนตกใจเบิกตากว้างเท่าไข่ห่าน
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ นี่ก็ดึกมากแล้ว พี่ไปส่งแล้วกันนะ”
“ค่ะ ยินดีเลยค่ะ” ฉันเม้มริมฝีปากตัวเองมองแผ่นหลังกว้างที่ลุกขึ้นไปเก็บงาน หัวใจเต้นรัวราวกับจะทะลุออกมาให้ได้ มันโลดแล่นจนฉันอยากจะลุกขึ้นเต้นเเลยจริงๆ
พี่นพขับรถมาส่งฉันที่คอนโดในเวลาต่อ และตอนนี้ฉันกำลังยืนชงกาแฟให้เขาที่รบเร้าจนใจอ่อนยอมขึ้นมาที่ห้องของฉัน ดูแรดมากไหมอะ! ถามใจเธอดูพริกหวาน ฉันยกกาแฟมาให้พี่นพที่นั่งอยู่บนโซฟา เขากำลังมองไปทั่วห้องที่มีรูปของฉันติดอยู่ และรูปของพ่อกับแม่ที่อยู่เมืองนอก
“ไม่รู้ว่ากาแฟจะถูกปากพี่นพหรือเปล่านะคะ?”
“ไม่เป็นไร พี่กินได้”
แหงสิ... กว่าฉันจะรู้ว่าพี่นพชอบกินกาแฟแบบไหน ชอบกินอะไร ไม่ชอบอะไรก็หาข้อมูลแทบจะพลิกแผ่นดินตามล่าขุมทรัพย์ แต่ตอนนี้มันเป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้ชงกาแฟให้เขากิน โอ๊ย! ดีใจเวอร์ค่ะ
“อืม รสชาติที่พี่กินเลยนะ พริกเนี่ยเก่งนะ”
“ไม่หรอกค่ะ พริกก็ชงตามปกตินะคะ”
ปกติกับผีน่ะสิ! พี่นพชอบกินกาแฟดำใส่น้ำตาลแค่ช้อนเดียว ซึ่งฉันลองกินแล้วมันขมจนติดลิ้นเลยล่ะ รอยยิ้มของฉันส่งให้กับร่างสูงที่จิบกาแฟอยู่
“รูปพริกสวยนะ สวยทุกรูปเลย”
“จริงเหรอคะ” พี่นพมองฉันด้วยสีหน้ามึนงง เพราะฉันพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นนิดหน่อย เป็นเพราะว่าครั้งแรกอีกนั่นแหละที่เขาชมฉันว่าสวยน่ะ ใครชมฉันจะเฉยแต่เขาชมแล้วดีใจอะ
“ปกติจะเห็นพริกดูหยิ่ง แต่ไม่รู้เลยนะว่าจะมีมุมที่ไม่หยิ่งกับเขาด้วย”
เฉพาะกับพี่นั่นแหละค่ะพี่นพ
“เหรอคะ พริกเป็นแบบนั้นเหรอ?” ฉันยกมือเกาศีรษะตัวเองอย่างเขินอาย นี่ถ้าอยู่คนเดียวคงบิดจนตัวพังแล้วนะเนี่ย “เรื่องโซล พี่จะลงโทษเขาเองนะที่ทำร้ายพริก”
“ค่ะ” ดีค่ะ ลงโทษหนักๆ เลยเอาให้เข็ด!
“ถ้าไงพี่กลับก่อนดีกว่า ดึกมากแล้วดูไม่ดี... ขอบคุณสำหรับกาแฟด้วยนะ” พี่นพลุกขึ้นเดินไปหยุดที่หน้าประตู ฉันเดินมาส่งเขาที่หน้าห้อง เงยหน้าสบตากับเขาอย่างยิ้มแย้ม นอนหลับฝันดีแน่พริกหวาน!
“ขับรถดีๆ นะคะพี่นพ”
“อืม ฝันดีนะพริก”
“ค่ะ” ฉันไม่รู้ว่าตัวเองใจเต้นแรงแบบนี้อีกกี่ครั้งกัน ใจมันจะพังเพราะรอยยิ้มของเขาแล้วนะ พี่นพโบกมือให้ฉัน แผ่นหลังกว้างๆ นั่นอยากจะกอดให้แน่นจนหายใจไม่ออกเลย ฉันยืนดิ้นอยู่ที่หน้าห้องสักพักก็ตรงเข้าไปอาบน้ำแต่ทว่ากลับรู้สึกเจ็บที่บริเวณข้อศอก พอพลิกมาดูก็ต้องตกใจทันทีกับรอยเขียวช้ำขนาดพอดี
“กรี๊ด! เป็นรอยเลยเหรอ เจ็บง่ะ” ทำไมตอนนั้นถึงไม่ออกอาการนะ จะได้อ้อนพี่นพให้ช่วยทายาให้ แค่คิดก็ฟินไปถึงไหนแล้วเนี่ย อาบน้ำเสร็จฉันก็สวมชุดนอนแสนเซ็กซี่ซีทรูเบาๆ สีดำ ออกมานั่งไขว่ห้างที่โซฟาพร้อมกับยาทาที่จะลดอาการปวดและรอยช้ำ
“ไอ้บ้า ทำฉันเป็นรอยนะ คอยดูเถอะจะเอาคืนให้สาสมเลย ฮือ!”
ออด~
เสียงออดหน้าห้องดังขึ้นทำให้ฉันรู้ว่ามีคนมาหาฉันในยามดึก หรือจะเป็นพี่นพ? บ้าน่าเขาจะกลับมาทำไมกัน แต่ถ้ากลับมาก็ดีน่ะสิ ฉันอยู่ในชุดเซ็กซี่ด้วยนะ ฉันวางขวดยาและรีบแจ้นไปเปิดประตูแต่ทว่า...
O_O?
“ขอเข้าไปหน่อยสิ”
โซลงั้นเหรอ?
- ผู้เขียน
