คนที่มาไม่ใช่พี่นพ แต่เป็นไอ้บ้าห้าร้อยที่ทำร้ายร่างกายฉันเมื่อตอนกลางวันต่างหาก ใบหน้าหล่อมีสีหน้าแดงนิดหน่อย ฉันได้กลิ่นเหล้าออกมาจากลำตัวของเขาด้วยนะ แต่ก็ปรับสีหน้าเป็นนิ่งเฉย
“ไม่ให้เข้า กลับไปซะ”
ตุ้บ
“นี่ เอาแขนออกจากประตูนะ!” โซลเอาแขนกั้นประตูที่จะปิดของฉันไว้ ใบหน้าหล่อไม่แสดงสีหน้าใดๆ เลยนอกจากนิ่งจนฉันเองก็มึนงงไม่น้อย อะไรของเขา?
“ขอเข้าไปหน่อย”
“พูดเป็นแต่คำนี้หรือไง?”
“ขอเข้าไปหน่อย”
“นี่ พูดไม่รู้เรื่องหรือไง ฉันบอกให้กลับไป”
“ขอเข้าไปหน่อย... พริก” ทันทีที่สรรพนามที่เรียกฉันด้วยนามเต็มก็เปลี่ยนเป็นแค่เพียงคำนำหน้าที่มีแต่คนสนิทที่เรียกกันได้ สายตาของโซลทำเอาฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบากใจ เพราะสายตาของเขามันไม่เหมือนเดิมน่ะสิ มันเหมือนสายตาของคนที่กำลังสับสนอะไรบางอย่าง ฉันปล่อยมือที่ผลักประตูจนเขาเดินแทรกตัวเข้ามาในห้อง เดินไปนั่งที่โซฟาหยิบยาทาออกมาดู
“เป็นอะไร?”
